Hoe misbruik je de wet Damocles, Voor eigen gewin? Een handleiding.

Artikel 13b van de Opiumwet, wordt ook wel liefkozend de wet Damocles genoemd. Dit naar het zwaard van Damocles, na het hieronder beschreven verhaal uit de Griekse oudheid.

Damocles

(Citaat komt uit Wikipedia) “Damocles (Grieks: Δαμοκλῆς, Damoklē̂s), letterlijk “Roem van de Mensen”, was in de Griekse Oudheid een hoveling van Dionysius de Oudere, tiran van Syracuse. Hij was een vleier die tegen Dionysius zei hoe jaloers iedereen wel op hem was. Dionysius bood hem daarop op een dag een banket aan in zijn paleis. Eerst vond Damocles het fijn om in die weelde te leven, tot hij merkte dat er boven zijn hoofd door Dionysius een zwaard aan een paardenhaar was gehangen om het gevaar te laten zien waardoor iemand, die gelukkig of machtig is, voortdurend wordt bedreigd. Onmiddellijk verloor Damocles de wil om in voortdurende weelde te leven.

De wet Damocles

Artikel 13b geeft iedere gemeente in Nederland de vrijheid om middels bestuurlijk ingrijpen, drugshandel aan te pakken en te voorkomen. Daartoe hebben de gemeenten in Nederland een handleiding opgesteld hoe te handelen bij een verdenking of het vaststellen van drugshandel.

De dagelijkse praktijk in het uitvoeren van de wet Damocles

In de dagelijkse praktijk wijken nogal wat gemeenten af van wat de wet beoogd heeft, en hetgeen stond beschreven in de begeleidende brief van de regering. Want beoogd werd weliswaar dat de gemeenten de nodige middelen in handen kregen om de “war on drugs” te kunnen voeren, maar ook werd bedoeld dat er immer met maatwerkoplossingen gewerkt diende te worden, eerst een waarschuwing diende te worden gegeven, indien er al dan niet terecht drughandel werd vermoed. Wel waren de criteria om handel te kunnen vermoeden, zeer scherp geformuleerd, namelijk het bezit van meer als 0,5 gram harddrugs, 1 XTC pil of meer als 1 gram softdrugs. Immers, je mag legaal 5 gram softdrugs per keer aanschaffen in een koffieshop. En komt het zover dat de politie komt vragen om jouw woning te mogen controleren, en wordt er ook maar een halve kruimel meer gevonden, dan gaat je woning onherroepelijk dicht. Voor drie maanden. Dat betekent einde huurcontract of hypotheek. Huis weg, weggezet als drugsdealer, maatschappelijke positie naar de knoppen. En met dank aan Ridiouan Taghi, met nog meer onderbouwing als voorheen, zo vinden de dames en heren ambtenaren en gezagsdragers.

Maar stel je nou toch eens voor….

  • Jij bent mijn buurman en we hebben onderling een langlopend conflict.
  • Ik ben je ex en we zijn net uit elkaar en dat zit mij nog erg dwars.
  • Jij bent mijn baas, die ene ambtenaar die de vergunning van mijn dakkapel afwees, een vervelende leraar van mijn school, of een klasgenoot waar ik een grondige hekel aan heb.

Dan is het voor mij een appeltje eitje om jou ook zo’n Damocles maatregel aan te smeren. En nu denk jij: Ha Vlaminckx, maar dat vecht ik dan wel eventjes aan bij de gemeente en de rechter en dan komt het zeker goed, want bewijs hebben ze niet… Dan zeg ik jou: Fout! De gemeente mag bij het aantreffen van meer als bovengenoemde hoeveelheden, ervan uitgaan dat je een dealer bent en daarvoor elke maatregel op bestuurlijk niveau voor opleggen die men goeddunkt. Niks wordt er inhoudelijk getoetst, niet door de gemeente en niet door de rechter. En hoe kan het dan dat er bij jou überhaupt wat te vinden is, en weet de politie ook precies waar ze moeten zoeken? Omdat ik als jouw rancuneuze medeburger dat bij jouw heb binnengebracht en heb verstopt. En dat niet alleen. Geheel anoniem heb ik desnoods in vereniging met anderen, getipt via meld misdaad anoniem dat jij het spul verkocht aan minderjarigen waaronder mijn kind, die ik ermee betrapte.

En als je het dan geloofwaardig in elkaar steekt

Dan heb je als jouw tegenstander in deze, een leuk pakketje samengesteld. Namelijk een digitaal weegschaaltje van een euro of tien uit China, meerdere handelseenheden drugs, uiteraard wat contant geld, en dit alles netjes opgeborgen in een klein doosje en weggestopt in een klein hoekje zodat je het niet meteen ziet liggen, en waar jij als slachtoffer ook niet dagelijks kijkt. En dan denkt u wellicht dat handelseenheden drugs niet zomaar aan te komen zijn, maar dan heeft u het ontzettend mis. Want stel ik wil u als wietdealer neerzetten, dan zijn drie kleine zakjes wiet van een euro of zeven per stuk, zo gehaald bij een coffeeshop. Samen met een goedkoop digitaal weegschaaltje, vaak niet groter als een bankpas, en met nog een paar tientjes “wisselgeld”, om het geloofwaardiger te maken, kan de hele stunt voor rond de zes tientjes aan onkosten uitgevoerd worden. Met een smoesje praat je jezelf bij je buurman binnen, of dat laat je doen door een ander, en verstopt het samengestelde plastic of blikken doosje netjes ergens onopvallend. Maakt het alleen maar geloofwaardiger.

En op een dag verschijnt er ineens politie aan jouw deur met het verzoek jouw woning te mogen controleren op de aanwezigheid van drugs.

Daar hoeft je niet aan mee te werken, en ik adviseer je ook zeer nadrukkelijk, daar ook niet aan mee te werken ook, want een zogenaamde machtiging tot binnentreden, ook wel een huiszoekingsbevel, genoemd zullen ze niet bij zich hebben. Maar ze mogen in het kader van hun functie liegen dat ze barsten, en dus met allerlei dreigementen komen in een poging jou te bewegen mee te werken. En jij als onschuldige en verder niets vermoedende brave burger, gaat dan denken dat je medewerking verlenen, jouw onschuld zal bewijzen, dit terwijl het tegendeel dan waar zal blijken te zijn. En zijn ze eenmaal binnen, dan is het gelukt, en stort in minder als een halfjaar heel jouw leven, zoals je dat ooit kende, als een kaartenhuis in elkaar. Weg huis, baan, echtgenoot of echtgenote, en vrienden- en kennissenkring. Want niemand die daarna in de krant gelezen heeft wat er is gevonden, zal jou nog geloven, steunen of willen helpen. En wij hebben de macht om zo majeur in iemands leven in te grijpen, uit handen gegeven aan wat ambtenaren. En geen rechter die hun werk nog inhoudelijk wil toetsen. Nee mevrouw / meneer, bestuurlijke vrijheid heet dat.

Maar ook als je niet een oor wordt aangenaaid

Kan het je overkomen. Want weet jij zeker wat er allemaal wel of niet aanwezig is op de kamer van jouw puber? Wellicht hebben ze met wat vrienden gelapt om wiet te gaan halen, en ineens ook veel gehaald. Want hoe meer geld je geeft, des te goedkoper je het meekrijgt. Want het is net de gewone economie, die drugshandel. Het zal dan wel ergens droog bewaard moeten worden.. Wellicht verdiend uw hardwerkende student in de dop er een leuk zakcentje mee bij. Daar komt u pas achter als het te laat is.. En zo zijn er 1001 scenario’s te bedenken hoe het iedere brave burger kan overkomen. Inclusief met kwade opzet. Geen toetsing door een rechter. Geen enkele bewijslast noodzakelijk. Het moet voorhanden zijn. Meer niet.

Werk maken van toetsing.

Nadat het mij is overkomen in 2016, en feitelijk drie jaar na dato nog steeds overkomt, want ik ondervindt op dagelijkse basis nog steeds de gevolgen van de mij opgelegde maatregel. Terwijl bezit door het openbaar ministerie als onbewezen is geseponeerd en dat wat mij verweten werd op drijfzand bleek gebaseerd. Puur rancune van mijn ex. Dat was alles. En in de politierapportage lees je de ingekomen anonieme tips terug en wat er was gevonden. Een hoeveelheid die je op straat was afgenomen zonder verdere vervolging. De twee verklaringen dat het niet van mij was, en mijn gemotiveerde weerlegging van alle aan mij verweten feiten ontbraken geheel in de rapportage van de betreffende wijkagent. En dat mag. Op ambtseed. Wordt nog als zoete koek gevreten door gemeente en rechtbank ook. Want weglaten is geen liegen. Bij ons thuis noemde ze je dan een nsb-er. In deze maatschappij en tijd heet dat een gedegen stukje politiewerk.

Dus gaan we maar weer.. Allemaal op kosten van de Staat der Nederlanden en mijn gemeente.

Herhuisvestingskosten, herinrichtingskosten, kosten voor opvang, begeleiding en medische zorg. En in mijn geval maal twee, is wat u via de belastingen bijdraagt aan dit hele verhaal. Want iedereen moet wonen. En kunnen zitten. TV kunnen kijken en slapen en koken. Dus dank jullie wel allemaal. Ik zal er een mooie bank met bijpassend interieur voor gaan uitzoeken, hopelijk binnen niet al te lange tijd. Uiteraard houdt ik u op de hoogte.

Fijne feestdagen en een fantastisch 2020!

Gevecht van de eeuw

Afgelopen zaterdagavond, Gelredome Arnhem, het gevecht van de eeuw in het zwaargewicht kickboksen. De titanen: Rico Verhoeven en Badr Hari.

Rico 9 keer ongeslagen. Badr de runner up with a attitude.

Dit gevecht was de rematch van een gevecht, ik meen in 2016, waar destijds Badr bij geblesseerd raakte, en na een aantal ronde moest opgeven. Het was een weinig enerverende wedstrijd geweest, met een hoop bla bla in de media vooraf. Rico ging er vol zelfvertrouwen in, en Badr liet weinig zien dat inspireerde. Al met al was het niet veel.

Daar leek het deze keer weer naartoe te gaan.

Want de aankondiging per persconferentie verliep verbaal agressief, net als de eerste wedstrijd. En heel veel meer als we gaan elkaar slopen kwam er niet uit. Toch was dit, ondanks dezelfde afloop, een heel andere wedstrijd. Het begon de dag ervoor al bij de weging der titanen. Gemoedelijk lieten de heren zich wegen. En na de staredown kon er zowaar een omhelzing vanaf. Ook het wedstrijdverloop was totaal anders. Rico was nerveus. Badr beter in balans. Dit resulteerde tijdens de eerste paar rondes al in twee keer acht tellen wegens een knockdown van Badr op Rico. Op punten stond Badr dus al flink voor, toen “het” gebeurde. Badr haalt aan en plaatst een draaikick en die eindigde op het betonnen lichaam van Rico, althans het leek wel beton. Hij raakte, ik meen, zijn been en Badr schreeuwde moest gaan zitten, einde wedstrijd. Enkel- of in ieder geval een been blessure.

Toch toonde beide sporters zich ware gentlemen.

Oprecht bezorgd ging Rico naast Badr zitten om hem te steunen. Ook bedankte en prezen de heren elkaar uitgebreid op social media. Ook werd het voornemen elkaar nogeens te treffen, uitgesproken. De sportiviteit en het wederzijds respect droop eraf.

En waarom dat mijn column haalt?

Omdat ik, zo vlak voor de kerst, graag iets positiefs breng, en ik mijn mening, vooral gevoed door de negatieve pers rondom Badr van de afgelopen jaren, toch heb moeten bijstellen, over met name Badr. Hij maakte niet af maar wel waar afgelopen zaterdag. Hij was in topvorm, technisch de sterkere bokser, en alleen het betonnen lichaam van Rico redde Rico. Anders was ie ronde twee blijven liggen. Het deed me aan Rocky denken. Het is een positieve noot in deze donkere dagen voor kerst. Echt sportmanship, een sportief voorbeeld van hoe het ook kan. En het is weer eens wat anders als al dat gezeik en gezeur van de laatste maanden, in politiek, media en ja, zelfs in mijn privéleven.

Ik wens jullie dan ook:

Een goede, gezegend en vooral vrolijke kerst. En een 2020 om in te lijsten, nooit meer te vergeten en met dat gouden randje, dat iedereen graag ziet.

Tot volgend jaar!

Vertrouwensbreuk met zorgverlener, is geen argument voor de rechter

Als er één ding is dat je snel leert, als je bij de ggz behandeling ondergaat is dat, indien er geen vertrouwen is tussen jou en je zorgverlener, je snel een andere zorgverlener moet zoeken. Dit geldt ook voor thuisbegeleiding. Als je geen vertrouwen hebt in je begeleider, dan houdt het op. Er kan dan simpelweg geen goede begeleiding gegeven worden.

Verplichte zorgverlener

In 2017 is mij definitief een maatregel opgelegd in het kader van de wet Damocles. Woning drie maanden gesloten want een kleine hoeveelheid drugs gevonden. Die niet van mij waren, maar ook dat deed er niet toe. Net zo goed als dat het onderzoek naar drugshandel nooit wat heeft opgeleverd. Onder bestuurlijke vrijheid mocht dat allemaal. Ik werd in die tijd begeleid door Verdihuis extra muraal. Vrijwillig op basis van een PGB en zoals ik me al jaren laat begeleiden. Verdihuis is in Oss een van de ketenpartners. En destijds zei de rechter dat de ketenpartners hadden geklaagd, wat achteraf niet waar bleek te zijn. Lang verhaal kort, dat bleef aan mij knagen totdat een insider mij meldde dat ze er wel van geweten moeten hebben dat er problemen speelde rondom mijn adres. Daardoor verloor ik mijn vertrouwen in Verdihuis als zorgverlener. Logisch toch? Zij hadden mij moeten behoeden voor deze ellende ipv mij in de ellende te storten om niks. Echter, ik woonde toen op basis van een tijdelijk huurcontract in een woning van Brabant Wonen. En die hadden als eis gesteld dat ik verplicht begeleid zou worden door Verdihuis. Toen dat niet meer ging heb ik daar de verhuurder van op de hoogte gesteld en meteen een, naar nu blijkt, betere zorgverlener voor aangezocht. Verdihuis heeft ook medewerking verleend door de zorg snel over te dragen. Pas vier weken na mijn eerste melding reageerde verhuurder Brabant Wonen negatief. Contractbreuk en ik had het nog met voorbedachte rade gedaan ook.

Lang verhaal kort…

Verhuurder wilde op basis van die wissel mij als huurder wippen en ik wilde dat de rechter mijn noodzaak om te wisselen van zorgverlener zou erkennen en mij dus zou steunen in mijn argumentatie over het vertrouwen in zorgverlening. Daar hebben we pas geleden een rechtszaak over gevoerd en donderdag was er de uitspraak, die ik gisteren ontving. Verloren, over drie maanden moet ik hier weg zijn.

Nergens op ingegaan

Want de rechtbank heeft mijn argumenten niet eens genoemd in de uitspraak en dus blijkbaar niet in haar overweging meegenomen. Ik wijt dat aan het feit dat zij ter zitting zei dat ze van mijn dossier had geleerd dat psychisch kwetsbaar zijn, en intelligentie niets met elkaar te maken hebben. Ook dat dat opzich weleens lastig kon zijn. En dat verklaart ook een hoop over waarom de ter zitting door mij aangedragen argumenten, niet in de uitspraak zijn terug te vinden, terwijl ze voor iedere ggz-er een soort van wetmatigheid vormen. Geen vertrouwen geen nut tot samenwerking.

En dus sta ik op straat.

Als psychiatrisch patiënt met een hoop woede over het geheel van onrecht wat mij is aangedaan en niks te verliezen. Je zou er bang van worden. En nou gaat het de gemeente weer veel geld kosten. Kosten voor maatschappelijke opvang, herhuisvestingskosten en begeleiding om dit alles van me af te kunnen praten. Inboedel, inrichting en aankleding, allemaal op kosten van de maatschappij. Want werken om het zelf bij elkaar te verdienen, waarmee ik juist een goede aanvang had gemaakt dit jaar, het staat allemaal op losse schroeven. Let wel, voor het in mijn woning aanwezig zijn van een hoeveelheid drugs die, als je er op straat mee gepakt wordt, alleen maar wordt afgepakt zonder enige boete of vervolging.

En dat dat kan, het wil er bij mij niet in.

Bij de wetgever ook niet, want die had duidelijk aangegeven dat dit soort zaken de eerste keer met een waarschuwing moeten worden afgedaan. Maar daar mag onder bestuurlijke vrijheid van worden afgeweken. En daar wordt intensief en vrolijk gebruik van gemaakt. Niet alleen in Oss, maar het is wel een van de koplopers huisuitzettingen. En wat wil men toch bereiken met al dit repressieve beleid? Mij een lesje leren? Ik heb maar 1 lesje geleerd van dit alles: de rechtsstaat is in verval. Want zonder inhoudelijk toetsen door een rechter mag een ambtenaar van de gemeente jou maatschappelijk irrelevant proberen te maken. En een verhuurder jou uit je huis zetten als jij kiest voor goede en nuttige zorg ipv slechte nutteloze zorg.

Valsheid in geschrifte

Nou heeft het opperhoofd extra muraal van voornoemde zorgverlener ook nog valsheid in geschrifte gepleegd in een verklaring die voor de rechtbank het pleidooi van de verhuurder ondersteunde. Ja dat leest u goed. Omdat ik het vertrouwen opzegde schreef de chef een uiterst giftige brief over mijn persoon aan de rechtbank. Dat geeft Verdihuis in de afhandeling van mijn klacht daarover ook toe. Tenminste totnutoe mijn beklag over de giftige toon. Uiteraard achtte men valsheid in geschrifte niet bewezen. Maar daarom heb ik de gifbrief gelegd langs de rapportages van de thuisbegeleidster en dan blijken er leugens na leugens in de brief te staan. En aangezien die geschreven was om niet mij, maar de tegenpartij ter dienste te zijn, er valselijk wordt verklaard, voldoet de brief aan de definitie valsheid in geschrifte. En dat soort mensen noemen zich zorgverlener. Een rancuneus stuk rot vreten is het. Althans, zo zie ik dat. 17 december vernemen we het oordeel van Verdihuis klachtenafhandeling. 20 december hebben we een gesprek. Daarna hoogstwaarschijnlijk door naar een regionale commissie en, wederom, naar de rechter. Want enige compensatie lijkt me wel op zijn plaats.

Dit is het nieuwe Nederland.

En denk vooral niet dat dit u niet kan overkomen. Daar komt u wel achter als de politie u bezoekt omdat ze uw puberzoon van drugshandel verdenken. Of u, omdat een jarenlange burenruzie in uw nadeel wordt beslecht door uw rancuneuze buurman met enige fantasie. Want u eraan naaien in het kader van de wet Damocles is een appeltje eitje. Ik zal daar in een volgend blog u de handleiding van laten zien. En dan gaat ie koopwoning gewoon in de gedwongen verkoop, wordt u als drugsdealer aangemerkt. En bent u uw huis, maatschappelijke positie en hoogstwaarschijnlijk baan, vriendenkring en relatie kwijt. En met een beetje pech krijgt u er een flinke schuld bij. Geen grapje.

Althans, dat vind ik.

WVGGZ, een rampenfilm in slow motion

1 januari gaat de nieuwe WVGGZ in. De Wet Verplichte Geestelijke GezondheidsZorg is het antwoord van deze regering op personen met verward gedrag en om de onderbuik van Nederland te voeden, mede na de moord op Anne Faber.

En daar heb je fout 1 te pakken

Want de melding bij de politie van een persoon met verward of onbegrepen gedrag wordt weggeschreven onder een code, ik dacht de E33 code. De meerderheid van de gevallen onder die code blijken echter helemaal niet van psychiatrisch patiënten te komen. Nee, eerder van mensen onder invloed, demente ouderen en feestende pillenslikkers. En dat zijn dus niet de mensen waar deze wet voor bedoeld is. Wat wel veel gedacht wordt.

Bezuinigen

Deze wet ziet erop toe dat meer en beter ambulant kan worden behandeld met dwang. Dat betekent thuis, of achter de voordeur, zoals men dat ook wel pleegt te noemen. Het betekent kortweg minder klinische opnames en dat is dus om te kunnen bezuinigen op het aantal bedden in de klinieken van de ggz.

Meer invloed

Ook wil de wet meer ruimte bieden aan familie of andere betrokkenen om hun invloed te doen gelden. Nou, daar hebben we de voorbeelden van gezien. Zowel Els Borst als de slachtoffers in Den Haag en Limburg kunnen er niet meer over meepraten, hoe goed er nu al geluisterd wordt als familie aandringt op hulp voor hun familielid. Ook de vader van Michael Panhuis, dader in de zaak Anne Faber had al ruim voor de moord aangegeven dat hij het niet goed vond dat zijn zoon vrij zou komen omdat “ie het weer gaat doen”. Ik zie dan ook niet in hoe de invloed van de betrokkenen zou moeten gaan toenemen.

Eigen plan

Van de patiënt zelf wordt verwacht dat hij of zij zelf op papier zet hoe hij/zij behandeld wil worden wanneer dwang of drang nodig mocht blijken. Aan de mensen die voor het eerst in zo’n situatie terechtgekomen zijn is niks geregeld. Evenals voor de mensen met weinig of geen familie. Die lijken helemaal aan de goden overgeleverd. En met de ervaringen die ik heb opgedaan met zorg met dwang, voorspelt dat weinig goeds. Zelf ben ik nooit met dwang behandeld, maar ik sta wel mensen bij die wel met een machtiging zijn opgenomen, en ik begrijp niet dat dat op die manier kan en mag. Want in alle gevallen voegt de opname niets toe aan het welzijn van cliënt nadat de medicatie eenmaal werkt. En dat is meestal binnen 24 tot 48 uur het geval. Dan mogen ze ook weer van de afdeling af. Een zelfs 12 uur per dag, zonder enig toezicht of controle. En dat mag bij hem dan ook nog eens maanden en maanden duren. Tegen een vergoeding van €180.000,- per jaar. De duurste bed and breakfast ter wereld.

Kortom,

Ik zie geen verbetering, eerder een verdere beperking van mensen- en burgerrechten. En dit allemaal omdat de maatschappij het eist. U hebt het dus gedaan. Maar dat komt omdat u zojuist hierboven pas voor het eerst gehoord hebt wat de E33 melding nu eigenlijk behelst. Ook dat de meeste meldingen onder die code niks met de psychiatrie te maken hebben. Laat ik er, omdat u het bent, er nog een doen: Ook deze nieuwe wet gaat u en uw kinderen niet beschermen tegen types als Michael Panhuis of die gozer die Els Borst vermoordde. Sterker, de kans dat zulke misdrijven onder de nieuwe wet toenemen is er niet een om uit te sluiten. Want het moet allemaal steeds meer ambulant. Dus zelfs als een psychiater eens wat beter wil observeren en onderzoeken zit hij of zij vast aan het nieuwe adagium van zelfredzaamheid en ambulant behandelen.

Zelfregie

En dan nog het punt van de zelfregie. Zelfregie, het dus zelf regie hebben over jouw leven is een van de speerpunten in de nieuwe wet WVGGZ. Maar wat als je als patiënt ellende voelt aankomen en jij als zelfregisseur de beslissing hebt genomen dat opname voor jou nu het beste is? Wordt je dan meteen ook opgenomen? Nee, natuurlijk niet. Dan krijg je in het beste geval extra of aanvullende medicatie en met een beetje geluk een gesprek met een spv-er. En geen kwaad woord over de spv-er. Maar zelfs die zit klem tussen jouw belangen en het streven van de staat geld te besparen op de zorgkosten. En dan is zelfregie een leuke term. Maar meer ook niet.

Zoek het zelf maar uit

Is dus niet hetzelfde als zelfregie. Het zelfredzaamheidsstreven van deze liberale regering lijkt een mooi streven. Want dan hoeft u niet te betalen voor de ellende van een ander. Maar dat stukje solidariteit kunt u maar beter wel blijven opbrengen hoor! Want het betekent ook dat u voor uw oude moeder, of nog erger, uw schoonmoeder moet gaan zorgen als zij dat niet meer zelf kan. En dan kunt u uw carrière verder wel vergeten. Of skiën met de kerst. U heeft zover kunnen komen omdat wij in deze maatschappij altijd een beetje zorg voor elkaar hadden geregeld, mocht die nodig zijn. En dan vooral zorg waar uw familie, bekenden of vrienden verder niks voor hoefde te doen. Nu moet u dadelijk uw vrienden bellen als u hulp nodig heeft. En dan zult u zien: Als er dan 1 vriend of vriendin de bereidheid toont u daadwerkelijk te helpen, dan is het veel. Want Doe maar en later ook Herman Brood riepen het 30 jaar geleden: Als je wint heb je vrienden. En deze nieuwe wet WVGGZ kent mijn inziens geen winnaars. Uitsluitend verliezers.

Althans dat vind ik