Sinds mijn herstel in 2012 goed op gang kwam is er veel verbeterd in mijn leven.
“Wat ontzettend fijn voor jou” zult u denken, en uiteraard hebt u daar gelijk in. Maar er zitten wel degelijk ook wat nadelen aan het herstel dat ik doormaak.
Door een leven aan de zelfkant van de maatschappij, heb ik zoveel gezien en meegemaakt, dat ik van de duvel nog niet meer bang ben. Althans, niet zichtbaar.
Twee BDE
Na het doormaken van maar liefst twee BDE (Bijna Dood Ervaring) was ik zelfs niet meer bang om dood te gaan. Sterker, geregeld had ik een soort van heimwee naar daar.
De absolute rust, het gevoel van vrij zijn van al het aardse, en de mogelijkheid om me te verplaatsen zonder te hoeven reizen waren, met name de tweede keer, elementen die ik na mijn terugkeer in mijn stoffelijke lichaam soms echt miste. Beide keren was het mij meteen duidelijk dat ik daar niet mocht blijven. Het was nog niet mijn tijd.
Beide BDE troffen mij tijdens de narcose vanwege een operatie in het ziekenhuis.
Doodgaan is niet eng
Na die twee ervaringen wist ik dat doodgaan niet eng is, en ook dat ik mijn karwei hier op aarde af diende te maken waardoor mijn zelfmoordgedachten tijdens depressies, met gemak waren te trotseren. Immers, zelfmoord zou betekenen dat ik de klus niet had afgemaakt, en dat vestigde bij mij het geloof dat ik het dan waarschijnlijk over diende te doen, wat met mijn verleden geen prettig vooruitzicht is.
De BDE zorgde er dus voor dat ik enerzijds zelfmoord als optie uitsloot, anderzijds naar het mij getoonde hiernamaals ging verlangen.
Wat ik al heb geleerd.
Nu, begin 2019 en 46 jaar oud, heb ik al heel veel geleerd. Geen atoom in mijn lichaam heeft de traumatische ervaringen die mij vormde meegemaakt. Je lichaam vernieuwd zich constant, dus na een paar jaar heb je steeds een geheel vernieuwd lichaam. Ook heb ik geleerd dat ik mijn verhaal heb ingezet om mij te onderscheiden van de rest. Ieder mens wil graag uniek zijn, mijn verleden en het verhaal daarover maakte mij uniek.
Ik leerde mijn ervaringen inzetten om andere, psychisch kwetsbare mensen, zo vooruit te helpen dat hun kwaliteit van leven er sterk op vooruit ging. Ook dat ik hen hielp om mezelf te helpen.
Kortom, want dit is lang niet alles maar ik wil graag naar mijn punt, en de verklaring van de titel, ik heb veel geleerd de afgelopen zeven jaar.
En binnenkort moet ik wederom geopereerd worden…
En ik kan u melden: Ik ben bang.
Want waar ik er voorheen met de kennis van toen niet eens tegenop had gezien, ben ik nu oprecht angstig dat ik mijn lesje wel geleerd heb. Wellicht mijn lichaam iets te zwaar misbruikt heb met drugs en drank dat het mij deze keer definitief in de steek laat, en ik niet wordt teruggestuurd indien ik weer in een BDE belandt. Want dan spreek je niet meer over een BDE maar een DE…
En dat heeft niks met koffie te maken… Ja aan de koffietafel op mijn begrafenis.
Want ik wil nu helemaal niet meer daarheen. Ik wil hier blijven. Ik begin net een beetje te leven man! En daar wil ik graag wat langer van genieten.
Houden van is loslaten
Ik ben inmiddels stapelgek op een hele lieve vrouw. En ondanks dat dat niet geheel wederzijds is, genoot ik enorm van het gevoel. En het is zo oprecht. Want ik gun haar het allerbeste. Ook als dat niet met mij als partner is. Houden van is loslaten.
Stapje voor stapje lijkt het erop dat het ook voor mij is weggelegd: Een “normaal” leven.
Werk wat je leuk vindt. Tevreden met wat er wel is. Niet constant van de kaart omdat verdoven beter is als doorleven. Net alsof je niet kwetsbaar bent, bent geweest of ooit nog gaat worden.
En dat ik twee keer eerder tijdens een operatie in een crisis belandde, jaagt me nu de stuipen op mijn lijf. Irreëel, maar waar.
Ik beloof jullie te laten weten hoe het is afgelopen. Mocht het fout gaan, dan vind ik dat echt ontzettend jammer, maar dan is het toch goed zo.
(Inmiddels is mijn operatiedatum bekend: 8 april.)
Want het is wel een marathon geweest, mijn leven met een verschrikkelijk trauma.
Ik hoop met jullie samen nog lang de wandeling des levens te lopen.
Vorig jaar ben ik met de Officier van Justitie midden Nederland overeengekomen dat ik, als afdoening van het strafbare feit waarvan men mij verdacht, mijn lopende behandeling zou blijven voortzetten en dat de reclassering daarop zou toezien. In ruil voor het volgen van die afspraak zou ik niet worden vervolgd, omdat ik iets te lomp had geprotesteerd tegen Altrecht GGZ, omdat ik vond dat zij de dood van Anne Faber hadden kunnen en moeten voorkomen.
Inmiddels zijn we meer als een jaar verder, en ik heb me prima aan de gemaakte afspraken gehouden. Ik zal daarom dan ook niet worden vervolgd voor mijn protestactie, die door mijn eigen schuld, veel harder aankwam bij de aangever als dat ik het bedoeld had.
Keiharde conclusies
Vandaag kwamen een aantal keiharde conclusies naar buiten over de gang van zaken rondom de resocialisatie van dader Michael P., moordenaar en verkrachter van wijlen Anne Faber. Er was geen goede uitwisseling van informatie voorafgegaan aan P’s overgang van de psychiatrische afdeling van de P.I. Vught, naar de kliniek in den Dolder, destijds onderdeel van Altrecht GGZ.
Daarnaast is er nauwelijks gekeken naar het gevaar voor de maatschappij bij het geven van vrijheden, verloven en toestemming om zich buiten de kliniek te begeven. Ook zag men dader P. als patiënt en niet als veroordeelde en kon hij door manipulatie en het “opzetten van een masker” zich anders voordoen als hij daadwerkelijk was en daardoor meer vrijheden voor zichzelf gerealiseerd krijgen.
Protest
Mijn protest van destijds ging over de nonchalante en weinig professionele werkwijze van Altrecht, zoals ik die al twee jaar aanschouwde bij het bijstaan van een Altrecht patiënt die mij om hulp had gevraagd omdat hij was vastgelopen in zijn behandeling. Ook in zijn dossier zitten discrepanties die niet kunnen in een goede behandelrelatie tussen patiënt en zorgverlener.
De Officier van Justitie zei mij destijds dat we in deze maatschappij mensen verantwoordelijk maken voor bepaalde zaken en dat dat ook weleens fout kan gaan. In dit geval verschrikkelijk fout is gegaan. Ook zei hij mij dat ik me daar bij neer had te leggen omdat dat nou eenmaal is hoe onze maatschappij in elkaar zit. Anders kan een maatschappij als de onze ook niet goed functioneren.
En alhoewel ik dat hele wijze woorden vond van de OvJ, bleef het mij steken dat het gebeurde niet was voorkomen. Ook omdat ik wel gepubliceerde brieven las waarin de inspectie aan de kliniek aanwijzingen gaf hoe en waar er wijzigingen in het gevoerde beleid diende te worden doorgevoerd, maar ik nergens iets las over een grootschalig onderzoek naar het gebeurde rondom de dood van Anne.
Eindrapporten
Vandaag bleek dat grote onderzoek toch gevoerd. Deels door justitie, en deels, op verzoek van de burgemeester van Zeist, door de Onderzoeksraad Voor de Veiligheid. Beide eindrapporten kwamen vandaag uit en zijn vernietigend te noemen. Te weinig informatie is overgedragen, mede doordat P niet wilde dat er werd uitgewisseld. Ook was daardoor het hele zedendelinquentie deel van zijn dossier op de achtergrond geraakt, en wisten zijn zorgverleners dus niet genoeg van deze dader om hem op de juiste wijze te behandelen.
Ik zat dus grotendeels fout door de conclusie te trekken dat het alleen aan de instelling Altrecht, waar de kliniek in den Dolder onder viel, lag dat de dood van Anne niet is voorkomen. Juist bleek mijn overtuiging dat er iets zwaar mis was met de inschatting van zedendelinquent P, het gevolgde vrijhedenregime en het afdoende beschermen van de maatschappij tegen het recidiverisico dat P met zich meedroeg.
Actie voeren
Maar alles overziend, sterken de rapporten mij in mijn voornemen om nooit meer op dezelfde manier actie te voeren, als ik deed toen ik het mij aangerekende pleegde. Protesteren is leuk, als 100% vaststaat hoe de vork in de steel zit. En ook dan is het oppassen in welke vorm je het giet.
Mijn actie van toen deed mij recent denken aan de publieke bedreiging die Thierry Baudet ten deel viel doordat een 21-jarige studente een liedje zong dat het doodschieten van Baudet leek te verheerlijken. In eerste instantie leek het redelijk onschuldig, maar nader beschouwd moest ook de studente bekennen dat ze te ver was gegaan en betuigde zij daarvoor diepe spijt.
Excuses
Ook ik heb destijds mijn excuses gemaakt aan de aangever in mijn dossier, en me strikt gehouden aan de van mij verwachte medewerking. En tot op de dag van vandaag heb ik daar geen spijt van. Het belangrijkste dat ik er tot nu toe van geleerd heb is dat ik de impact die mijn handelen kan hebben, op zich wel goed inschat, maar dat ik het effect over het algemeen te laag inschat. Dat komt vast door hetgeen ik zelf heb meegemaakt, waardoor ik nogal ben afgehard.
Gelukkig zijn de meeste andere mensen dat niet, en dus dien ik daar rekening mee te houden. Dat doe ik dus ook, en niet alleen maar omdat het mij behoed voor problemen. Ook omdat ik het onderdeel vind van de nieuwe normaal, die past bij mijn nieuwe leven, zoals ik dat steeds meer vorm probeer te geven. Ontdaan van alles wat met mijn trauma’s te maken heeft. En vol met nuttige, fijne en liefdevolle nieuwe ervaringen.
Ondraaglijk
Het moet haast ondraaglijk zijn voor de familie van Anne, om te vernemen hoeveel er fout is gegaan in het beschermen van de maatschappij tegen het recidiverisico van dader Michael P. Hun dochter en zijzelf betaalde voor die fouten de ultieme prijs. Ook de door mij geleerde les kan er niet aan bijdragen Anne’s dood anders te gaan bezien als de gruwelijke waarheid die het is.
Er alles aan gedaan
Maar de veranderingen in de bestaande regelgeving, werkwijzen en toekomstige omgang met daders zoals P, werden in gang gezet na Anne’s dood en als gevolg daarvan. Ik spreek de hoop uit dat de nabestaanden ter zijner tijd tevreden kunnen zijn met de maatregelen die er genomen worden om herhaling te voorkomen, en de maatschappij nog beter tegen monsters als P te beschermen.
Rust in vrede
En dat zijzelf kan rusten in vrede, wetende dat haar ouders, familie en vrienden er alles aan hebben gedaan wat in hun macht lag, haar na haar verschrikkelijke einde, te vinden thuis te brengen, een laatste rustplaats te geven en haar onsterfelijk te laten worden door haar naam te verbinden aan een studiebeurs en de grootste verandering in de overige forensische zorg te bewerkstelligen, sinds het ontstaan van die specifieke zorg. Want de minister Dekker heeft toegezegd alle aanbevelingen uit de vernietigende rapporten een op een over te nemen, en dat mag dan gerust de grootste verandering ooit heten in forensisch zorgland. Ze komt er niet mee terug, maar ze is ook niet voor niks gestorven. Al zal ik niet ontkennen dat dat ook nauwelijks troost kan bieden aan de nabestaanden.
Sinds de provinciale staten verkiezingen is het bijna de hele afgelopen week maar over een ding gegaan. Over een man gegaan. En het lijkt wel of de ganse media en de gehele politiek een soort nieuwe blindheid hebben ontwikkeld. Ik doop die blindheid bij deze de ziekte van Baudet. Het niet zien van wat er eigenlijk niet aan de hand is. En voor de criticaster: inderdaad, wat een moeilijke zin, maar zo praat Baudet zelf ook. Zijn kiezers hebben van zijn overwinningsspeech helemaal niks begrepen.
Wat is er dan niet aan de hand?
Iets om ophef over te maken. Want hij heeft maar één ding gepresteerd en dat is een zetelrecordje voor het eerst in de eerste kamer komen. Gefeliciteerd, en door.
Want is dit de politieke aardverschuiving waar iedereen het over heeft?
Het antwoord is: Nee, dat is het niet.
Analyse
Want uit de analyse is duidelijk gebleken dat het voornamelijk PVV kiezers zijn, die zijn geswitched. En de laagopgeleiden die in grotere getale zijn opgekomen en allemaal hun virtuele portemonnee hebben laten stemmen. Niet eens hun echte, want virtueel zijn we 30 tot 60 duizend euro kwijt per huishouden aan klimaatmaatregelen tot het einde looptijd van de gesloten klimaatovereenkomst.
Ja, maar niet als je € 18.000 per jaar verdient, gehuurd woont en daarvoor een toeslag ontvangt of het anderszins niet kunt betalen.
Dus dat was een redelijk zinloze exercitie van de laagopgeleiden en kleinverdieners.
Olifant in de kamer
Daarbij kun je wel stemmen op een partij die zegt dat er geen olifant in de kamer staat, maar dat heeft geen enkele waarde wanneer je je eigen keuken niet in kunt, omdat er een olifant in de kamer staat. Snapt u? Baudet zegt er is geen klimaatprobleem, terwijl 99% van de wetenschap zegt dat we met een klimaatprobleem zitten.
Tegenovergesteld effect
Vervolgens heeft deze uitslag, gekoppeld aan het gedrag en de presentatie van de grote overwinnaar Baudet, het exact tegenovergestelde effect als wat de uitslag beoogd, namelijk een verzwakking van rechts terwijl er wel meer stemmen richting het rechtse blok zijn gegaan.
Hoe dat kan?
Omdat Teflon Mark Rutte de rest van zijn leven premier wil blijven en daarom niet anders kan dan meerderheden in de eerste kamer vormen met de serieuzere politieke partijen, en dan vallen Bassie (Geert) en Adriaan (Thierry) toch echt af. Wilders vanwege zijn belachelijke Islam standpunten en Baudet vanwege zijn belachelijke klimaat standpunten.
Dan blijven er een aantal partijen over die links of middenpartij zijn. Samenvattend: De kans is enorm groot dat het komende beleid van dit kabinet een beetje linkser wordt als dat het totnutoe was. Kortom links lullen rechts de stembus vullen. En nou jij weer Baudet.
Twijfels
Ook is er twijfel gerezen over de haalbaarheid van het invullen van al die zetels die Baudet heeft gewonnen in de provincie. Want je moet wonen in de provincie waar je een zetel bekleed en van tenminste een kandidaat kwam de naam in twee provincies op de lijst voor. Nou kan ie op de provinciegrens een huis hebben gebouwd, maar dat lijkt me stug.
Lukt het niet om overal alle zetels te vullen dan zijn zij die zetels gewoon kwijt.
Hype de hype
Kortom, we zijn gehyped. Door de media en Baudet in het ootje genomen. We hebben ons door de uil van Minerva mooi op onze kop laten schijten. Verrekte terror uil..
Dus hij kan de rots waarop ie zijn zuil wilde bouwen wellicht, in ieder geval deels, op zijn buik schrijven. Onze studenten Messias.
De resten van versplinterd rechts
En wat blijft er over, van het verder versplinterde rechtse blok bij de volgende tweede kamer verkiezingen, nu dat Groen Links tot dan de tijd heeft om de portemonnee stemmers uit te leggen dat zij rustig kunnen slapen, omdat het ook onder het nieuwe klimaatbeleid moeilijk, zoniet onmogelijk blijft, om veren te plukken van een kikker.
Mening
Ik geef ook maar gewoon mijn mening. En ik denk dat wij het begin van het einde, van het rechts populisme hebben gezien bij de afgelopen verkiezingen. Want al die Wilders aanhangers hebben nu de hele bestaansgeschiedenis van de PVV langs hun Islamitische buurman gewoond in de achterstandswijk van hun gemeente, en ze zijn niet ontploft, de buurman vindt het elke aanslag weer net zo erg en belachelijk als zijzelf en tot deze week is een terroristische aanslag uitgebleven in ons land.
En dan ga je als simpel denkend mens toch langzamerhand jezelf afvragen of het nou beter is om op een rechtse islamhater te stemmen of op een linkse uitkeringsverhogende partij te stemmen.
Stemmen met je portemonnee 2.0
Als je het dan hebt over stemmen met je portemonnee, dan stem je toch gewoon op de gasten die zichzelf in het leven hebben geroepen om voor jou als lageropgeleiden en uitkeringsontvangers op te komen? En dat zijn in dit land toch echt de partijen links van het midden.
En da’s voor mij als SP lid en Lilian aanbidder misschien makkelijk lullen. Maar zeg nou zelf: Wilders en Baudet of Marijnissen en Thieme.
Ik zeg da’s voor mij niet heel moeilijk kiezen.
Die twee meiden premier en vice premier, Doutzen Kroes op Cultuur en Media en dan heb je het als Jesse Klaver toch maar mooi geschoten met je coalitiepartners. Of ben ik nou gek?
Een ding is zeker met een regering van SP PvdD en GroenLinks: Vier jaar lang ben je gevrijwaard van het haantjesgedrag van al die kwetterende knulletjes die nu de scepter zwaaien. . Tenzij de partij voor de Dieren er een breekpunt van maakt omdat haantjes ook dieren zijn. Maar ik vertrouw op Marianne’s wil om eruit te komen. En zolang de haantjes niet in een schredder of grill eindigen, zij het eigenlijk wel best vind.
Kortom, wat een hoop gedoe, zendtijd vervuiling en jeuk veroorzakend geleuter om niks. Ja het einde van het rechts populisme. So What? Dat het mag rusten in vrede.
Op LinkedIn verscheen een bericht van professor doctor Jim van Os met daarin een brief van de vereniging tegen kwakzalverij. De vereniging had van Os aangesproken op een van zijn nevenfuncties, het lidmaatschap van een raad van advies, middels een brief die ze hem november 2018 hadden toegestuurd.
Dans naar onze pijpen, of u zult het merken…
Het had van Os, drukbezet als dat ie is, behaagd niet te reageren, wat uiteraard zijn goed recht is. Maar dan heeft u even niet gerekend op de stalkers van de vereniging tegen kwakzalverij. Want, en dat was de brief die van Os op LinkedIn publiceerde, als jij dan niet antwoord op de sommatie van deze vereniging om te stoppen als lid van de raad van advies, dan stappen ze doodleuk naar je werkgever met het verzoek om in te grijpen. Ja dat leest u goed, het is per omgaande reageren en dansen naar de pijpen van de vereniging en anders zullen ze uw werkgever weleens even verwittigen.
Methdodiek
Aan de reacties onder het bericht kun je merken dat deze vereniging zich wel vaker van dit soort methoden bediend. Want het eigen gelijk is heilig en tegenspraak noch discussie wordt getolereerd. En dat wil dan serieus genomen worden als vereniging.. Mijn inziens zet je jezelf acuut buitenspel als je je van dit soort tactieken bediend. Want het ergens niet mee eens zijn is helemaal prima. Daar een boze brief over schrijven, helemaal top! Maar vervolgens, bij geen reactie, je maar tot de werkgever van je slachtoffer wenden om via die weg gedaan te krijgen wat je beoogt, grenst aan stalking.
Legitimiteit en aanzien
Want wat zij vinden is waarheid. Daarmee sluit men sowieso iedere discussie uit. Want van Os geeft legitimiteit aan een club waarvan de anti-kwakzalvers vinden dat die geen legitimering verdienen. Ook haalt hij met zijn lidmaatschap de hele Utrechtse faculteit in aanzien naar beneden. Grote woorden van een marginaal clubje. Want, zo vat ik in mijn eigen woorden samen, de academie waar van Os de raad van advies met zijn lidmaatschap vereerd, is voorstander van een geïntegreerde vorm van geneeskunde, die dus ook plaats bied aan homeopathie, Chinese geneeswijze en dergelijke alternatieve geneeswijze. Maar daar is de werking nooit wetenschappelijk van bewezen, en dus kwakzalverij.
Placebo-effect
Waar het clubje van mevrouw de Jong, de briefschrijfster van het gepubliceerde schrijven, een beetje aan voorbijgaat is het simpele feit dat er ook nog zoiets bestaat als het placebo-effect. En volgens mij heeft de wetenschap daar al best wel veel aandacht aan besteed en dat als feit geaccepteerd. En daarom is het ook dat de dame in kwestie, als wetenschapper en pijnbestrijder, zichzelf op deze manier nogal te kijk zet. Ze heeft het met grote woorden over zaken die zij als wetenschapper behoort te weten en dient te omarmen. Want het placebo-effect is wel degelijk een realiteit van alle dag, en wetenschappelijk onderbouwd of gemakkelijk te onderbouwen.
Alom geprezen
En om dan maar een van de meest gerenommeerde en alom geprezen wetenschappers uit de geestelijke gezondheidszorg als een stout jongetje er proberen aan te naaien bij diens werkgever, is wat voormalig advocaat Moszkowicz zou noemen, abject en infaam. Ik heb beide termen opgezocht, en vind ze passend bij hetgeen mevrouw de Jong namens de anti-kwakzalvers op papier durft te zetten.
Frustraties
Als er met iemand valt te discussiëren over willekeurig welke stelling, dan is het met van Os. Krijg je echter geen antwoord op jouw schrijven, ga dan even bij jezelf ten rade of het misschien aan jou ligt. Of wellicht je argumentatie niet deugt. Maar als een zielig hoopje frustratie je wenden tot diens werkgever, is van een niveau kleuterklas. Als jij niet doet wat ik zeg, ga ik het tegen de meester zeggen… Lekker puh!!! En ondanks dat ik nog nooit van mevrouw de Jong en haar clubje gehoord had, had ik haar titel lezende, haar toch wat hoger ingeschat. Van Os waarschijnlijk ook. En dat zal dan ook de reden zijn waarom er nooit geen antwoord gekomen is op haar eerste brief.
Een tijdje terug vroeg een journaliste mij naar mijn ervaringen met dealers die niks schuwen waar het het blijven pushen van hun product betreft.
Waar ervaring telt…
Vanuit mijn ervaring als verslaafde polygebruiker, maar vooral mijn ervaringen als maatschappelijk hulpverlener sinds 2012, kon ik haar wel van wat informatie en voorbeelden voorzien. Ook had ik nog wel een “nummertje”. De 06 van een van die mannen die leven van de handel in, in dit geval, cocaïne. Of beter, crack. De meest verslavende vorm van cocaïne.
Ik heb haar destijds dat nummer ook gegeven, maar mede op mijn aangeven heeft zij afgezien van het zoeken van contact. Ik achtte het risico op problemen alsnog te groot. Dit werd mij mede ingegeven doordat ik in dat proces begon met haar te appen via Whatsapp.
Daar had zij als profielfoto een foto van haarzelf en haar peuter ingesteld staan.
Toen was er voor mij wel een soort grens bereikt. Misschien wat ouderwets, maar ik vind niet dat jonge moeders in het kader van hun werk zich in dat soort kringen moet begeven.. En achteraf ben ik blij dat zij er, om heel andere redenen van afzag.
Varkens hebben geen eer
Want ik had de twijfelachtige eer om eens uitgebreid te kunnen praten met een jonge gast, die je in de volksmond een straatdealer zou noemen. Zo noemde Mo zichzelf overigens niet. Mo, afkorting van Mohammed, ziet zichzelf als een hele slimme zakenman.
Want, hij kan uren verhalen over die domme “wouten” die “nog dommer zijn als de varkens in mijn stal”. Varkens? Jij bent toch moslim? Wat moet jij nou met varkens? Maar daar bedoelde hij zijn zwaar verslaafde klantenkring mee. Dat zijn allemaal varkens. Onrein, geen eer, en zo laag op Mo’s sociale ladder, dat ze in zijn hoofd gelijk stonden aan varkens.
Respect? Een geweten? Ja, thuis.
Sowieso heeft Mo geen hoge pet op van gebruikers. En omdat Mo zogenoemd alles kan leveren wat je maar wil, spreekt en ziet hij heel veel verschillende mensen. Heel veel verschillende gebruikers. Geen van hen kan ook maar op een greintje respect rekenen. Behalve de afnemers van zijn top snuif coke van € 60,- per gram. Want dat zijn, aldus Mo, makelaars managers, advocaten en zelfs hooggeplaatsten uit de wereld van justitie en openbaar bestuur.
“Ik ben nog nooit gepakt, vervolgd of vastgezet voor handel.”. Hij beweert weleens met 40 gram pure coke op zak gepakt te zijn, en na een dag zitten zonder te verklaren, weer heengezonden geworden. Nooit meer wat van gehoord.
Op mijn doorvragen over een proces-verbaal van inbeslagname, komt honend gelach.
“Helemaal niks, want dan kunnen ze het zelf niet meer opmaken.”. Ik trek zijn stelling zwaar in twijfel en vraag hem of hij niet bang is voor een gevalletje kleine vis laten gaan om grote vis te vinden. Die theorie verwijst hij naar het rijk der fabelen.
Onderhandelingsruimte
Hijzelf denkt dat zijn contacten hem uit de brand hebben geholpen. Immers als hij zou gaan praten, dan zouden er veel mensen bij politie en justitie een probleem hebben. Want van zijn dure klanten wist hij het meest. Dat had hij al vroeg geleerd: Zorg dat je altijd iets achter de hand hebt, voor het geval dat.
Klik op de afbeelding om naar het podcastkanaal te gaan van Nieuwe Start Ervaringswerk
Geen stress, wel veel zieke lol
Ik vraag hem of het niet teveel stress is, heel de dag van doen hebben met crackverslaafden. Lijkt me nou ook geen pretje. Dat ziet Mo anders. Want de crack rokers zijn de meest opbrengende klanten.
Doen daadwerkelijk alles voor geld, en besteden het allemaal bij hem. En Mo komt voorbereid. Levert hij voor de eerste keer die dag of aan een nieuwe klant, dan krijgen ze over het algemeen twee keer zo sterk spul, als wanneer hij voor de tweede, derde of zesde keer die dag, door dezelfde gebruiker wordt gebeld.
Geen geld? Geen probleem!
Alles had ie al voorbij zien komen. Van televisies tot sex waren hem in zijn jaren als zakenman al aangeboden omdat er geen geld meer was, maar wel de enorme drang om nog meer van zijn versneden product te roken.
Irritantje
De lol die hij heeft in het vertellen over hoe hij zijn clientèle het vel over de oren trok, begint te irriteren. Bijvoorbeeld dat hij door honderdvijftig euro aan zwaar versneden rommel te ruilen, aan een twee weken oude tv was gekomen, die de betreffende gebruiker bij zijn eigen moeder had weggehaald, toen zo voor de op sterven liggende oma aan het zorgen was.
Met rekening en dus garantie
Hij had er de rekening bij gekregen. Elfhonderd euro had de 108 cm smart tv gekost. Maar het enige wat Mo kon boeien was het feit dat ie ‘m had laten registreren bij de fabrikant en dus de volledige garantie genoot. Hij hangt nu bij Mo thuis.
Je wordt vanzelf kwaad
Ik ben heel wat gewend, maar zijn arrogante gewetenloosheid begint me kwaad te maken. Op mijn vinnig gestelde vraag of ie dan helemaal geen moraal had, kwam geen antwoord. Of toch wel maar pas later in het gesprek; Toen ie het over zijn eigen familie had.
Eigen volk eerst
Want met name zijn oma leek een half-godin te zijn. Zijn moeder draagt ie op handen. En sinds het overlijden van zijn vader, was hij als oudste zoon de man in huis.
Moet kunnen, maar niet thuis
En zoals hij de vrouwen misbruikte die verslaafd als ze zijn, zichzelf aan hem aanboden, zo mepte ie erop bij elke gozer die ook maar een blik in de richting van zijn zusjes wierp. Mij werd een ding heel duidelijk. De integratie is niet alleen mislukt, we hebben, als Mo de waarheid spreekt, een vijand binnengehaald.
1.8 kind gemiddeld per gezin in Nederland
Want hij beweert dat de reden waarom er binnen zijn gemeenschap eigenlijk altijd twee of meer kinderen geboren worden, is gelegen in het feit dat dat via de moskee en communicatie uit opa en oma’s vaderland, erop aangedrongen wordt meer kinderen te baren als het gemiddelde van het land waar je verblijft.
En voor Nederland zouden er dus minstens drie kinderen geboren moeten worden om het grote doel te halen: volledige heerschappij van “zijn” volk in Nederland.
En toch blijf ik mild
Die uitspraak is dan ook de reden dat ik geen nationaliteit van afkomst vermeld heb in dit verhaal. Want Mo bewees zijn stellingen ook nog eens goed. Hij werd gebeld en moest wat wegbrengen naar een neef.
Ik ben meegereden en direct toen we er waren, vroeg hij zijn neef uit het niets of hij even uit wilde leggen hoeveel kinderen ze moesten krijgen, en waarom. En spontaan verteld die neef dat over zestig of zeventig jaar Nederland een officieel moslimland moet gaan heten. In mijn eigen woorden.
Schat, wij nemen elf kinderen!
Ik kreeg acuut neiging tot het verwekken van een elftal kinderen. Mijn vriendin vindt echter van niet.
De moraal van dit verhaal
Maar, waarom ik dit verhaal aan u, mijn gewaardeerde lezers vertel is simpel: Ik hoop dat je elke verslaafde die een gebrek aan motivatie laat zien zich te laten behandelen, dit verhaal laat lezen. Want zo wordt je bezien door je dealer. Je bent een varken. Je hebt geen eer. En ze hebben schijt aan jou, want zodra je terug bent van je behandeling, stopt je dealer het desnoods in je brievenbus om je weer aan het roken te krijgen.
Gemiddeld zeven tot tien jaar
Want, aldus Mo, eens een varken altijd een varken. En die moet je soms vetmesten om ze maximaal te laten opbrengen.
En hij heeft nog gelijk ook. Want gemiddeld genomen duurt een zware cokeverslaving zeven tot tien jaar. En dan ben je of afgeschreven vanwege je kapotte longen, dood of als je geluk hebt, afgekickt. En wellicht brengt dat inzicht de motivatie er echt voor te gaan.
Wat ik ervan vind.
Ik ben zoals eerder gezegd, echt wel wat gewend. Maar zoals deze jongeman praat over hele kwetsbare mensen, ons land en de minachting voor alles wat niet past in wat ik dan maar even “zijn” cultuur noem, is stuitend en een absolute schok. Zelfs voor mij.
Geloofwaardig
Want ik ben ervan overtuigd dat hij er echt zo over denkt, en naar ons autochtone Nederlanders, kijkt. Zelf wijt hij het aan het grote empathisch vermogen wat er in Nederland is, de lachwekkend lage straffen en het ontbreken van geweld komend van de staat. Want waar hij vandaan komt (Hij zei het echt, deze derde generatie medelander) daar flikte je maar beter niks of ze flikte jou.
Toch weer familie
En dan ga jij eraan en voor je familie zijn de consequenties zwaar. Soms jarenlang.
Nou, en dat is waarom een verslaafde een varken is, en u en ik maar min volk.
Dan sta je toch maar mooi te kijk met al je welvaart en goed fatsoen en hoge opleiding…
Ik wens u desondanks een fijne carnavalsvakantie.
Stefan Vlaminckx
Ervaringsdeskundig hulpverlener, begeleider en coach bij Nieuwe Start Ervaringswerk.
