Kunt u mij uitleggen hoe u uw gedrag van vandaag rijmt met uw christelijke geloof? Want hoezo meent u met zovelen samen te moeten komen? En hoezo mag u met geweld proberen te verhinderen dat de media deze waanzin vastlegt voor de rest van het land?
Want u mag op basis van de grondwet, u geloof vrij belijden.
En daar mag u, godverdomme, weleens wat prudenter invulling aan geven. Want het verheft jullie niet boven de wet, en het geeft je ook het recht niet om geweld te gebruiken. Want persvrijheid is ook een grondwettelijk recht.
En dan het je niet houden aan de corona maatregelen..
Hoe durf je, als goed christen, je zo af te keren van het democratisch gekozen gezag, en je medemens zo te verontachtzamen? Want jij zit daar, in je huis gods, vroom je geloof te belijden en tegelijkertijd verontachtzamen je alles waar het christendom voor staat. Want, notabene voor de deur van je godshuis, sla en schop jij er lustig op los, alleen maar omdat je te laf bent je uiterst foute keuzes te verantwoorden tegenover de media en daarmee de rest van de Nederlandse bevolking.
Gelukkig hoeft ik niet na te denken of te beslissen over een gerechtigde straf voor jou en de jouwen.
Want daar zorgt het Coronavirus wel voor. En gelukkig laten jullie je ook niet inenten, want dan kun je tenminste de volle lijdensweg doormaken, die het virus je te bieden heeft. Een fijne gedachte in deze lijdensweek. Toch een soort van goddelijke gerechtigheid, als je het mij vraagt.
Want ik ben er wel klaar mee, dat geneuzel rondom jullie geloof.
En waar ik voorheen zou hebben gezegd, leven en laten leven, ben ik er nu voor om heel de geloofsparagraaf uit de grondwet te schrappen. Want jullie hebben aangetoond niet om te kunnen gaan met zulke vrijheden, en net als bij kleine kinderen, moet je die vrijheden in kaderen, met duidelijke grenzen en de daarbij behorende straffen bij het overschrijden van de gestelde grenzen.
Want jullie geloofswappies dienen gestopt te worden.
Want jullie hebben waanideeën. Want alles is gods schepping, behalve vaccinaties. Sowieso denken dat er een almachtige schepper bestaat is een waanidee. Als er een barmhartige god bestond had je geen kinderkanker, geen christenen die schijt hadden aan hun medemensen en erop beginnen te slaan en schoppen bij een enkele kritische vraag. Ook helpt al die oorlogen van de afgelopen eeuwen niet mee, te blijven geloven in een barmhartige god.
Dus wees blij dat je überhaupt naar de kerk mag, en houdt je daarbij aan de regels waar wij ons allemaal aan moeten houden.
Want anders voorspel ik jou dat je het nog weleens heel moeilijk kan krijgen in dit land van polarisatie en rechtspopulisme. Jij staat niet boven de wet.
Op petities.nl ondertekende Stefan Vlaminckx (nieuwestartervaringswerk@gmail.com) zojuist de petitie “Geef rouwverlof bij gezinsinkrimping”.
Met deze e-mail nodigt Stefan Vlaminckx u uit om deze petitie ook te bekijken en eventueel te ondertekenen.
Als u niet wilt ondertekenen hoeft u niets te doen. Uw e-mailadres is eenmalig gebruikt voor het versturen van deze uitnodiging. U ontvangt verder geen uitnodigingen van petities.nl tenzij een ondertekenaar uw adres weer invoert.
De impact van het verlies van een partner of kind op emoties, lichaam en dagelijks leven wordt zwaar onderschat. Evenals (financiele) zorgen voor de toekomst. Verhuizing nodig? Zorgtaken gaan naar 1 persoon. Balans werk/prive verstoord. Men is afhankelijk van begrip van werkgever en bedrijfsarts.
Heeft u vragen over deze petitie, neemt u dan contact op met de petitionaris: info@marritvanexel.nl
Middels deze open sollicitatie wens ik te solliciteren op de functie van Outbreak Management Team lid, speciaal belast met alles rondom de geestelijke gezondheid van het Nederlandse volk.
Want het is keihard nodig dat iemand in uw team zich gaat bezighouden met de geestelijke gezondheid. Want het is vijf over twaalf, kan ik u melden.
Want u en uw collega’s doen behoeft specifieke bijsturing op een aantal punten en er moet een balans worden gevonden tussen het voorkomen van overbelasting van de ziekenhuiszorg door de lichamelijke problemen die mensen van Covid-19 krijgen, en de enorme psychische schade en problemen die uw adviezen op dit moment veroorzaken.
Ik breng het beste van het beste op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg met mij mee.
Want mijn netwerk, dat zich strekt van professoren, doctors, doctorandi en HBO geschoolde uitvoerenden uit de geestelijke gezondheidszorg, via allerlei belangenorganisaties richting VN ambassadeurs rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, naar ervaringsdeskundigen ggz.
En samen met hen zal ik me binnen het OMT vooral richten op het doordringen van de andere leden dat u verder moet kijken als dat uw petrischaaltje groot is. Ik zal meteen ook aan mijn contacten in IT wereld vragen een kek rekenmodel voor mij op te tuigen, waarmee ik de te verwachten schade, door verloren levensvreugde, de stressgerelateerde verlorengegane gezonde levensjaren, en de te verwachtte extra zelfdodingen, opnames in de GGZ en maatschappelijke teloorgang haarfijn aan u kan voorspellen. En u allemaal de vijfde, zesde en zevende golf aankondigen. In dit geval golven met slachtoffers die er geestelijk aan onderdoor zijn gegaan.
Ik leg u dan voor dat geestelijk gezonde mensen allemaal wetenschappelijke kennis op het internet tegenkomen, die duidelijk maakt dat je buiten niet of nauwelijks besmetting met het virus kan oplopen, terwijl onze wetenschappelijke elite iedere kans aangrijpt ons bang te maken, versoepeling voor activiteiten in de buitenlucht blijft uitstellen, en twee dagen voordat het regeringsbeleid wordt bekendgemaakt, roeptoetert in de media dat versoepelingen echt uit den boze zijn.
En daar geven de collega’s geen onderbouwing voor. Want de opgelopen positief geteste personen, zeggen helemaal niks omdat die gelijke tred houden met het aantal extra geteste personen. Sterker, het percentage positief geteste personen afgeleide van het totaal aantal geteste personen, daalt volgens mij nog steeds.
En dan gaan geestelijk gezonde mensen, toch langzaam aan het doordraaien. En daar doet binnen het OMT niemand iets aan, dus u heeft mij keihard nodig.
Dan bespreek ik volgende week tijdens mijn eerste vergadering, meteen de term bewustzijnsvernauwing met u en de overige collega’s.
Want bewustwording is altijd een goede eerste stap richting herstel. En mijn tweede belangrijke inbreng tijdens mijn eerste vergadering zal gaan over de risico’s van activiteiten buiten versus hoeveel goeds het psychisch kwetsbare groepen doet om veel buiten te zijn. En dat het daarbij niet uitmaakt of je nou buiten op het Museumplein protesteert, in het park zit te chillen met je matties of een lekker groot glas vers getapt bier nuttigd op een terrasje. Het helpt allemaal om mensen geestelijk gezonder te krijgen. Of in ieder geval het verval te stoppen.
Want 1 ding is mij wel duidelijk: uw krampachtige rigide en op rekenmodellen gebaseerde houding, maakt meer kapot als dat drank goed kan maken. Daar kan geen barman tegenop tappen, zeg maar.
Ik zal u en de overige collega’s vaak en veel een spiegel voorhouden, gevolgd door de vraag: Waarom jij doen zo?
Ook zal ik proberen de achterstand die u heeft opgebouwd in de verwerking van de allerlaatste nieuwe wetenschappelijke inzichten, in te lopen. Daarvoor zoek ik dan de samenwerking met een man die al vanaf het begin van de pandemie iets anders roept als wij van het OMT. Hij is afgestudeerd sociaal geograaf en best goed in het analyseren van zowel cijfertjes als lettertjes. Schrijft ie ook best leuke stukjes over, die ik wekelijks zal bundelen en rond delen.
En als laatste wil ik een nieuw adagium introduceren, waar we ons als OMT voortaan aan vasthouden en ook echt uitdragen.
Onderbouwen of je kop houden!
Want wie zijn wij als OMT nou helemaal, om als wetenschappers geen enkele behoefte te voelen onze beweringen te onderbouwen op basis van wetenschappelijke feiten.
Nederland is hoogopgeleid. Dus waarom zouden we de burgers dan behandelen als kleine kinderen? En laten we vooral onze koppen houden, als we het niet waterdicht kunnen onderbouwen.
Daarom, meneer van Dissel, beste Jaap, zie ik de uitnodiging voor de volgende vergadering met buitengewone belangstelling tegemoet.
Met vriendelijke groet,
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Nu de verkiezingen geweest zijn, en de daaruit voortvloeiende veranderingen in de samenstelling van het parlement bekend zijn, rest mij eigenlijk nog maar 1 vraag: Hoe dan?
Want hoe is het mogelijk dat ook de mensen die het slechts af zijn onder een rechtse regering, toch massaal de linkse partijen hebben laten vallen?
Want vergis u niet: Hebt u een laag inkomen, bent u afhankelijk van een uitkering, hebt u een arbeidshandicap of bijvoorbeeld een chronisch psychisch lijden of welk ander geluk ook dat u belemmerd in het voluit meedoen in de nationale ratrace, dan was uw keuze zich deze verkiezingen af te keren van de partijen links van het midden, niet uw beste beslissing van 2021.
Want Rutte en zijn rechtsdraaiende kameraden, zien u nog steeds als “hen die gemotiveerd moeten worden aan het werk te gaan en daarvoor de nodige prikkels dienen te krijgen toegediend”
Want aan het dogma van “de hardwerkende Nederlander” is niets veranderd. Alleen de hardwerkende Nederlander is voor de rechtse partijen belangrijk. En de mensen die niet tot die groep behoren, vallen in rechtse kringen meestal onder de noemer “kostenpost”. Want profiteer je niet van “onze zuurverdiende belastingcenten” dan is het wel dat er niet moet worden gekeken naar wat je niet meer kunt, maar hoe jij koste wat het kost weer mee kunt gaan doen. En daarmee zet je een hele grote groep mensen in Nederland rechtstreeks in het verdomhoekje. Want linksom rechtsom of rechtsom, als jij plukt uit de staatsruif, en je met je minimumloontje, minima-uitkering, of je drie baantjes voor laagopgeleiden tegen het minimumloon, probeert een fatsoenlijk bestaan voor jezelf en/of je gezin te realiseren, maar niet in staat bent om danwel 40 urige werkweken te leveren, of tenminste dezelfde arbeidsproductiviteit te leveren als Jan Modaal, dan ligt dat niet aan het veel te lage minimumloon, en ook niet aan de veel te lage bijstandsuitkering, maar aan jou. En dus blijft men van rechts maar komen met maatregelen die daar wat aan moeten veranderen. Maatregelen die u feitelijk moeten veranderen.
Want als profiteur van ons sociale vangnet heeft u het namelijk nodig, gemotiveerd en gestimuleerd te worden aan de slag te gaan. De andere Rutte doctrine noem ik dat.
Dat alleen al opstaan u net zoveel energie kost als dat een kerngezond iemand besteed aan een halve dag werken, lost rechts het liefst op door u dan maar 20 uur in plaats van 40 uur te verplichten tot participeren. Dat u dat alsnog niet redt omdat u vanwege uw chronisch lijden, na dat opstaan ook nog eenzelfde bult energie moet inzetten om überhaupt op gang te komen, elke dag maar weer, telt rechts gemakshalve maar gewoon niet mee, omdat we dat immers allemaal elke dag moeten, op gang komen en een nieuwe dag tegemoet treden. U en ik weten wel beter, maar daar waar wij een kennisknobbel hebben zitten over deze materie, daar zit bij Rutte en de andere rechtsen een kuiltje, kan ik u melden.
Wij prefereren deze praktijk omdat wij uit eerste hand ervaring hebben opgedaan met dit bedrijf en diens dienstverlening van uitstekende kwaliteit vinden.
Gelukkig hadden we daar een goede remedie tegen uitgevonden. Noemt het een vaccin. Dat ons ervoor behoedde dat we teveel rechtse retoriek in ons systeem zouden krijgen.
Maar dat is sinds 17 maart niet meer beschikbaar. Niet omdat er productie- of leveringsproblemen zijn ontstaan. Ook niet omdat er niet voldoende partijen waren die ons dat rechtse retoriek vaccin wilden aanbieden, maar simpelweg omdat u, de kiezer, die partijen die tegenwicht konden en wilden bieden aan zoveel rechtsdraaiend politiek geweld, massaal de rug hebt toegekeerd. U heeft feitelijk de gehele linkerflank van het politiek spectrum gemarginaliseerd met uw stem op Mark, Thierry en de rest. En dat u maar blijft vallen voor de charmes van onze immer goedlachse teflon Don Mark Rutte, kan ik u niet eens echt kwalijk nemen. Want de overgrote meerderheid van u heet gewoon Jansen of de Vries en had dientengevolge gewoon wel zijn kinderopvangtoeslag gekregen. Ook gaat het al dan niet juist en tijdig informeren van het parlement, u net iets boven de pet, en wat al die ordners vol met zwartgelakte documenten, die je het laatste jaar veelvuldig het journaal zag halen, nou eigenlijk precies voorstelde, u heeft geen flauw idee. En dat de uil van Minerva zijn vleugels strekt bij het vallen van de nacht, ziet u als een goede reden die vogel van de lijst met bedreigde diersoorten te halen. Want u weet het niet, het boeide u niet of u verkeerde in de veronderstelling dat uw stem er toch niet toe deed.
En, om het mild uit drukken, u heeft daarmee uzelf geen dienst bewezen.
Want de linksdraaiende politici, die van GroenLinks, de SP en PVDA, bieden juist tegenwicht tegen al wat rechtsdraaiend Nederland meent dat wij gemakkelijk vanuit zelfredzaamheid of met eigen extra inzet kunnen realiseren. Zij zien namelijk wel de (kwetsbare) mens als volwaardig onderdeel van deze maatschappij. Zij vervallen minder vaak in wij/zij denken. En zij hebben door hun andere mensbeeld meer oog voor zaken als milieu, klimaat en leefomgeving in het algemeen. Maar vooral: Zij staan voor uw belangen klaar. Iedere partij met eigen nuances. Maar bent u laagopgeleid, gehandicapt of anderszins niet gemiddeld, dan kunt u niet zonder een sterke linkerflank in het parlement. Want een andere, reeds bewezen, Rutte doctrine is die groepen burgers pakken, korten of op bezuinigingen, waarvan het minste protest te verwachten is.
De verpleegkundigen, de arbeidsgehandicapten, hen die vallen onder de participatie wet, en onze senioren. De mensen die onder de WMO zorg ontvangen, de jeugdzorg, de GGZ, en dan vergeet ik er vast nog een paar te noemen.
Dat zijn de afgelopen tien jaar Rutte de groepen geweest waar Rutte het geld heeft weggehaald, waar ze nu al die coronasteun van betalen. En zelfs ik vindt dat Rutte een belofte van destijds is nagekomen. Namelijk dat er destijds bezuinigd werd om een buffer te krijgen voor slechte tijden. Die tijden hebben we nu, en men naait het er met miljarden tegelijk eruit, en terecht natuurlijk.
Maar het doet niks af aan het feit dat er komende jaren wederom pijnlijke beslissingen moeten worden genomen. En terugkijkend in de geschiedenis hoeft je geen Einstein te zijn om raden waar men het geld in ieder geval gaat zoeken.
Kijk, en dan is een stevig links blok met genoeg zetels om tegenwicht te bieden aan die rechtse hobby’s, eigenlijk onontbeerlijk. Want Rutte, om maar eens een voorbeeld te noemen, was ooit staatssecretaris sociale zaken. Meermaals heeft hij toen verkondigd dat hij niet snapte waarom er een component vakantiegeld zat in een bijstandsuitkering. Onnodig vond ie. Ze hadden dat bedrag ook inderdaad over de 12 maanden kunnen verdelen, maar om je zoveel mogelijk hetzelfde te bieden als mensen zonder uitkering, is ooit bepaald 8% per maand te reserveren en uit te keren in mei. Net als bij de werknemers gebeurd. En dat jij dat als verantwoordelijk staatssecretaris niet snapt, zegt alles. Net als zijn uitleg over het hebben van een visie. Daar wil hij je voor naar de opticien sturen. Nou houdt die zich voornamelijk bezig met visus. En dat is een hele andere stak van sport. Kortom, kortzichtig, wat niet bijziend betekent, en een echte manager. En niet bepaald een people manager.
Dus samen met u bid en hoop ik dat het mee zal vallen, de komende vier jaar.
En mocht dat onverhoopt niet zo zijn, gewoon krom gaan staan, ontspannen en aan leuke dingen denken. Dan doet het het minst zeer. En uit eigen ervaring kan ik u melden dat zelfs zo genaaid worden, gewoon een keer went. En dan stopt u het weg in de donkere spelonken van uw ziel, en bezint u voordat de volgende verkiezing begint. Althans, dat help ik u hopen.
Weet u, ik begrijp uw hang naar vaste waarden in deze tijden van corona. Maar stemt u als hierboven genoemde groep of burger volgende keer nou gewoon eens met uw portemonnee. Want daar mag best wat meer in. Want de rijke bedrijven en vriendjes van rechtsdraaiend Nederland, hebben hun zakken allang zo vol gevuld, daar kan geen rijk meer bij.
Dus onderkant van de samenleving, kom bij zinnen en stem volgende keer gewoon weer links van het midden. Want ik kan me niet voorstellen dat u echt zit te wachten op het kabinet Rutte Baudet I. Uw groot- en/of overgrootvaders, die 75 jaar geleden in het verzet hebben gezeten om onze normen en waarden te verdedigen, draaien zich en masse om in hun graf. Want hij is terug en niet terug gefloten.
Althans, dat vind ik.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Voor dit jaar is er een stop op het verhogen van de huren ingevoerd voor huren die reiken tot hoog in de zevenhonderd euro. 780 euro dacht ik. De VVD, het CDA, de ChristenUnie en D66 maakte er mooie sier mee. En zelfs de SP ging er trots op dat er: “Eindelijk eens naar hen was geluisterd.”. En zelfs ik betrapte mezelf erop te denken dat dat nou toch niet tegenviel van ons kabinet. Totdat ik het hele verhaal hoorde. Want toen bleek het een oud VVD trucje: Een bezuiniging verkopen als een voordeeltje voor de burgers die huren. Want dat is wat het is: Een ordinaire bezuiniging.
Want wel beschouwd bespaard de staat zich door het niet verhogen van de huren, een bult met geld.
Dat leg ik u graag even uit. Normaal gesproken als je huurt onder de huurtoeslagnorm, onder de 720 euro ongeveer, krijg je een toeslag op je inkomen om een deel van de huur te compenseren. Als je inkomen tenminste niet te hoog is, maar in 90% van de gevallen, zal een huurder in een sociale huurwoning, vallen onder de huurtoeslagnorm.
Als je dan stoer de huren bevriest voor huren die slechts tientjes boven de huurtoeslagnorm zitten, geef je niet bergen met huurders eindelijk eens wat lucht, maar voorkom je vooral dat jij als Staat der Nederlanden, al die huurstijgingen moet compenseren, middels een verhoging van de huurtoeslag. En zie daar, een bezuiniging wordt geboren.
Maar van links tot rechts, alle partijen trokken dit wapenfeit naar zich toe alsof zij het geheel op eigen kracht hadden gerealiseerd.
De linkse partijen vooral door te roepen dat het kabinet eindelijk eens deed wat zij al zolang roepen te willen. De coalitie mocht zich weer in de handjes wrijven met zoveel positief rumoer. En dat terwijl we het hier feitelijk hebben over de wereldberoemde wassen neus. Want het aantal huurders dat valt in de categorie huur van zo’n 720 euro tot, en dan neem ik het ruim, 800 euro, en dus geen huurtoeslag en dit jaar ook geen huurverhoging krijgen, is verwaarloosbaar klein. Mensen die buiten de huurtoeslag vallen huren veel vaker voor tussen de 900 en 1100 euro en hoger. En die huren mogen dus gewoon omhoog.
Veel mensen met huurtoeslag denken daarom wel dat zij er netto op vooruit zullen gaan, terwijl dat helemaal niet zo is.
En daar zie je meteen de hand van de meester in optima forma. Want Rutte is er echt een kei in, om met de grootste glimlach op zijn gezicht, de meest kwetsbare groepen een oor aan te naaien. Ga maar na, van de afgelopen tien jaar, zijn alle grote bezuinigingen terecht gekomen bij die groepen die het minst zullen protesteren: arbeidsgehandicapten, verplegend personeel, geestelijk gehandicapten, mensen in de GGZ, werkenden uit de sociale werkplaats. En niet te vergeten, zorgontvangers en uitkeringsgerechtigden.
En dat vind ik nou de “Rutte doctrine”.
Want het is zijn vaste modus operandi. De hardwerkende Nederlander, zoals hij de gemiddelde loonslaaf in Nederland liefkozend noemt, staat bij hem op 1. Zijn gepensioneerde ouders, hulpbehoevende grootouders, kind met een rugzakje of zijn debiele broertje, daar heeft Rutte weinig oog voor. Grote kostenposten die je zoveel mogelijk moet tegengaan. Dat al die zelfredzaamheid een op een de hardwerkende Nederlander raken, omdat die er een stapel mantelzorgtaken bij krijgt, valt precies in Rutte zijn dooie hoek, blinde vlek, of hoe je het ook wil noemen.
Maar ondertussen wordt u dus niet alleen genaaid, maar ook als een klein kind, voorgelogen.
Sinterklaas bestaat! En hij woont op ’t Catshuis. Tenminste, dat had u gedacht. Ik hoop dat u verder kijkt, als de teflonglans van onze premier. Want al glimt ie nog zo mooi, al polijst je een drol, het blijft een drol.
Althans, dat vind ik.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Het einde van de campagne nadert met rasse schreden. Tijd om de balans op te maken. Want van wie vinden wij wat?
SP, Lilian Marijnissen.
De zichtbaarheid van de SP dit jaar, valt mij erg tegen. Buiten dan de toeslagenaffaire heb ik ze apart niet gehoord of gezien. In de corona debatten hadden ze altijd wel een eigen idee of bijdrage, maar het was, niet alleen voor SP, dit jaar wel heel veel meestemmen met het kabinet. Ook vind ik de campagne flets en weinig zichtbaar.
GroenLinks, Jesse Klaver
Jesse speelt echt mee voortaan, om de knikkers. Hij houdt goed stand tussen Mark en Geert als de toppers in debatteren. Hij is weer beter geworden in het ontwijken van de lastigste vragen, het verbloemen van de minder leuke dingen in het verkiezingsprogramma, en zolang praten dat niemand nog weet wat de vraag was, en dus ook niets heeft aan te merken op het antwoord. Ook hier ontbreekt de echte spirit. Jesse sprankelend minder, maar compenseert dat met tomeloze inzet. Ik kan ook bij deze lijsttrekker geen speerpunten uit zijn programma noemen. Ja, wonen geloof ik. Net als bij de SP.
CDA, Hugo de Jonge, Pieter Omzigt, Wopke Hoekstra.
Tegen wil en dank. Daarmee typeert je de CDA campagne het best. Want Wopke is geen debater pur sang. Ook kun je echt merken dat hij een bestuurder is, en niets weet van het kamerwerk.. Want dan had ie geweten dat bij het uitleggen van je plannen details ertoe doen. En die details zijn voor hem als minister minder, maar voor zijn ambtenaren juist weer heel erg van belang. En om na een schaatsincident in Thialf, er toch voor te kiezen om je schaatsend te afficheren, je moet maar durven. Net als nu al aankondigen dat jij in 2025 de ww met een jaar wil inkorten. Lijkt me ook geen stemmentrekker. Nou maar hopen dat de schade zal meevallen.
50plus, Liane de Haan.
Ik dacht nog, dat ze in ieder geval een waardige tegenstander voor Henk Krol hadden binnengehaald. Helaas strandde de partij op de voor haar zo bekende plek: Die waar de klappen vallen. Want interne ruzies, is wederom splijtzwam gebleken.
PvdD, Esther Ouwehand.
Van deze partij ken ik de standpunten het best, heeft de lijsttrekker mij verrast met haar doorlopende consistentie in debat. En geen van haar optredens vielen mij tegen. Dan leek stemwijzer mij ook richting PvdD te duwen. Samen met GL een grote kanshebber.
Thierry Baudet, Geert Wilders, samen noem ik ze Club Kansloos.
Beide heren komen bij mij op een gedeelde laatste plaats. Dit vooral doordat beide heren er dezelfde soort modus operandi erop nahouden: Je focust op een onderwerp ( Islam en corona) beloofd zaken die je nooit kunt waarmaken en creëert een gezamenlijke vijand.
Helaas maak je je op deze manier wel redelijk onmogelijk. Want op de SGP na, wil niemand in een kabinet met PVV en of FvD.
Logisch, want niet van je meest extreme denkbeelden kunnen afstappen om je andere standpunten wel gerealiseerd te krijgen, is voor beide heren te moeilijk. En zij maken zich daardoor onmogelijk. Wel jammer van al die stemmen.
Ja21, Joost Eerdmans.
Ja21, een relatieve laat- en nieuwkomer. Afgesplitst van de FvD. Totaal mijn politieke richting niet, maar Eerdmans heeft een prima campagne gevoerd. Want hij heeft zich flink in mijn kijker gespeeld. Dat kan geluk zijn, of wellicht de juiste uitnodiging aanvaarden. In ieder geval een extra rechts geluid in de kamer. Mocht men een zetel halen.
Code Oranje, Richard de Mos.
Ombudspolitiek, noemt de Mos zijn manier van politiek bedrijven. En ik kan u precies vertellen wat dat is. En daarmee heeft deze partij mij het beste weten te bereiken en blijkbaar raken, gezien het feit dat veel wat ik van deze club weet, ook is blijven hangen.
Verder vond ik er als fan democratie, dit jaar niet veel aan, de campagne. Nauwelijks stofwolken, slechts een enkel incident.
Zelfs the kinky fuckery van PVV coryfee Dion Graus en het fuhrer complex van FvD baas Thierry, uil van Minerva, Baudet, deden nauwelijks iets af van het effect dat deze 2 partijen uitoefenen op het electoraat. Dat blijft, zeker voor Wilders, een prestatie van formaat. Baudet brak eigenhandig grondig af, wat ie al bij elkaar blufte daarvoor. Dus daar komt vanzelf een eind aan.
Ook SGP en ChristenUnie konden me nauwelijks boeien. Die standpunten van SGP (Ook wel: Partij van de Gaap) zijn zo ouderwets en dodelijk saai, dat het staatsrechtelijk haast wel moet kloppen. En van ChristenUnie vind ik dat je hun standpunten eigenlijk nooit kunt tegenspreken. Zo netjes zijn ze wel. Ik wens ze veel succes.
Dus op naar de stembus met het grootste stembiljet ooit. Om er daar achter te komen dat al dat nieuws nauwelijks vernieuwende politiek komt brengen. En veel stemmen niet gehoord gaan worden. Want versplintering, zover het oog reikt.
En daar mogen wij de 150 meest geschikte uit kiezen. Ga er maar aan staan. Ik wens ons nu reeds voor alsdan, veel wijsheid.
En kijk daarbij naar uw favoriete persoon, en niet zozeer naar diens kleur. Want stel jij bent GroenLinks maar jouw uiterst integere, betrouwbare en nimmer veroordeelde, buurman is verkiesbaar voor de VVD, dan zou ik, indien de politieke kleur niet zoveel afwijkt als in dit voorbeeld, overwegen hem dan alsnog je stem te geven. Want jij kent hem, het versterkt jullie regio met een kamerlid in Den Haag uit jouw regio. En je weet waar zijn huis woont, wat good old keihard beïnvloeden, kinderspel maakt.
Kies jouw favoriet, ook al vindt je onderbuik van niet!
Dat is wat ons land nodig heeft.
Althans, dat vind ik.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Waren er 3. ‘s-Hertogenbosch, Den Bosch voor vrienden, telden tot 10 jaar geleden 3 niet al te grote, ziekenhuizen. Het Willem Alexander, het Groot Ziekengasthuis en het Carolus. Voor een stad als de onze een prima deal, want voor iedereen was er gemakkelijk bereikbare ziekenhuiszorg. Behalve als je naar het “Groot” moest, want dat stond letterlijk midden in het centrum van de stad. Je kon vanaf de markt met een beetje goede wil op de ramen van het Groot Ziekengasthuis spugen. Zo dicht bij het centrum van de stad stond het.
Voortschrijdend inzicht en keihard commercieel denken,
deden het bestuur van de stad en verschillende snelle jongens van allerlei pluimage, inzien dat je: A: grond gelegen in het centrum van een stad commercieel beter kon benutten als er geen ziekenhuis op stond. B: Mensen in een ziekenhuis gelegen, ook op donderdagavond en zaterdag graag wat bezoek wilde ontvangen, en dat al dat verkeer de andere mensjes die kwamen kopen, kopen, kopen, maar knap in de weg liepen.
Op de plek waar het Carolus stond, kon je ook best een kekke woonwijk kwijt
En dus ging de oogjes al snel kijken naar de locatie van het Willem Alexander ziekenhuis. Nou lag dat ziekenhuis aan de rand van de stad, en had het een achtertuin die liep tot aan Vught, Vlijmen, de A2, en weet ik welke gehuchten er in de verte nog waren te ontwaren.
Een scherpe geest heeft toen bedacht dat je daar gemakkelijk en een ziekenhuis voor heel Den Bosch, en parkeerplaatsen genoeg voor al dat bezoek, en een strakke verbinding met het openbaar vervoer moest kunnen realiseren.
Nou, zo gezegd, zo gezegd, want niets wordt hier in het Brabantse zomaar gedaan. Nee, daar moeten natuurlijk wilde nieuwe plannen voor worden ontwikkeld, vergunningen en subsidies voor worden aangevraagd en inspraakrondes voor worden gehouden. En breek een Bosschenaar zijn bek niet open, want als ie begint met praten, ziet ‘m dan nog maar ’s stil te krijgen…
Afijn, 10 jaar geleden was het nieuwe Jeroen Bosch ziekenhuis dan toch eindelijk klaar, en ze hebben me er toch een berg stenen neergeklapt… Het miljardenpaleis van Poetin en het witte huis in Washington USA hebben samen nog niet zoveel stenen als ons Jeroen Bosch ziekenhuis.
De grootste bekken vielen stil, en open, en binnen de kortste keren was de Bosschenaar eraan gewend: Ge gaot vort naar Den Bosch west, voor een ziekenhuisnest.
Je denkt dan meteen, als dat maar goed gaat. Immers drie ziekenhuizen op een kussen, God mag het weten, wat slaapt daar tussen?. Ik weet inmiddels het antwoord en daar wil ik jullie graag deelgenoot van maken..
Want hoe ze het gedaan hebben, hebben ze het gedaan, maar een waar wonder is geschiedt.
Want ondergetekende, in de wereld van zowel de geestelijke als de reguliere gezondheidszorg, aangeduid als “die lastige”, verblijft nu bijna een week in het Jeroen Bosch. En ik kan u melden: Dit heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Ik want met echt helse buikpijn de eerste hulp op gestrompeld, met een verwijzing van de huisarts: vermoedelijk acute appendicitis. In de volksmond ook wel blinde darmontsteking. Ik leg mijn legitimatie, mijn ziekenhuispasje en mijn huisartsenbrief neer, en binnen 1 minuut wordt mij een plek aangewezen om te wachten op triage. Ik strompel de wachtruimte binnen en zie: Er zijn nog 55 wachtende voor u. Uitgaande van de oude situatie, want allang niet meer in een Bosch ziekenhuis geweest, ging ik er vanuit dat dat tot de week erop dinsdag ging duren voordat ik gezien ging worden. Ik reageerde dus ook niet toen er na een kwartiertje iemand mijn naam riep. Dat was ook helemaal niet erg, want de dame in kwestie kwam gewoon even netjes vragen of ik heel toevallig meneer Vlaminckx was, en dat bleek ik inderdaad te zijn. Met mijn klachten lang zitten, is niet fijn maar, zo bleek aldus, hoefde ook niet. Waarmee de eerste warme douche en bonuspunten gescoord waren geworden.
Triage bestond er bij mij uit: Vragen beantwoorden, bloed laten prikken, luisteren naar de uitleg.
Dat laatste lukte niet geweldig goed, waardoor ik tegen de misselijkheid op een gegeven moment toch een appelkoek heb geconsumeerd, waar nuchter blijven was verordoneerd, maar vooruit, dat werd me niet nagedragen. Ik kreeg uren later gewoon nog een keer uitgelegd dat het de bedoeling was dat ik nuchter bleef. Maar ik loop op de zaken vooruit.
Want nog tijdens de triage kreeg ik het eerste slechte nieuws. Ik moest 2 tot 3 uur wachten op de uitslagen van het bloedonderzoek in, jawel, diezelfde wachtruimte.
Zo werkt dat nou eenmaal. Op mijn lichte protest dat ik met mijn klachten het niet ging volhouden, om 2 a 3 uur te zitten, kwam geen “dikke pech, voor jou tien anderen” maar een begripvolle glimlach en de mededeling dat er ook bankjes stonden, waar ik gerust op mocht gaan liggen, mocht ik dat willen. En daar scoorde men opnieuw op punten, want dat wilde ik wel. Ik heb mijn jas opgevouwen, munne maat naar mijn huis gestuurd om een kussen te halen en binnen een minuut lag deze jongen comfortabel, zover dat kon, Een Vandaag te kijken op zijn telefoon. USB poorten en stopcontact zaten verwerkt in de leuning van voornoemde bank, en dus lag ik daar zo comfortabel als mijn zéér oncomfortabele buikpijn het toeliet, mijn tijd uit te liggen.
Het was nog geen half acht, krap anderhalf uur binnen dus, toen ik inmiddels slapend, in de verte een stem hoorde roepen om mijn opa.
Meneer Vlaminckx, meneer Vlaminckx. U bent meneer Vlaminckx hé, vroeg een uiterst charmante jongedame mij. Ik knikte van ja, en kreeg daarop de mededeling dat ik dan mee mocht komen. En ja hoor, ze hielp me natuurlijk even mee met het inpakken, en sjouwen van mijn tas met spullen. Onderweg naar de tweede verdieping ging ze mij voor en legde mij uit dat ze daar ook nog 8 bedden eerste hulp hadden, want het was een beetje druk. Ik dacht bij mezelf: ” Een beetje druk? Bij het vroegere Groot Ziekengasthuis hadden ze allang code zwart afgekondigd.”. De verpleegster en ik praten wat, ik probeer haar zo duidelijk mogelijk te maken dat ik als patiënt uit de categorie Lastig, Ingewikkeld, Moeilijk ( LIM ) ontzettende baat heb bij rust, duidelijkheid en herhaling. De betreffende zuster is niet meer van mijn zijde geweken, heeft mij nogmaals uitgelegd dat nuchter blijven verstandig was en waarom dat nodig was, en hoe mijn verdere verblijf op de afdeling SEH zou verlopen. En haar uitleg deugde, en telkens als er met of rondom mijn persoontje wat gebeuren moest stond ze er weer, en totdat ik definitief half dood verklaard werd, met grote kans op doorkomen, stond zij mij bij. Ding ding, klonk de bel voor de volgende ronde en wederom scoorde ze de dubbele bonus van de voorgaande ronde. Want zowaar was er een diagnose, had men mij duidelijk uitgelegd wat er aan de hand was, en hoe men mij ging genezen. Ze hebben me gisteren op dag 4 toch nog een keer moeten uitleggen dat je heus wel een kleine darmperforatie kan hebben, en dat ze die toch niet operatief hoeven te dichten, want dat feit wil er bij deze LIM patiënt (Weet u nog? Lastig Ingewikkeld Moeilijk) niet in.
Eenmaal definitief opgenomen op de afdeling neurologie want op chirurgie was geen plaats, ging er een geheel nieuwe wereld voor mij open.
Want het was zowaar heel goed tot de lieve mensjes van de afdeling doorgedrongen dat de zojuist opgenomen LIM patiënt behoefte had aan duidelijkheid, rust, enzovoort enzovoort, waardoor ik netjes werd voorgesteld aan iedereen belast met mijn zorg. En niet op dat debiele, iets te hard uitgesproken toontje waarmee de gemiddelde Nederlander dames op leeftijd met een migratieachtergrond aanspreekt. Nee, nee mevrouw meneer, gewoon zoals het wel hoort. En aan het einde van de dienst kwam het vertrekkende vaste gezicht, het nieuwe vaste gezicht even aan mij voorstellen. Het enige dat ik ze hier maar niet afgeleerd krijg is het U en Meneer zeggen tegen mij. Maar, je bent echt wel een lul van enorm formaat als je daarover zou klagen. Kan de gemiddelde volwassenen nog een puntje aan zuigen, aan zoveel beleefdheid.
Toen ik gisteren voor de tweede keer in successie ineens nuchter moest blijven en de behandelend arts op mijn vraag of ik geopereerd ging worden, antwoordde met: “Dat weet ik niet”, ging het alsnog bijna fout. Niet dat de arts ook maar iets verkeerd deed, want ze wist het ook niet. Maar ik had mijn frustratie tegenover mijn vaste verpleegkundige er nog maar amper over uitgesproken, of tadaaa!!! Het opperhoofd, ook wel de grote Snijder genoemd, verscheen aan mijn bed. En laat hij nou gewoon weer hetzelfde verhaal vertellen als wat ze mij in vier dagen al zes keer hadden uitgelegd. U weet wel: Wel een gaatje in je darm, maar toch niet operatief ingrijpen noodzakelijk. Ze hadden mij nuchter laten blijven voor het geval ik zou decompenseren. Want het opereert nou eenmaal veel lekkerder als je niet om een volle darm stront in de maak hoeft heen te snijden… Schijnt. Hier past een uitdrukking over op je klompen kennen aanvoelen, maar ik voel helemaal niks meer aan sinds ik voor het in mijn 48 jarige leventje met spoed ben opgenomen in een ziekenhuis, en dus van tevoren en niet wist wat er komen ging, en me er al helemaal niet op had kunnen voorbereiden. En ja, dat valt me van mijzelf ook wel een beetje tegen, hoe onder de indruk ik ben van dit alles. Ook mensen met een minder avontuurlijk uitdagend verleden als deze jongen, schijnen daar last van te hebben, maar die uiten dat niet of anders ofzo… Afijn, nu, op dag vijf en zondag, begint het enigszins te wennen allemaal en kom ik wat tot rust. Wat zich, ja ik ben mij er een, vooral uit in niet kunnen slapen.
Dan nu: Het eten!
En het drinken, de telefoon, tv en andere randzaken. Ik val meteen maar met de deur in huis: Als jij de afgelopen tien jaar niet meer in het ziekenhuis in Den Bosch bent geweest of hebt gelegen, dan ga jij niet weten wat je meemaakt. Ik heb gratis tv, gratis internet, kan gratis naar buiten bellen en een mevrouw of meneer onder een gratis knop, waar ik gratis van een menukaart kan bestellen wat ik gratis mijn mik in wens te schuiven, en jou voor een luttele €7,50 mee kan laten vreten ook!
En dan praten we hier dus niet over een lullig bakkie vreten, gecomplimenteerd met een lauwe salade en iets te dunne hopjesvla na…
Nee meneer de koekepeer, a la carte. Op het niveau van der Valk motel, maar dan met wel alles vers. Bladspinazie die eruit ziet, ruikt en proeft als…. Bladspinazie! Werkelijk waar, je ogen geloven je smaakpapillen niet meneer/mevrouw! Ik heb de afgelopen dagen elke dag tijdens ontbijt, lunch en diner de polsslag moeten controleren of ik niet stiekem toch het loodje had gelegd, en ik er nog aan moest wennen… Niet normaal! Ze verlaagde op een gegeven moment de infuus input met de helft, omdat ik toch meer als genoeg dronk. Voor vandaag heb ik een halvering van de milligrammen Oxycodon gevraagd, omdat ik precies van de menukaart kan bestellen wat er wel lekker langs een darmontsteking marcheert mevrouw/meneer. Het mot echt niet gekker worre.
Voor al die ondersteuning hoeft je ook de verpleging niet meer lastig te vallen.
No sir, daar hebben ze hier een heel korps paarse hesjes m/v voor rondlopen. En van verpleging tot facilitair en helpende handjes, het loopt zich de benen onder de komt vandaan voor je, allemaal even beleefd en netjes. Als dit overal in de gezondheidszorg zo ging, kon ik mijn VN ambassadeurschap acuut neerleggen. Totaal overbodig.
Het is net sciencefiction, zoals de complete zorgverlening hier in Den Bosch is veranderd ten opzichte van toen ik, als laatste, mijn moeder afgaf in 2005.
Dus dat overstijgt een verschil van dag en nacht. Zo’n enorme kwaliteitsslag dat er hier gemaakt is. Ongelooflijk gewoon.
En dan heb ik jullie nog helemaal niets verteld over de individuele kwaliteiten van:
Eline, Anne, Tobias, Jorik, Noea of Toos. De verpleegsters op neurologie, SEH of hier op chirurgie. Over de helpende handjes die speciaal voor mij het halve ziekenhuis afzochten naar dat laatste zakje winegums, omdat ik weer mocht eten.
Dat er hier verpleegsters lopen, meneer Wilders, die en een hoofddoek dragen en qua prestaties niet onder doen, dus eigenlijk overpresteren om het deze LIM patiënt aan niets te laten ontbreken.
Ik heb jullie ook niet verteld hoe schoon mijn douche en toilet zijn.
En ben niet eens begonnen over de COVID-19 slachtoffers die vanuit het hele land hier worden geholpen zoals mensen van hier tijdens de eerste golf elders werden geholpen.
Weet je wat ik wel heb gedaan? Tegen iedere verpleegster hier gezegd dat ze bij de volgende cao onderhandelingen moeten gaan staken en moeten blijven staken als hun HBO V salaris niet tenminste gelijkgetrokken wordt met dat van een kleuterjuf of andere leerkracht basisonderwijs.
Want ik daag ze uit daar in het onderwijs. Ik daag ze uit zich solidair te verklaren met hun collega’s in de zorg. Want in vergelijking met wat die hier, met name fysiek maar ook mentaal, presteren op een dag, dan heb je als leerkracht niks te klagen, omdat ik niet wil zeggen, een luizebaantje. Want dat is zeker niet zo.
Maar wat ik hier zie aan kwaliteitszorgverlening en value based healthcare, daar kan menig zorgverlener nog een puntje aan zuigen.
Althans, dat vind ik.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Update: Na twee gesprekken met de huisarts is er een uitgebreide excuusbrief gekomen waarin wordt aangekondigd dat er een nieuw protocol ontwikkeld wordt om in de toekomst dit soort situaties te voorkomen. Ik ben tevreden met de brief, de inspanningen om te komen tot een oplossing en de excuses.
Afgelopen dinsdagavond, een uurtje of tien
Tijdens het maken van een midnight snack, krijg ik plots zo’n heftige buikpijn, dat als bevallen half zo zeer doet als de pijn die ik daar thuis, toen ervaarde, iedere vrouw een Nobelprijs verdiend heeft na de bevalling van haar eerste kind. Ik kon nog maar net mijn bed halen en heb sindsdien niet meer normaal helemaal rechtop kunnen lopen. Nog altijd kan ik me niet voluit bewegen zonder hevige pijn, ondanks de ondersteuning met 2 soorten Oxycodon. Zo’n pijn dus..
Als je kunt rekenen, dan reken er maar niet op.
Woensdagochtend, een uurtje of 10..
Zo’n 12 uur later, een uur of tien de volgende ochtend, app ik een maat van me, dat ie moet langskomen, want dat er iets nogal niet goed gaat met mij. Hij beloofd er rond half drie te zijn.
Ik laat hem komen omdat ik zeker weet dat ik tenminste huisartsenzorg nodig heb, dat ik er zelf sowieso niet ga komen, en het in mijn ervaring nog niet meevalt om voorbij de assistente te komen, en überhaupt hulp aan huis te verkrijgen. En omdat ik in veel pijn verkeer, en daar verbaal nogal agressief van wordt, kan ik maar beter iemand anders laten bellen met de huisarts.
Woensdagmiddag, een uurtje of drie…
Mijn maat, de rust zelve in bijna iedere situatie, raakt zichtbaar geïrriteerd terwijl hij de doktersassistente ervan probeert te overtuigen dat er een arts moet langskomen. Dat ie geschrokken is van wat ie bij mij thuis aantrof, en dat ie op de fiets is, en er dus geen vervoer is om mij naar de huisartsenpraktijk te brengen. En na alle argumenten die de assistente had aangedragen, waarom het beter was toch naar de praktijk te komen, kwam die ene zin die en mijn vertrouwen in het systeem van huisartsenzorg voorgoed vernietigde, en bij mij de nauwelijks te onderdrukken neiging een moordopdracht uit te vaardigen, bracht: “Dat meneer geen vervoer heeft, is voor ons geen reden een visite te rijden”. De woede die de houding van en de doktersassistente en daarna de arts bij mij opwekte, zijn niet in woorden te beschrijven. Als mijn maat niet met veel kunst- en vliegwerk mij alsnog bij de dokter had gekregen, was ik er nu wellicht niet meer geweest. Vandaar mijn hierboven geponeerde stelling: Als u kunt rekenen, dan reken er maar niet op dat u als alleenstaande geholpen wordt in geval van nood..
Deze huisarts mag van geluk spreken dat ik ben wie ik ben, en hem slechts met wat klachten om zijn oren sla. Want ik geef u eerlijk toe, dat ik hem liever met een honkbalknuppel te lijf ga.
Want ik lig momenteel in het ziekenhuis, met een geperforeerde darm, en een flinke darm ontsteking.
Stel je nou voor dat ik alleen was geweest, geen hulp had kunnen inroepen en zelf in discussie had gemoeten met de doktersassistente? Dan was ik er wellicht vandaag niet meer geweest. Wat nu wordt ik intraveneus volgepompt met antibiotica, zodat mijn lichaam de kans krijgt de perforatie eigenhandig dicht te maken zonder dat de onsteking die inmiddels was ontstaan, dat verhinderde. Ter bestrijding van de pijn krijg ik 2 soorten Oxycodon, wat u wellicht kent onder de naam morfine, de Amerikanen kennen als de meest verslavende pijnstiller ooit, en voormalig polygebruikers zoals ikzelf kennen als: “poehee, goei spul man!”.
Omdat je niks hebt aan het stellen van alsdan vragen aan een arts, zullen we, en gelukkig maar, nooit weten wat er was gebeurd als…
Wel sta ik voor de vraag: Wat nu? Want of er nou excuses komen of niet, het zo nooit had mogen lopen of niet, dat maakt helemaal niet uit. Ik ervaarde het in 2005 met mijn moeder, ervaarde het nu voor de tweede maal bij mijzelf: Je zorgt er maar voor dat je jezelf weet te redden in geval van medische nood, want de tijd dat je daarvoor kon rekenen op je huisarts, ligt erg genoeg, achter ons. Das wär einmahl, zouden de oosterburen zeggen. Bij mij komt, vanwege mijn eigen kwetsbaarheden, vertrouwen op de rug van een trage slak, en gaat weer, per gechiptunede Chevron uit de allersnelste klasse sportautomobielen. En daar weet deze, sinds juli vorig jaar, nieuwe huisarts alles van. Want dat heb ik hem uitgebreid geprobeerd uit te leggen in twee dubbele consulten. Het heeft geen zak geholpen, moet ik nu constateren. Het maakt mij angstig. En dat betekent dat er in Nederland nog zo’n 100.000 mensen rondloopt, die er tenminste net zo bang van worden als ik. Dat getal klopt, dat mag u van mij aannemen.
Wat nu dan, meneer de patiëntenrechten activist en VN ambassadeur Rechten van de Mens met een Handicap?
Om het u eerlijk te antwoorden: Ik weet het niet. Vroeger ging ik met een bult verbaal geweld zo’n probleem te lijf. Maar daar schrikken de andere mensjes van, dus dat doen we niet meer. Maar wat ik dan wel als oplossing zie, kan ik u niet zeggen. Als jij als doktersassistente niet inziet dat iemand met verschrikkelijke pijn, een chronisch psychisch lijden en geen vangnet van jou afhankelijk is of ie wel of niet op de juiste manier geholpen wordt, dan houdt het een heel eind op.
Bij de intake vroeg mijn nieuwe huisarts, die ik uitgekozen had omdat ie vroeger als arts in een GGZ instelling had gewerkt, wat ie van mij kon verwachten als ik boos zou worden. Want hij had er inmiddels al een paar psychisch kwetsbare patiënten bij zitten in zijn praktijk, die met zoveel verbaal geweld en allerlei dreigementen zijn collega’s en assistenten de stuipen op het lijf hadden gejaagd, dat ie er daarvan niet nog meer bij kon hebben. Denk nu niet, wat een akelige opmerking van de man, want dan heeft u nog nooit in zijn schoenen of die van zijn collega’s of assistenten gestaan. Want wij kunnen er wat van hoor, vergis je niet. Dus heb ik hem uitgelegd dat hij van mij niet veel te vrezen zou hebben, want dat mijn modus operandi tegenwoordig bestond uit het dan maar gewoon wegblijven bij de betreffende zorgverlener. Dat zal helaas nu dan ook het geval zijn. Wel ga ik hem nog voorzien van een heel welgemeend en beregoed advies: Laat je collega’s en assistenten verbaal geweld niet omzetten in een ptss, maar laat ze ermee omgaan zoals het is: Angst. Niks meer, niks minder als angst. En in 95% van alle gevallen dat er iemand met een psychisch lijden heel hard tegen u begint te schreeuwen, is dat uit angst. En die andere 5%? Is het schreeuwen uit onmacht. Omdat u slecht of niet geluisterd heeft, terwijl zijn of haar argumenten wel de juiste zijn en dus kloppen, maar dat niet tot u door wil dringen omdat u maar vast blijft zitten in het vooroordeel dat wij “niet helemaal goed zijn”. Ik kan u vertellen dat dat enorm meevalt. Wij zijn alleen erg gevoelig voor zaken die niet goed gaan en ons rechtstreeks raken. En gaat het over leven en dood, dan zijn we nog een beetje gevoeliger. Net als u allemaal eigenlijk. Dus zo gek zijn we nou ook weer niet…
Althans, dat vind ik.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
