Maand: maart 2022

Het was voor mij, de afgelopen tijd, Boekenweek. Paperback en e-book om precies te zijn. Want ik heb een boek geschreven, dat nou onder redactie is, en zo snel mogelijk als paperback en e-book te koop zal zijn. (Zin in!).

Het gaat over het pleeggezin van Pa en Ma. Beter bekend als: De Bende van Hiernaast. Pa en Ma regeren met strakke hand. Toch vindt geen van de kinderen hen streng. Ze leveren zowel reguliere als crisisopvang. Maar dan anders.

Fictie met feiten.

Alhoewel het verhaal een geheel verzonnen verhaal is, zijn de personen in het boek gebaseerd op echt bestaande mensen. Dat wat de kinderen meemaken, de verschrikkelijke trauma’s die zij hebben opgelopen, het is allemaal echt gebeurd. Ik laat ze alleen plaatsen in het gezin van Pa en Ma. Die ook echt bestaan. Alleen een andere set pleegkinderen hebben gekregen in dit boek.

Het is een ode. Een ode aan de pleegopvang door ouders die onvoorwaardelijke liefde combineren met duidelijke grenzen en een eerlijke behandeling.

Het is ook wat ik denk gemist te hebben in mijn leven. Want ik ben een kind zoals in het boek. En veel fysiek liefdevol contact, onvoorwaardelijke liefde, duidelijke grenzen en een eerlijke behandeling zijn een aantal basisvoorwaarden die samen met behandeling, veel voorlichting en ondersteuning op de specifieke problematiek van ieder individueel kind moeten zorgen voor de best haalbare toekomst.

Maar wat de aanpak zoals Pa en Ma zo uniek maakte, was de saamhorigheid en het groepsgevoel die het bracht. Een voor allen en allen voor de mooiste Bende van Nederland.

Verwacht: Mei/juni 2022 in een boekhandel bij u in de buurt.

En via elke e-book online winkel die er bestaat.

Als ik toch eens een dagje mocht regeren. Dan stopte ik acuut met het armoedebeleid. Want hoezo heeft het derde of misschien vierde rijkste land ter wereld een minister van armoede? Daar maakte ik meteen korte metten mee. Weg met dat soort problemen. Omhoog die uitkeringen. Want voor het geld hoeven we het niet te laten. En dat zal voor altijd mijn verwijt aan Mark Rutte zijn: Hij wordt de langstzittende premier deze regeerperiode en de veroorzaker van energiearmoede, zorgtoeslagenaffaire, Groningse gasramp, Unilever en Shell weg uit Nederland, baanarmoede, cultuurbarbarisme, gepensioneerden pesten, arbeidsgehandicapten bashen. Dat is naast de GGZ kapot bezuinigen en de jeugdzorg laten imploderen, de erfenis van Mark Rutte, langstzittende premier van Nederland.

Je gaat je echt afvragen wat is dit voor een man?

Heeft geen vrouw/man, noch kinderen. Terwijl het aan zijn buitenkant niet kan liggen, zou je denken. Maar dan moet het haast wel structureel fout zitten aan de binnenkant. En dat blijkt ook wel. Want “Daar heb ik geen actieve herinnering aan.”, is inmiddels legendarisch. Alle ministeries lopen er de kantjes af als je het hebt over de Wet Openbaarheid van Bestuur. En moet ik nog over het lid Omtzigt hebben? Nee toch?

Ik kan nog even doorgaan, maar is dat echt nodig? Want je kunt de mensen met de kwetsbaarste financiële positie hun hele vrij besteedbaar inkomen wel afpakken, maar dat komt als een boemerang terug. Want dat maakt meer schade als alleen maar economische.

Maar mijn echte vraag is en blijft hetzelfde: Hoe dan?

Ik heb een inkomen iets boven het absolute minimum. En ik zie in rap tempo de grenzen van mijn monetaire draagkracht naderen. Boodschappen, gas, water, licht, maar bijvoorbeeld ook de contributie voor de brancheorganisatie. Die ging van 65 naar 75 EUR. En waar gaat dit eindigen? En we kunnen er zolang over praten als we willen, het VVD stempel van de afgelopen 12 jaar ondertussen, staat duimendik op deze problemen. Want alles boven modaal en hoger is er alleen maar beter op geworden, diezelfde afgelopen 12 jaar. Ook daar komt vanzelf een eind aan nu. Want gemeenten zullen hun lasten ook flink verzwaren en dat raakt de monetair uitgedaagde mensen niet, want die ontvangen daar kwijtschelding voor. Dus hoe onze vrolijke vrijgezel dit denkt te gaan oplossen, het is mij een raadsel.

Mijn conclusie is dat het Rutte te doen is om kwantiteit in plaats van kwaliteit.

Want kwalitatief heeft hij gefaald in het leveren. We zijn een land geworden dat niet langer zijn kwetsbaarste burgers het beste geeft wat we hebben. Verre van dat. Als je hier in Nederland in een kwetsbare positie terecht, ben je zwaar de lul. De toeslagenaffaire heeft wel bewezen dat wij als land heel ver durven gaan. Ten koste van alles. Allemaal dankzij de langst zittende premier van Nederland.

Althans, dat vind ik.