Maand: juni 2020

Geplaatst op

De grenzen van maatschappelijke discussie. Hoe zwart wit wil je het hebben?

Waar liggen de grenzen van maatschappelijke discussie? Ik bedoel daarmee, wanneer stop je met het produceren van reactieve twitterdiarree? Als je er dagen lang op hebt gehamerd hoe de vrouw was overleden, van het lijdend voorwerp in deze maatschappelijk discussie? De dochter tergend. Zover dat ze zich genoodzaakt voelde publiek te maken dat het lijdend voorwerp, laten we hem Johan noemen, niet thuis was toen zijn vrouw fataal van de trap lazerde, jaren geleden naar ik begreep.

Want dat zijn we geworden

We zijn ook niet echt meer in discussie. Je bent kamp Akwasi of kamp Johan. En ben je wit, dan ben je privileged en hoor je je diep te gaan schamen. Ben je zwart dan wordt je aan alle kanten benadeeld en gediscrimineerd, waar FC Roomwit wat aan dient te doen. Geen enkele nuance meer. Rutte praat niet met vertegenwoordigers aller kleuren, nee dat is een publiciteitsstunt. De regering zal er wel een zwartepieten verbod doorheen willen hebben voor november. Als pleister op de wonde.. Niks deugt er nog. COVID-19 is verzonnen om ons te onderdrukken. Niemand kan mij een doel aanwijzen, maar zover zijn we gezakt. We hebben geen grenzen meer. We gaan, heel borderline, volledig los op dat waar we optegen zijn, of domweg niet snappen. Resultaat? Ik herinner u nog even aan de grote toiletrollenrellen van maart jongstleden. Dit is nou Nederland. En Nederland, dat bent u.

Waarom jij doen zo ?

Dat is de grote vraag. Zitten racistische denkbeelden daadwerkelijk ingebakken in de mens? Want black lives schijnen ook gewoon racistisch te zijn. En zorgt het anonieme van social media ervoor dat jij het beest in je los meent te moeten laten? Ik weet het ook niet meer. Wat ik nog wel even in herinnering wil roepen is het verhaal over mijn tijd als optiek medewerker in Nijmegen. Daar werden wij gevraagd om stageplekken beschikbaar te stellen voor MBO leerlingen. Daar voldeden wij graag aan, en dus hebben wij destijds 2 periodes van acht weken een heuse stagiair(e) over de vloer gehad. Daar ging nog wel wat aan vooraf. Want tijdens de sollicitatieprocedure, de jongelui diende zichzelf bij ons te melden voor een gesprek, belde de coördinator van de school met de vraag of wij alstublieft wilde overwegen om jongeren met een niet Nederlandse afkomst, althans 3 generaties terug kwam opa uit Marokko over om hier te werken, wilde overwegen omdat ze daadwerkelijk overal geweigerd werden. Wij hebben eerst een jongen en daarna een vlotte jongedame op stage gehad, en daar zat meer arbeidsethos in als bij de gemiddelde volwassen witneus, zogezegd. Dus discriminatie op basis van afkomst is de afgelopen 20 jaar in ieder geval niet verbeterd.

Wel is de nuance maatschappijbreed redelijk ver te zoeken.

Want ik zie het niet. Dat witte privilege. Wellicht komt dat omdat ik ben opgegroeid in een wijk waar de achtergestelden gezellig samen in een wijk woonde. En ik geloof er heilig in dat de autochtone Nederlander zijn allochtone medelanders anders behandeld, als zoveel mensen met zoveel voorbeelden weten te komen. Maar het is hier geen USA. Hier ben je je leven niet kwijt, bij een verkeerde beweging. Mitch Henricus, roepen ze dan meteen. Ja, die had inderdaad zo niet aan zijn einde mogen komen, dat klopt. Maar het is ook waar dat Mitch geen schatje was en ook niet vies van een beetje uitdagen. Waarmee ik niks goedpraat maar slechts wat nuancering probeer aan te brengen. Dan heb je nog het zogenoemde etnisch profileren. Inderdaad een lastig probleem als jonge of redelijk jonge gasten, al dan niet behorende tot een groep waarvan bekend is dat ze vaker in de criminaliteitscijfers terugkomen, in een mooie dure auto rondrijden, die ze met veel en hard werken verdiend hebben. Want de politie hanteert een patseraanpak die erop gericht is om na te gaan of dure aankopen ook te verantwoorden zijn uit het gegenereerde inkomen. Ik denk dat dat ook wel kan op basis van uitsluitend een kenteken check gecombineerd met de gegevens van belasting en overige diensten. Het is per slot 2020 niet waar? En dat is dan ook precies de reden dat ik al dat heftige social media gereaguur niet zo goed snap. Discussie prima. Maar persoonlijk worden alleen als ook jij als reageerder met naam en toenaam genoemd mag worden.

Derksen en Co

Dan nog even terug naar het begin van deze column. De dochter van Johan Derksen, wiens moeder ooit fataal van de trap lazerde, meende te moeten reageren op een mevrouw die dagenlang Derksen aanduidde als diegene die zijn vrouw de fatale val had laten maken. Zij kwam met de mededeling dat Johan niet eens thuis was toen het gebeurde. En ik moet u eerlijk toegeven dat ik dat wel het grootste dieptepunt op social media van de laatste jaren heb gevonden. Dan lijkt het toch net alsof we steeds minder intelligent worden met zijn allen.

Althans dat vind ik.

Geplaatst op

Cyberpesten door grote mensen

Al jaren is het zogenaamde cyberbullying, Engels voor pesten via internet, een hot item met betrekking tot de schoolgaande jeugd. Maar vlakt u vooral de grote mensen niet uit. De afgelopen dagen mocht het mijzelf overkomen. En dat is geen fraai gezicht, volwassenen die zich gedragen als lastige pubertjes.

Er was eens…

Er was eens een dame die zich erg boos maakte over het feit dat men middels de wetenschappelijk onderbouwde ROM methode, in de GGZ begon met het meten van resultaten van de gegeven behandeling. Zij was echter niet boos over de meting ansich, maar wel over het feit dat de resultaten moesten worden gedeeld met een stichting, gelieerd aan de zorgverzekeraars van Nederland. Ze was vooral boos omdat dat te vaak gebeurde zonder toestemming aan de patiënt te hebben gevraagd. En ook omdat de gegevens te weinig geanonimiseerd werden aangeleverd aan voornoemde stichting. Zij voerde duchtig actie tegen zoveel onrecht, en op een dag kreeg zij haar finest hour yet: Ze won de zaak die ze erover had aangespannen. Lang verhaal kort: Einde oefening wat betreft het delen zonder toestemming.

Maar zoals altijd, is roem vergankelijk.

En zo verdween ook deze mevrouw weer langzaam in de vergetelheid. En om dat te voorkomen, bedacht zij een plan: Iedereen die zich richtte op het inzetten van de wetenschappelijk verder onomstreden ROM meetmethode, zou zij weleens even aanpakken op de privacyrechten van de cliënt of patiënt wiens resultaten men zou willen weten. Dus mevrouw gaat er feitelijk vanuit dat als je resultaten van behandeling of begeleiding probeert te meten, dat automatisch betekent dat je aan privacyschendingen doet. Dat is wat mij behandelaars destijds een denkfout noemde, en bij mij kwamen die voort uit een trauma uit mijn jeugd. Misschien heeft deze mevrouw ook wel een trauma opgelopen door al dat strijden tegen het delen van de ROM metingen destijds.. Je weet het niet..

Wat ik wel weet is dat ze redelijk last heeft gekregen van normvervaging

En van een niet te stoppen prestatiedrang. Want sinds een aantal jaren werk ik samen met de slimste appbouwer van Nederland samen aan een project om behandelresultaten meetbaar te maken. Eerst deed men dat puur als bedrijf. Tegenwoordig als stichting. Dit omdat grootverdienen niet het doel is, maar wel het onder een breed publiek en zorginstellingen bekend laten worden van deze privacybestendige app. Onderaan dit blog vindt u meer informatie over de stichting en de app. Want wordt deze app gemeengoed in de gehele gezondheidszorg, dan kan men veel efficiënter behandeling inzetten en op bijsturen, wat ervoor zorgt dat onze ziekenfondspolis betaalbaar blijft. De boze mevrouw uit dit verhaal heeft dit verhaal nooit gehoord. Dit omdat zij lucht kreeg van dit prijswinnende project en acuut in haar drama schoot en haar oogkleppen en oordoppen opzetten, om op lompe wijze de strijd aan te gaan. PRIVACY!!! Ondanks dat er op de privacybescherming niks valt aan te merken eist zij, uitsluitend via social media, nooit in een rechtstreeks gesprek, inzage in de privacyverklaring en de overeenkomst die de stichting sluit met afnemers van de app. De toon die zij daarbij bezigt is dwingend, en niet direct dansen naar haar pijpen betekent: Schuldig!!! Zij verliest daarbij alle realiteit en fatsoen uit het oog. ROM is privacyschending en zij geeft initiatieven zoals het onze op de manier waarop ze het doet “De kans om op een open platform zoals Twitter of LinkedIn, te reageren”.

Dat ze ons met haar suggestieve en agressieve methodes, meteen al 3-0 achter zet, ziet ze niet.

Dat ze een helemaal zuiver en goed project schade toebrengt, boeit haar niet. Het gaat alleen maar over verdienmodel en privacy van… Dat hier mensen al jaren bergen en nogeens bergen privé kapitaal in hebben geïnvesteerd, en dat zij geheel ongefundeerd ervoor zorgt dat dat op deze manier een steeds langere tijd nodig heeft om er ook maar iets van terug te zien, het boeit haar niets. En met rugdekking van een aantal hotemetoten uit de, met name, geestelijke gezondheidszorg, denkt zij zich God op aarde te mogen wanen. Mijn uitnodiging om in gesprek met elkaar te gaan, zodat we al haar bezwaren onderbouwd zouden kunnen wegnemen, kwam me te staan op eerst hoon (wie ben jij nou helemaal?), gevolgd door het blokkeren van mijn account.

Dus eerst schade berokkenen, om vervolgens niet thuis te geven bij het ontvangen van tegengas, is de norm bij deze mevrouw.

En de aan haar gelieerden. Bij ons thuis noemen ze dat pesten. En omdat zij zich vooral bediend van social media (what’s in a name?) Als aanvalswapen, cyberbullying. En dat noemt zich voorvechter van patiëntenrechten. Ook als ze niet in het geding zijn.. Als het niet zo kwalijk was, zou je het bijna zielig gaan vinden voor deze mevrouw. Zielig omdat zij denkt dat haar waarheid de waarheid is. Zielig omdat blijkbaar niemand in haar omgeving tegen haar zegt dat ze zich in moet houden. Want wie stelt bewijst, zo luid het Nederlands recht. En roep jij iets schadelijks, dat daadwerkelijk ook schade veroorzaakt, dan is het recht daar ook duidelijk over…

Hoe nu verder?

Aandacht vragen voor dit probleem. Met dit blog, een mail aan haar en haar achterban, en uiteraard via social media. Want u mag het weten, dat niet alleen uw kinderen pesten of worden gepest. Nee, zelfs volwassenen, hoogopgeleide volwassenen zelfs, maken zich schuldig of ondersteunen dit soort pesterijen. Een ongemakkelijke waarheid.

Althans, dat vindt ik.

runner up titel voor stichting KGVP en Nieuwe Start Ervaringswerk voor het hierboven genoemde project.
http://www.kgvp.nl

www.stoppestennu.nl website over (cyber) pesten.

www.stopbenchmark.com de website van de pester.

www.nieuwestartervaringswerk.nl website van de auteur dezes.

www.vbmedia.nl de website van de uitgever van dit blog.

Geplaatst op

All lives matter

Let op, hierna volgt er een knuppel, voor in het hoenderhok.

Wij, de witte Nederlanders zonder migratie achtergrond, of afkomst uit een van onze oude kolonies, die generatie op generatie hier uit de klei zijn getrokken, moeten ons eigenlijk heel diep gaan schamen. Want honderden jaren geleden deden onze voorouders een aantal dingen niet goed. En dat deden ze zo fanatiek, dat het anno 2020 in onze genen lijkt te zijn ingebakken.

Wat deden onze voorouders verkeerd?

Koloniseren en in slaven handelen. Maar moeten wij ons schamen voor iets dat onze voorouders honderden jaren geleden verkeerd deden? Nee dat niet.

Waarvoor dan wel, wil u weten?

Nou, voor het feit dat het erop lijkt dat het gedrag van onze voorouders toen, anno 2020 wel lijkt ingebakken in onze genen. Want toentertijd waren onze voorouders heel openlijk rascistisch, en beschouwde zij de oorspronkelijke bewoners van onze kolonies, als minderwaardig ten opzichte ons eigen superieure ras. Dat was toen ook heel gewoon. Absoluut niet goed te praten en getuigend van weinig intelligentie, maar wisten onze voorouders veel.

Anno 2020 doen we dat toch anders.

Anders. Niet zijnde erg veel beter. We verbergen het alleen veel beter. En daar zouden we ons oprecht diep, zeg maar gerust heel diep, voor moeten schamen. Dat ga ik u in dit blog eens haarfijn uitleggen.

Want anno 2020 verbergen we het beter.

We doen het ook subtieler. We schelden mensen met Afrikaanse roots niet meer uit voor nikker, maar behandelen ze nog wel zoals onze voorouders hun nikkers behandelde. Goed, wij zien onze gekleurde medemens niet meer als bezit. Ook praten we niet meer in de verschrikkelijke termen als het voornoemde nikker of een ander scheldwoord, maar vaak en mijn inziens nog veel te vaak, behandelen we ze nog steeds met exact hetzelfde wantrouwen als dat onze voorouders deden honderden jaren geleden. Ik benoem even het etnisch profileren bij politie en belastingdienst. Het bewezen feit minder uitgenodigd te worden, op sollicitatiegesprek terwijl je wel over dezelfde competenties beschikt als de bleekneus wiens brief op de stapel na de jouwe komt, en wiens brief er ook nogeens minder netjes uitziet ook.

Ergens diep in ons verborgen zit nog steeds datzelfde superioriteitsgevoel van eeuwen geleden.

En nou zult u bij uzelf denken: “Ik niet hoor”. Maar dan kan ik u melden ook u mevrouw/meneer. Wellicht verbergt u het beter, maar ook u barst van de vooroordelen en het gevoel het zelf beter te doen als een ander.

Zeker als die ander van over de grens komt of zijn roots vindt in een ander werelddeel.

Want ook u heeft toch liever dat uw kind een partner kiest uit de eigen groep. Ook u vindt het sneller vervelend als vier jongemannen met een noord Afrikaans uiterlijk, bij u op de hoek rondhangen, dan wanneer er vier roomwitte Nederlandertjes staan. En ook u slaat een toon aan alsof u tegen een kleuter praat, wanneer u uw buurvrouw spreekt met hoofddoek omdat ze volgens u de taal niet zo goed spreekt.

En nu ik het zo benoem, begint in uw roomwitte bolletje irritatie op te komen.

Dat komt omdat u beseft dat wat ik schrijf, hout snijdt. Het is het soort racisme dat we niet eens meer aanduiden als racisme of vooroordeel. Dat soort gevoelens bespreek je ook niet, dat hoort gewoon bij je cultuur. En hun doen het toch ook?

En zo komt het dan ook dat sommigen van u al 15+ jaar PVV stemt..

Maar ‘s-morgens gewoon zonder blikken of blozen uw Marokkaanse buurman goedemorgen groet, omdat het een hartstikke vriendelijke vent is. Al die 15+ jaar heeft buurman niet geprobeerd u op te blazen. Ook heeft hij u niet proberen te bekeren in het kader van de islamisering. En die schaal gegrild vlees met allerlei lekkernijen die het buurmeisje in het kader van het Suikerfeest, ieder jaar maar weer bij u moet komen afgeven van haar ouders, is meestal dezelfde dag of hooguit de dag erna met veel smaak soldaat gemaakt.

Dit terwijl u op kantoor niet twee keer hoeft na te denken over het uitnodigen van iemand die Achmed heet voor de sollicitatieprocedure.

Past niet in de groep, zo schat u op de automatische piloot in. Dadelijk wil ie nog vijf keer per dag bidden. Kom nou, zo doen we dat hier niet. En bij het uitzendbureau begrijpen ze dat ook prima. U hoeft het maar een keer in bedekte termen aan te geven, en geen “buitenlander” zal er bij uw bedrijf over de drempel stappen. Ja hooguit om schoon te maken. Maar dat maakt ook niet uit want alle waardevolle zaken liggen dan toch achter slot en grendel. U zegt het niet hardop hoor. Want dat zou discriminatie zijn.

En dat is nou precies waar wij van FC Roomwit het fout doen.

En het fout blijven doen. Want wat ik hierboven beschrijf bestaat officieel niet in het o zo tolerante Nederland. Toch gek dat de andersgekleurde medelanders daar heel anders over denken. En oververtegenwoordigd zijn in het wonen in een achterstandswijk, het ontvangen van uitkeringen, en daardoor vanzelf ook in de misdaadcijfers. Want op een gegeven moment ga je gewoon halen wat je niet lijkt te kunnen verdienen. Dat deden onze voorouders immers al…. Honderden jaren geleden.

Althans, dat vind ik.