Via bovenstaande link kom je op de Facebookpagina van Lodewijk Asscher, waar hij zijn reactie gaf op het verschenen rapport over de toeslagenaffaire.
Beste Lodewijk,
Allereerst dank voor je uitgebreide reactie met excuses op je Facebookpagina. Goed te lezen dat je je schaamt voor hetgeen is gebeurd onder jouw regeerperiode.
Dat roept bij mij meteen de vraag op of je dan niet beter af kan treden als leider van de PvdA
Want na zo’n debacle is het een politieke wetmatigheid dat je je functie neerlegt. Nu dat gebleken is dat er zulke enorme fouten zijn gemaakt, niemand heeft gereageerd op de verschillende alarmbellen die maar bleven afgaan, en jij zelfs een brief van een van je buurtgenoten ijskoud hebt afgedaan, lijkt het mij onmogelijk om nog geloofwaardig door te kunnen als leider van de PvdA.
Want je bent aangeschoten wild, een te gemakkelijk doelwit voor ieder van je tegenstanders.
Komende campagne zal iedere politieke tegenstander die niet ook medeverantwoordelijk is voor deze ramp, jouw mooie woorden onderuit halen door dit debacle nogmaals goed bij je in te wrijven. En terecht, want dat zou jij ook gedaan hebben, mocht jou zo’n kans geboden worden. Zo werkt dat toch in de politieke arena?
Ook loop je feitelijk je eigen partij voor de voeten nu. Want die kan op deze manier niet opnieuw beginnen met het winnen van vertrouwen.
Om van kiezers maar te zwijgen. Hoe kun je met goed fatsoen op jouw partij stemmen, wetende dat de leider mede verantwoordelijk is voor het slopen van tienduizenden goed bedoelende en hardwerkende huishoudens? Niet. Dat kun je niet. Kijk bij de Vaak Veroordeelde Democraten zien ze zoiets wel door de vingers. Het ging immers over toeslagen en daar hebben de Vaak Veroordeelde Democraten helemaal niks mee. Maar jouw partij is er juist voor die hardwerkende huishoudens waarover deze affaire gaat.
En dat verdient een leider zonder zo’n enorme smet op zijn blazoen, zo lijkt me.
Want die kan in ieder geval geloofwaardig strijden voor compensatie en eerherstel voor de slachtoffers van deze ramp. Kan zonder enige terughoudendheid opkomen voor belangen, waarvoor jij had moeten opkomen, maar wat je zo ontzettend hebt verzaakt.
Daarom, vertrek. Trek je conclusies en stap op.
Want dan laat je zien dat je woorden van vandaag geen holle frasen zijn, maar echt gemeend en navenant opgevolgd. Want je zal toch zelf ook wel aanvoelen dat dit ‘m niet meer gaat worden, toch? Lijkt me wel.
Althans, dat vind ik.
Stefan Vlaminckx is VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Pieter Omzigt (CDA) en Renske Leijten (SP) werkte zich een slag in de rondte om de toeslagenaffaire te onderzoeken en geheel bloot te leggen. Gisteren bereikte ze het voorlopig hoogste punt: Het rapport van de ondervragingscommissie verscheen. En het is een meedogenloos hard rapport, vol met verwijten aan zowat alle betrokkenen, geworden.
Ministeries, bewindslieden, ambtenaren en zelfs de rechterlijke macht moesten het ontgelden.
Als betalend lid steun ik Follow the Money. Doe je ook mee? Ga naar ftm.nl en wordt lid.
Iedereen heeft zo zijn fouten gemaakt. De wetgeving was veel te hard. De menselijke maat ontbrak, er is etnisch geprofileerd, en problemen die opdoken werden genegeerd, net als de signalen vanuit de uitvoerende macht (lees: de belastingdienst). Ook de rechter bood de onterecht van fraude beschuldigde mensen geen enkel soelaas. En zo kon het kapotmaken van complete gezinnen, jarenlang doorgaan. Met vele echtscheidingen, gedwongen verkopen van woningen en zelfs zelfmoord tot gevolg. Volgens de verslaggever van het NOS journaal was het woord buikpijn dan ook het meest gehoorde woord, na presentatie van het rapport.
Wat mij het meeste aangreep, los van het leed dat is veroorzaakt, is de handelswijze van de opeenvolgende kabinetten Rutte.
Want die namen en nemen het niet heel erg nauw met het goed en eerlijk informeren van de tweede kamer. Pieter Omzigt zit nog altijd op cruciale gegevens te wachten, die het kabinet weigert te leveren.
Maar dat is niet het ergste. Volgens Pieter Omzigt zijn er kabinetsberaden geweest die hadden moeten gaan over hoe de slachtoffers van deze ellende geholpen konden worden, maar vooral gingen hoe Pieter Omzigt en Renske Leijten terug in hun hok konden worden gejaagd.
Niet dus, zo is gebleken en da’s maar goed ook. Sterker, Leijten was voornemens na deze periode in de tweede kamer, te vertrekken uit de landelijke politiek. Zij heeft zich inmiddels bedacht en staat in maart weer gewoon verkiesbaar op de lijst van de SP. Want dit moet eerst worden opgelost.
Maar wat niet op te lossen is, is de bedenkelijke moraal van Rutte en consorten. Kijk, van de Vaak Veroordeelde Democraten kun je nog verwachten dat ze er, wettelijk gezien, de kantjes vanaf lopen. Want die lijken er het adagium op na te houden dat als je er niet voor gepakt wordt, het niet strafbaar is.
Maar in die achtereenvolgende kabinetten Rutte zaten altijd ook verschillende coalitiepartners. Waaronder zelfs de ChristenUnie. En van die coalitiepartners, zou je denken, mag je toch wat meer verwachten. Een beter afgesteld moreel kompas bijvoorbeeld. Maar helaas, ook zij keken helaas een andere kant op. Macht corrumpeert, zo blijkt maar weer.
En nu? Aftreden zou je denken.
Maar helaas, dat zal niet gaan gebeuren. Met de coronacrisis als dekmantel zullen ze hoogstwaarschijnlijk de rit uitzitten tot na de volgende formatie. Dit terwijl er eigenlijk geen andere mogelijke consequentie kan zijn als het aftreden van het gehele kabinet. Want wie zo zijn eigen burgers laat creperen verdiend niet beter.
Want de daders achter slot en grendel opbergen kan ook niet. Een expert zei daarover dat een ambtenaar hooguit kan worden ontslagen, met behoud van een financiële compensatie die wij als maatschappij dan weer op mogen brengen. Dat geldt ook voor een eventueel aftredend kabinet hoor. Die krijgen daarna gewoon een riant wachtgeld.
Grote druk erop zetten om de slachtoffers zo snel mogelijk gecompenseerd te krijgen is het enige alternatief.
En ook het enige juiste om te doen. En wellicht wetgeving initiëren om te voorkomen dat dit ooit weer gebeurt. Bijvoorbeeld door een vlaktaks in te voeren. Een belastingtarief inkomstenbelasting, zodat toeslagen niet meer nodig zijn. Want nu hebben maar liefst 7 miljoen mensen recht op een of andere toeslag of andersoortige compensatie vanuit de Staat. Dan haal je teveel geld op, lijkt mij. Dat kun je beter veranderen in een situatie waarbij niemand of slechts enkele specifieke gevallen nog iets terug moeten ontvangen van de Staat.
Gelukkig hebben we nog enkele parlementariërs zoals Omzigt en Leijten
Want zij geven een nieuwe betekenis aan het controlerende werk van de tweede kamer, aldus voorzitter Arib van diezelfde tweede kamer. Maar ik vrees met grote vrezen voor de toekomst, nu blijkt dat onze leiders zich bedienen van zulke praktijken als nu zijn blootgelegd.
Ik wens de slachtoffers een snel herstel van deze dreun en een ruime compensatie die recht doet aan het onnoemelijke leed dat hen is aangedaan. Want dat hebben zij inmiddels dik verdiend.
Althans, dat vind ik.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Of u nu van de Nederlandse vereniging van banken bent, hoofdredacteur regionaal van een grote landelijke krant, of van de korpsleiding Nederlandse Politie bent, ik kom graag met u in gesprek.
Waarover, zult u zich afvragen.
Nou, dat hangt ervan af, maar altijd heeft het iets te maken met de belangen van mensen met een psychisch lijden. In de meeste gevallen gaat het dan om de bejegening van mijn doelgroep, de berichtgeving over of rondom mensen met een psychisch lijden. Of een ander onrecht dat in mijn ogen correctie behoeft. Ik vind dat belangrijk. Want ikzelf behoor ook tot mijn doelgroep.
Meestal ontstaat een probleem rondom “ons” door onbegrip. Of een gebrek aan kennis.
En dat kun je over het algemeen niemand kwalijk nemen. Want u kunt niet weten wat u niet weet. En heeft u nooit met een psychisch lijden te maken gehad, of van nabij hebt meegemaakt dat iemand een psychisch probleem te verstouwen kreeg, dan prijs ik u alleen maar gelukkig, en hoop ik dat u dat ook de rest van u leven bespaart zal blijven. Alleen voor mijn werk is dat het grootste obstakel; Onwetendheid.
Want wist u dat een flink deel van de maatschappij denkt dat mensen met verward of onbegrepen gedrag, in dezelfde groep moeten worden ingedeeld als mensen met een TBS maatregel.
Terwijl dat 2 compleet verschillende zaken zijn. Mensen met onbegrepen gedrag verkeren meestal in acute psychische nood. Maar dat is geen strafbaar feit. Zij plegen ook bijna nooit een strafbaar feit. Terwijl mensen met een TBS maatregel juist strafbare feiten hebben gepleegd. En waarbij niet kan worden uitgesloten dat ze die begingen terwijl ze een ernstig psychiatrische aandoening hebben of onder invloed van zo’n stoornis feiten pleegde.
Dus is het gesprek aangaan mijn belangrijkste wapen.
Terwijl ik toch echt een achtergrond heb van niet lullen maar poetsen. Dat resulteerde jarenlang in geen antwoord krijgen op door mij geschreven brieven. Maar aldoende leert men en tegenwoordig krijg ik niet alleen antwoord, ik wordt zelfs uitgenodigd voor een goed gesprek. En dat is best bevredigend te noemen.
Maar echte resultaten tellen
En die laten altijd op zich wachten. Dus is geduld een schone zaak. Maar ook daar ben ik enigszins uitgedaagd, zeg maar. Gelukkig kun je ook dat trainen. En zo werd ik de afgelopen jaren niet alleen beter in mijn vak. Ik werd er ook in algemene zin een beter mens van.
En zo begint een betere wereld toch echt bij mijzelf.
En bij u. Want als u nou gewoon mijn blogs blijft lezen, leest u vanzelf waar ook u kunt bijdragen aan een inclusieve maatschappij, meer begrip voor mensen met onbegrepen gedrag of de bejegening van mensen die u wellicht niet helemaal begrijpt.
Althans, dat hoop ik.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Je zou er als normaal intelligent mens, met een voorliefde voor het uitzoeken van zaken, haast moedeloos van worden. Sterker, in vloeken uitbarsten.
Want welk deel van de term voortschrijdend inzicht heeft u niet begrepen? Al maanden sijpelt de informatie binnen die maar 1 echte oorzaak aanwijst van al die besmettingen: aerosolen.
Aerosolen, hele kleine druppeltjes, waar bijvoorbeeld ook wolken van gemaakt zijn, verspreiden zich door middel van uitademing, of hoesten, en blijven zweven in de lucht en worden ook weer ingeademd door anderen in dezelfde ruimte. Ervan uitgaand dat die aerosolen besmet zijn met het coronavirus, dan is dus potentieel iedereen die de besmette aerosolen inademt, het haasje.
Eerste voortgeschreden inzicht:
Uit zowel wetenschappelijk onderzoek als uit een praktijktest met 2 cruiseschepen, blijkt dat mondkapjes zowel helpen bij het tegenhouden van besmette aerosolen, alhoewel dat effect minimaal is, als bij het verminderen van de hoeveelheid ingeademde besmette aerosolen, en daardoor is het mondkapje een rechtstreekse beïnvloeder van iemands ziekteverloop, nadat die besmet is geraakt. Want, gebleken is oa op 2 cruiseschepen in quarantaine, dat op het schip waar iedereen mondkapjes droeg, mensen net zoveel besmet waren geraakt, in absolute aantallen, maar bijna niemand klachten had ontwikkeld. Op het schip zonder mondkapjes waren de mensen dus ernstiger ziek, moesten langer herstellen en hadden overduidelijk meer virusdeeltjes binnengekregen, dan de mensen die mondkapjes hadden gedragen.
Voortgeschreden inzicht 2:
Buiten is de kans op besmettingen door aerosolen 7000x kleiner als in een binnenruimte. Dat noem je in goed wetenschappelijk taalgebruik nihil. En wat kun je daarvan leren, zodat je thuis, op school of in je instelling, besmettingen kan voorkomen? Het antwoord is ventileren.
Want buiten besmet raken gebeurt niet omdat de aerosolen daar zich razendsnel mengen met de buitenlucht (verdunning) en vervliegen door het minste zuchtje wind. Daarom is ventileren binnenshuis en het op peil houden van de luchtvochtigheid cruciaal bij het voorkomen van besmettingen in de al dan niet openbare, binnenruimte.
Voortschrijdend inzicht 3:
De “Grote druppel theorie” waar ome Jaap van Dissel nog altijd aan blijft vasthouden, heeft niks met de eventuele prostaatproblemen binnen het kabinet te maken, maar alles met deze crisis en de te treffen maatregelen. Die theorie, waarbij men ervan uitgaat dat grotere druppels de hoofdoorzaak zijn van de besmettingen, is inmiddels zwaar achterhaald gebleken. Toch kan het kabinet Rutte sjees maar niet veranderen van inzicht. Ook niet van voortschrijdend inzicht. Terwijl iedere wetenschapper weet dat je mening een goede mening is, tot het volgende nieuwe inzicht. Het volgende voortgeschreden inzicht.
En ik spreek hier nou toch echt de wens en hoop uit dat ook u, de lezers van dit blog, tot u laat doordringen wat er werkelijk gaande is. En u zelf gaat informeren en inlezen. Genoeg betrouwbare bronnen te vinden. Ik zou u adviseren om te beginnen op maurice.nl
Sociaal geograaf Maurice de Hond, doet al maanden wat het kabinet Rutte sjees verzuimd te doen: wetenschappelijke studies analyseren, topwetenschappers volgen en zo de allerlaatste nieuwe inzichten voor ons beschikbaar maken. Dat bronvermelden zou ons kabinet ook eens moeten gaan doen.
Althans, dat vind ik.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Video van Follow the Money over de vraag waarom de jeugdzorg zo ontzettend in het rood staat.
Disclaimer: Dit blogartikel is, deels, gebaseerd op een artikel dat ik als abonnee las op Follow the Money. Omdat zij zeer gedegen onderzoeksjournalistiek bedrijven, vertrouw ik volledig op de door hen gepresenteerde informatie. Ik ga u middels dit blogartikel dan ook niet helpen aan een gratis stuk van hun werk. Wel roep ik u nadrukkelijk op om, indien u gedegen onderzoeksjournalistiek een warm hart toedraagt, ook lid te worden van Follow the Money via hun website ftm.nl (“En als u zich nu afvraagt of ik hier nu schaamteloos reclame maak voor Follow the Money, dan kunt u daar meteen weer mee stoppen, want het antwoord is even simpel als duidelijk: Jazeker!” SV)
De decentralisatie van de zorg zou enorme voordelen en nauwelijks nadelen kennen.
Iedereen heeft het inmiddels wel meegekregen, en u had erover kunnen lezen op dit blog, dat de overheid de zorg in Nederland grondig heeft gereorganiseerd door in 2015 het merendeel van de zorggerelateerde taken botweg bij de Nederlandse gemeenten over de schutting te flikkeren… Pardon, door de zorgtaken te decentraliseren en bij de Nederlandse gemeenten onder te brengen. Met als argumenten dat het zo dichterbij de burger georganiseerd kon worden, het daardoor efficiënter geregeld kon worden, en dus zowel goedkoper en beter geregeld zou zijn als toen de Rijksoverheid er nog over ging.
De decentralisatie zou daardoor veel voordelen en nauwelijks nadelen kennen, en het kabinet Rutte sorteerde daar alvast handig op voor, door meteen ook maar het totale budget enorm te korten en zo de beoogde kostenbesparing door efficiencyverbetering alvast te cashen. Niet dat er ook maar enige zekerheid was dat die kostenbesparing er ook daadwerkelijk ging komen, maar dat is typisch Rutte toentertijd: Optimistische vooruitzichten koppelen aan zijn eeuwige glimlach en positieve kijk en grondhouding op de zaken. Daarmee snoerde hij criticasters gemakkelijk de mond en met zijn coalitiepartners achter zich, loodste hij ook dit sprookje vrij gemakkelijk door de beide kamers van het parlement. Ik geloof dat de rekenkamer nog wel enig commentaar leverde op de optimistische voorstelling van zaken, maar daarna werd het in Den Haag redelijk stil rondom dit onderwerp en kon met overgaan tot de orde van de dag.
Inmiddels, zo’n 5 jaar later, weten wij en ook zij in Den Haag wel beter.
Sterker, een deel van de taken rondom jeugdzorg is men alweer van plan te centraliseren omdat het zo’n allejezus groot probleem begint te worden, de inkoop en uitvoering van de zorg voor onze toekomst, de kinderen van nu. En dat is ook helemaal niet zo gek ook. Want dezelfde zorg leveren tegen het gereduceerde tarief was al sowieso niet te doen, maar doordat het aantal uitvoerders in jeugdzorgland groeide van enkele honderden naar, pak ‘m beet, een duizend of zes, werd de inkoop van de best passende jeugdzorg voor ieder individuele burger in de groei, een schier onmogelijke taak.
De oude garde jeugdzorg zag hun beste krachten vertrekken, meestal richting het eigen ondernemerschap. En al die nieuwe aanbieders ook nog eens de krenten uit de pap halen.
En u vraagt zich natuurlijk af, wat dat nou eigenlijk voor krenten zijn, waarover ik het heb. Dat kan ik u, als ondernemer in de zorg, haarfijn vertellen. In de zorg, en dus ook de jeugdzorg, is alles te verdelen op basis van de zwaarte van de zorgtaak. Immers, iedere zorgvrager is anders: De een heeft slechts enige ondersteuning nodig om gezond en goed te functioneren, terwijl een ander 24-7 intensief moet worden geholpen bij alles wat hij/zij doet. Doordat er voor de decentralisatie zowel lichte als zware taken werden aangeboden aan die paar honderd jeugdzorgleveranciers, kon men door die mix, geld dat verdiend werd op de ene taak, weer gebruiken om bij te leggen wanneer een taak meer werk vroeg als dat de vergoeding toeliet. En doordat nu zo’n zesduizend aanbieders jagen op al die zorgtaken, is er veel minder of bijna geen sprake meer van een gebalanceerde mix tussen zware en minder zware taken, maar een run op zoveel mogelijk van de meest winstgevende taken vergaren voor jouw bedrijf, en vooral zorgen dat je die zware en voor jouw onderneming nauwelijks rendabele taken kunt laten liggen voor je concurrenten. En omdat de oude garde jeugdzorgleveranciers zich bewust van hun maatschappelijke verantwoordelijkheid, niet snel zal afkeren van zijn oerdrift ieder kind de beste zorg willen bieden, blijven de zware en/of onrendabele taken op hun bordje terecht komen. En in grotere hoeveelheden als voor de decentralisatie. Trek daar de efficiencykorting vanaf, en je ziet de catastrofe langzaam maar zeker dichterbij komen. Een onhoudbare situatie.
Een tweede punt in deze kwestie is het feit dat tegenwoordig ook wel heel snel een etiket wordt geplakt op een kind dat niet tot het gemiddelde van de groep kan worden gerekend.
Daarmee bedoel ik het volgende: Het gemiddelde Nederlandse kind is een kind dat het midden houdt tussen aan de ene kant, een kind dat geen enkele zorgbehoefte heeft, met wie alles perfect gaat en verloopt en daardoor zonder enige strubbelingen de volwassenheid bereikt, en aan het andere eind van het spectrum, dat andere kind dat bij wijze van spreken, geholpen moet worden bij echt alles in het leven, en dus 24-7 intensieve superzorg behoeft. Het bij wijze van spreken staat er omdat ik niet geloof dat er kinderen bestaan die helemaal nooit eens een zorgbehoefte hebben en hun tegenhanger, het kind dat helemaal niks zelf kan, ook niet. Terwijl ik weet dat er kinderen bestaan die de beide uiteinden van het hier geschetste spectrum, heel dicht naderen, laat dat duidelijk zijn. .aar het gemiddelde kind, is dus de grote groep in het midden. Daar is ons onderwijssysteem dan ook prima op ingericht, op die grote groep in het midden. Alleen wordt die groep wel steeds smaller gedefinieerd in onze maatschappij. Ik heb dat in een eerder blog over de jeugdzorg met geldzorgen wat gekscherend verweten aan de onkunde van mijn generatiegenoten (ik ben van 1972) en het afschaffen van de corrigerende tik (waardoor wij er als ouders niks meer aanvonden, dat hele opvoeden), maar dat is natuurlijk het stukje entertainment dat je je lezer als blogger ook wil bieden. Maar feit is en blijft dat toen ik op de basisschool zat je gewoon een beetje druk was, en je leraar daarmee dealde door jou zo nu en dan stoom te laten afblazen met een taak buiten de klas en je ouders te adviseren jou veel buiten te laten spelen en op voetbal te doen. Tegenwoordig heb je dan ADHD en wordt je als kind in het gareel gehouden met harddrugs uit de apotheek. En of dat nou ligt aan overgevoeligheid bij de leraar, de prestatiemaatschappij of het “Aan mijn kind kan het niet liggen, dus moet het wel aan een ander liggen” syndroom waar veel ouders aan lijden, weet ik niet maar het effect is duidelijk zichtbaar in de jeugdzorg. Die slipt er namelijk compleet van dicht.
Verminderd budget, plus een stijgende zorgvraag gedeeld door een markt vol cowboys = rampzalig voor onze kinderen.
Weet u een oplossing? Ik ook niet. Wat mijn vrienden bij Follow the Money eraan proberen te doen, is de organisaties die winstmaximalisatie voorrang geven op de beste zorg leveren, in het zonnetje te zetten. Of eigenlijk op het grillrooster te leggen. Lees: akelig nauwkeurig blootleggen wie wanneer waar hoeveel in zijn zakken heeft gestopt. En dat is dan ook de reden dat mijn bedrijf werken zonder winstoogmerk in haar algemene voorwaarden heeft opgenomen. Geld bestemd voor de zorg, blijft bij ons in de zorg. En daar ben ik niet alleen apetrots op. Ik lobby actief om dat de gouden standaard in de zorg te laten worden. En publiceer hier graag en geregeld over alle misstanden en gevolgen van teveel bezuinigingen en marktwerking en te weinig middelen om cowboys aan te pakken. Oja, en u op te roepen niet nader genoemde onderzoeksjournalisten te steunen door een abonnement te nemen op hun website. Het gaat per slot van rekening om uw geld. Niet dan?
Althans, ik vind van wel.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Aldus Jaap van Dissel tegen de NOS. Nou Jaap, dat wij ons geen mede-eigenaar voelen van dit probleem komt omdat de Chinezen het in de wereld hebben geholpen met hun smerige markten, waar levende dieren onder embarmelijke omstandigheden worden verhandeld, waardoor virussen van dier op mens kunnen overspringen.
En het RIVM en OMT hebben het monopolie op de juiste informatie.
Daardoor lezen wij wel over ventileren als beste manier om besmettingen via aerosolen thuis of op het werk te voorkomen, maar is het pas waarheid als het OMT het ook vindt. En die lopen hopeloos achter in hun kennisvergaring, dus dat gaat nog wel een paar maanden duren.
Daar komt dan nog bij dat iedereen die ik ken zich aan alle maatregelen houdt.
Toch horen we keer op keer dat “we” het blijkbaar niet goed genoeg doen. Gelul, want onze kinderen raken op dit moment besmet op school en dragen dat thuis netjes aan ons over. Dat heeft 2 oorzaken: de eerste is het feit dat wij thuis geen anderhalve meter afstand van onze kinderen houden. De tweede oorzaak is omdat de overgrote meerderheid niet op de hoogte is van het feit dat we thuis heel goed moeten ventileren om te voorkomen dat onze koters de hele woonkamer volblazen met besmette aerosolen.
En dat heeft dus niets van doen met de drukte buiten, in de verschillende binnensteden van de afgelopen dagen.
Want buiten het coronavirus aan elkaar overdragen is haast onmogelijk. Daarbij hadden de meeste mensen netjes een mondkapje op, dus dat liep allemaal wel los. Nee, het grootste probleem is de overdracht binnen de scholen. 30 leerlingen in een matig geventileerd lokaal is op dit moment het grootste probleem. En de reden dat wij geen eigenaarschap kunnen nemen voor de verspreiding van het virus. Oké, er wordt minder thuisgewerkt als tijdens de eerste golf, dat klopt. En daar zouden de mensen die het betreft inderdaad iets aan kunnen doen. Maar toch blijven de besmettingen via school een groter probleem.
Ook zijn we moe. Noem het corona moe. Noem het wat je wil, maar we zijn het.
We leven namelijk al zo’n acht a negen maanden in onzekerheid. Ook dragen we diezelfde tijd het juk der maatregelen. En hoe je het ook bekijkt, dat is volkomen logisch. Wij zien onze vrienden met een baan of bedrijf in de horeca langzaam kapot gaan. Wat vandaag qua werk nog een zekerheid is, kan morgen afgelopen zijn. En dan hebben we ook nog grote zorgen over het welzijn van opa en/of oma in het verzorgingshuis. Om er maar eens een paar van onze zorgen te noemen.
Dan zitten we ook nog in de donkerste dagen van het jaar.
En dat helpt ook niet mee, zoveel is zeker. Want uitkijken naar een gezellige kerst met de familie zit er ook niet in, helaas. Kortom, al zouden we willen, we hebben niet eens ruimte voor welk eigenaarschap dan ook.
Dus Jaap, helaas kippengaas, maar je stopt dat eigenaarschap maar in je bureaula. En haal er dan meteen even alle actuele wetenschappelijke inzichten uit. Heb je weer wat te implementeren.
Althans, dat vind ik.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
