Wet Damocles als speeltje voor gemeenten

Op Nu.nl verscheen laatst een bericht over de wet Damocles, Artikel 13b Opiumwet, waarin de burgemeester bevoegdheden worden toebedeeld, om drugshandel tegen te gaan. En wat mij al was opgevallen, werd in dat bericht bevestigd: Wederom waren het aantal gesloten woningen toegenomen, en ook stond er vermeld dat het uitgangspunt van de wet, steeds verder uit beeld verdwijnt.

Waarschuwing

Want waar de wet ervan uitgaat dat er altijd eerst gewaarschuwd wordt, alvorens een pand te sluiten wegens drugshandel, is de praktijk anders. Om aan de buurt een waarschuwing af te geven of om te laten zien hoe voortvarend een gemeente de zogenaamde drugsoverlast aanpakt, gaat men eigenlijk zo’n beetje overal voortaan direct over tot sluiting van een pand. Dus niks waarschuwen. Nul maatwerk afspraken om de betreffende bewoner op zijn schreden terug te laten keren, niks.

En sluiting betekent huis kwijt.

Want, je verhuurder mag zonder tussenkomst van de rechter jouw je huur opzeggen, je hypotheekverstrekker je hypotheek. Voor huurders betekent dat in ieder geval 5 jaar geen nieuwe woning van dezelfde verhuurder. Voor eigenaren betekent het de verkoop van je huis per opbod. Lees: tegen hooguit 80% van de werkelijke waarde. 5 gram softdrugs, 0,5 gram harddrugs. Dat zijn de grenzen waar je onder moet blijven. Anders mag de burgemeester ervan uitgaan dat je drugs dealt. Let op: Dat hoeft dus niet bewezen te worden. Aantreffen is genoeg.

Zonder huiszoekingsbevel

En als ze komen om dat bij jou te controleren, dan heeft de politie geen huiszoekingsbevel bij zich. Puur op bluf, dreigementen en overtuigingskracht praat men zich een weg naar binnen. Mijn advies: werk nooit mee. Als ze echt wat hadden, waren ze wel met een machtiging om binnen te treden gekomen. En laat maar dreigen en dood en verderf prediken als je niet meewerkt. Als jouw kind iets op zijn kamer heeft verstopt waar jij niet van weet, dan sta je met je hele gezin op straat, en dan zeg maar dag met je handje tegen je maatschappelijke positie, je huwelijk en je baan.

Naar de rechter heeft weinig tot geen zin.

Waar je namelijk tegen vecht is een bestuurlijke maatregel. En die wordt inhoudelijk niet getoetst. Allemaal bestuurlijke vrijheid. Nou, en dan moet je van hele goede huize komen wil een rechter jou niet uit je huis laten zetten. Ik heb heel veel vertrouwen in de rechtsstaat verloren sinds een ambtenaar op het gemeentehuis zo majeur in iemands leven mag ingrijpen, zonder enige inhoudelijke toetsing door een rechter.

En je zult toch echt weer aan woonruimte geholpen moeten worden.

Want zo is het ook. Ervan uitgaand dat je door de sluiting in de daklozenopvang terecht komt, dan is alles erop gericht jou zo snel mogelijk weer te laten wonen. En kwetsbare mensen, en die worden ook het vaakst getroffen door deze maatregel, dienen nog met voorrang te worden behandeld ook.

Kortom, bakken met geld erdoorheen smijten, alleen maar om drie maanden een bordje op te kunnen hangen..

Met daarop: Drugspand gesloten. Tussen de 60 en 120.000 euro per geval zijn de kosten die het met zich meebrengt. Afhankelijk van de gezinssamenstelling en de achterliggende problematiek, is dat grofweg wat u als belastingbetaler daarvoor afdraagt. Ik vind het een verrekt duur betaald bordje. En ook het statement dat gemeenten ermee willen maken is toch ook tweeledig: Wij pakken drugs aan is het ene deel van het statement. Wij hebben schijt aan wat het u als belastingbetaler kost, het andere deel.

En de argumentatie is ook niet erg solide

Pand moest dicht want: De loop moet eruit. De buurt moet een signaal krijgen. Zo ook de onderwereld. En uiteraard moet de voormalig bewoner een tik op zijn vingers krijgen. En dat mag dus wat kosten. En daar gaat de ambtenarij ook ver in omdat voor elkaar te krijgen. Ik ken verschillende dossiers die aan alle kanten rammelen. En het feit dat er flink afgeweken wordt door niet eerst te waarschuwen maar meteen het zwaard daadwerkelijk te laten vallen, zegt eigenlijk al genoeg.

Het is een gedrocht dat alleen maar heel veel kapot maakt.

Want laten we wel wezen, de meerderheid van de sluitingen is het gevolg van een aangetroffen wietkwekerij. En je moet wel ergens instabiel zijn wil je in deze tijd nog beginnen aan het kweken van wiet thuis. Ik durf dan ook de bewering wel aan dat 90% of meer van de sluitingen kwetsbare mensen treft. En geen enkele burgemeester kan mij ervan overtuigen dat dit de georganiseerde misdaad ook maar enigszins verminderd. Het doet niks anders als individuele kwetsbare mensen keihard pakken.

Maar zoals men met de psychisch kwetsbare mensen omgaat, zo gaat men ook om met de mensen verdacht van drugshandel.

Namelijk redelijk rigoureus, de onderbuik volgend van weldenkend Nederland. Niet dat die er verstand van hebben, maar voor de beeldvorming is het goed genoeg. Kijk, en als men echte slagen wil maken, zullen ze veel meer van het soort acties moeten ondernemen zoals de afgelopen dagen hier in Oss, waar na lang onderzoek, drie dagen huiszoeking is gedaan bij de “Godfather” en zijn familie. Want ook die grote schakel is vervangbaar. Jarenlang zwalkend beleid los je niet op op straatniveau. Daar heb je veel hoog opgeleide politiemedewerkers, heel veel middelen en doortastende vasthoudendheid bij nodig. En niet een gemeente met geldingsdrang. Althans dat vind ik.

Stefan Vlaminckx

Staat der Nederlanden is om: Herstelvisie wordt ook bij de Staat de norm

Ook de Nederlandse staat is om: Zij omarmen voluit de principes van de herstelvisie. Even voor de “andere mensen” onder u die nog nooit een ggz instelling van binnen hebben gezien, of nog nooit geestelijke gezondheidszorg nodig hebben gehad een mini college Herstelvisie voor beginners: De herstelvisie is uitgedacht door een Amerikaanse doctor en in Nederland groot gemaakt door de nieuwe ggz beweging. We hebben ook een soort van goeroe. Hij heet Jim. Een heel wijs man en daarom vertel ik hier niet teveel over hem, want wij willen hem wel voor onszelf houden.

De herstelvisie

De herstelvisie zegt dat je na een slechte periode of episode, jij als psychisch uitgedaagde, je niet moet richten op genezing van je psychische kwaal, maar op je herstel om te komen tot een situatie waarin jij het maximale uit jezelf kan halen. Dat is bij een psychische kwaal vaak ook het maximaal haalbare.

Je zou nu kunnen denken: Goh, wat leuk dat de Staat dat ook omarmt.

Maar zo bedoel ik het niet. De jeugdzorg in Nederland, en dan vooral die voor de meest kwetsbare en moeilijkst te helpen kinderen, is ziek. Ernstig ziek. De diagnose is nog niet helemaal 100% zeker, maar men vermoed het zeer ernstige Over De Schutting Geflikkerderitis. Kortweg ODSG genoemd. ODSG is een kwaal die je kan oplopen als iemand jou zo bij de gemeenten over de schutting flikkert, zo bij hun op het bordje, meestal samengaand met een flinke budgetkorting danwel efficiency effect verrekeningen. Dat is hoe je ODSG kunt oplopen. En dat is ook precies wat er is gebeurd. Met de AWBZ WLZ en WMO, en al die andere afkortingen.

En ze hadden nog zo gewaarschuwd..

Jeugdzorg experts hadden de Staat der Nederlanden nog zo gewaarschuwd. Want de staat zei dat ze de jeugdzorg hadden ingeënt tegen ODSG, maar die experts hadden nog zo gezegd dat deze inenting helemaal niet zo goed werkt, en bracht alle argumenten in waarom de jeugdzorg ernstig ziek zou kunnen worden als het ODSG zou oplopen. Want de gemeenten lukte het niet om de jeugdzorg dezelfde standaard zorgverlening te laten leveren tegen veel minder geld en daardoor veel minder mensen. Mensen die de politiek volgen herkennen de VVD-ers hand meteen: Een hoop bombarie over een majeure ingreep verhullen dat het eigenlijk een ordinaire bezuinigingsmaatregel is.

Maar ja, beter ten hele gedwaald als ten halve gekeerd.

Dat moet vadertje staat gedacht hebben. Je herkent meteen de lacherige en nochalante manier van werken van onze premier in de modus operandi. En gezegend zijn de onwetende, want als jouw brein 70 onschuldige burgerdoden een paar jaar na dato al geheel uit jouw systeem weet te verwijderen, dan gaat dit ziekbed van de jeugdzorg der aller kwetsbaarsten jouw ook niet echt hinderen. Even lachen en weer doorgaan.

Maar het kon zo niet verder en nou moet ie naar een kliniek voor staats-taken die niet helemaal goed zijn.

En dus grijpt de staat nu naar een rigoureus middel. Want zo kan het niet verder zo beseft men, ik gok omdat er claims en rechtzaken dreigen. En dus ligt jeugdzorg op intensive care. Welke deel weten we nog niet, en ook niet of nu het juiste deel van de jeugdzorg intensieve zorg vd staat krijgt.

In gewoon Nederlands

De staat haalt dus noodgedwongen zorgtaken terug die ze eerst op nonchalante Mark Rutte style, bij de gemeenten over de schutting hebben gegooid. Maar wederom roepen de experts moord en brand. Want onduidelijk is wat ze precies terughalen en wat de gevolgen zullen zijn. Wederom kondigt men majeur ingrijpen aan zonder duidelijk te zijn wat men nu precies wil.

Eigen schuld dikke bult, en weer bij de kwetsbaarsten van onze maatschappij

Participatiewet, jeugdzorg, WSW, WMO, ggz, ik kan blijven opnoemen. Jullie, want ik niet, hebben die gezellige Mark Rutte in je hart gesloten en houden hem nu al drie kabinetten in het zadel. Zouden jullie niet eens op links gaan stemmen volgende keer? Want rechts staat niet alleen synoniem voor graaien, maar ook voor naaien. De kwetsbaarste groepen lijden het meest onder een rechts kabinet. Of je nou gepensioneerd bent of licht verstandelijk beperkt, geestelijk gehandicapt of arbeidsbeperkt, je kringspier rekt maximaal onder dit bewind. En het enige wat je kan doen is krom gaan staan en hopen dat het niet heel zeer gaat doen.

En hoe gek het ook klinkt: het went vanzelf…

Dat genaaid worden bedoel ik. En hier spreekt jarenlange ervaring. Maar wat leveren we aan de maatschappij af als we de jeugdzorg niet weten te managen? En waarom lijkt het wel alsof die breed lachende grote leider van ons alleen de allerkwetsbaarsten pakt? Miljonairs allemaal 5% meer belasting laten betalen, lost heel veel geldproblemen op.

Maar terug naar de herstelvisie

Want ze rekenen in Den Haag niet genezing van de jeugdzorg. Zoveel is duidelijk. Want dan was er wel een duidelijke aanpak gepresenteerd. Nu gaan ze wel ingrijpen. Maar meer als het maximale halen binnen het bestaande budget zal het wel niet worden. Over stikstof gesproken.

Als VN ambassadeur mag je het niet hardop zeggen

Want dat zou het statuur van het instituut en mijn ere functie schaden. Maar…. godvergeetdekerkgangersinhoogmadeniet…

Stefan Vlaminckx

Bezorgd burger.

Hoe verharding angstig maakt.

Inmiddels 3 jaar kennen we elkaar. Hij benaderde mij met de vraag hem ook een nieuwe start te geven. Samen zijn we begonnen met werken aan zijn nieuwe leven. Dat is nog altijd vol in uitvoering, dat werk. Toen we kennismaakte ging hij van gedwongen opname naar gedwongen opname. Nu gaat hij van een vrijwillige opname via toch weer een gedwongen opname, richting een periode van relatieve rust en tevredenheid, naar een periode van onrust die totnutoe, steeds eindigt in een opname. Ik zie echter enorme vooruitgang. Want zijn onrustige periodes verlopen almaar minder heftig, hij is benaderbaarder tijdens zijn mindere momenten en hij begint inzichten te omarmen waar je drie jaar geleden nog om werd weggehoond. Hier noem ik hem Alex.

Alex is een typisch voorbeeld van wat ik steeds vaker ervaar:

Mensen die de verharding in de maatschappij steeds dichterbij en heftiger gaan ervaren. Wij, mensen die behandeld worden of werden door een ggz instelling, hebben, althans velen van ons, in meer of mindere mate te maken met een gevoel van onbehagen. Een gevoel van onrust en angst. Het gevoel dat wij worden weggezet. En de rest van de maatschappij waartoe ook wij behoren, gaat er in het openbaar steeds vaker met gestrekt been in. Commentaren op social media, gedeelde berichten en geposte meningen, steeds vaker zit er een harde boodschap in: Mijn groep, mijn mening en mijn onderbuik zijn mijn waarheid. En alles wat daar niet bij past moet worden aangepakt. Opgeruimd of afgeschreven. Oja, en uiteraard terug naar zijn eigen land.

Ook onze elite is allang niet meer verlicht.

Ze brengen het in bedektere termen, maar polarisatie trekt stemmen en oneliners aandacht in de media. Een soort mix van oordeel en veroordeel, gemengd met een haast onbegrensde assertiviteit. Lekker veilig vanachter het nagenoeg anonieme scherm of schermpje dat we de ganse dag voor onze snuffert houden.

Alex trekt dat bijna niet

Je zou hem hooggevoelig kunnen noemen. Maar ik draai het liever om. De maatschappij wordt almaar laaggevoeliger. Mijn stokpaardje in dit geval is de wet verplichte ggz die 1 januari ingaat. Mijn meest recente jeugdzorgervaring is er ook een voorbeeld van. Een gezinsvoogd krijgt zijn advies niet doorgevoerd bij de kinderrechter, en dus saboteert hij de uitvoering van de afgegeven beschikking dusdanig dat het ernstige schade toebrengt aan het kind in dat dossier. Zonder met zijn ogen te knipperen. Ik stond erbij en keek erna. Want er iets aan doen is nagenoeg onmogelijk.

En Alex? Die beklaagde zich maar weer eens bij mij.

Want waar eindigt dit? Onze regering wil dat we het steeds meer met zijn allen doen. Zelfredzaamheid en meer buurtkracht en saamhorigheid. Want we vergrijzen en daarom moeten we meer naar elkaar omkijken. Maar hoe dan, als we ons oordeel klaar hebben en alleen onze eigen waarheid dé waarheid is. De enige die echt nog oog hebben voor de noden van anderen, zijn zij die zelf behoefte hebben aan zorg. En daar heeft Alex een punt.

Ik vind het vooral een feest

Dat hij met zulke inzichten komt aandragen. Het geeft mij hoop dat zijn herstel steeds bestendiger wordt. En dat zal nodig zijn ook, gezien de trieste familie omstandigheden waarvoor hij is komen te staan. Maar antwoord op zijn prangende vraag waar dit gaat eindigen heb ik ook niet. Ja, zelf proberen het anders te doen.

Stefan Vlaminckx