Bericht aan mijn goede vriendin Karma

Lieve Karma,


Zo’n vier jaar geleden strafte je mijn tot dan toe, meest losbandige decadente en haast Romeinse Rijk jaar af dat ik tot dan toe had meegemaakt. Dit deed je door mijn arrogantie ervoor te laten zorgen dat ik een stukje tekst, niet langer als een a4tje, niet las maar wel geloofde wat erin stond op basis van de eerste zin, en mijn kennis terzake. Je liet diezelfde arrogantie ervoor zorgen dat ik toestemming gaf en ergens vrijwillig aan meewerkte, waarvan ik wist dat ik het ook kon weigeren, en ook wist dat dat ook het beste was te doen: botweg weigeren mee te werken.

Opgeblazen kikker

Maar nee, deze opgeblazen kikker meende dat ze hem toch niks konden maken. En hoe zat ik ernaast. En ik had het kunnen weten want weken ervoor pakte je mij het tot op de dag van vandaag, meest dierbare af wat ooit mijn leven is binnen komen wandelen. Het deed mij niet inbinden maar maakte me alleen maar nog arroganter en van God en jou los.

Tot het viel

Nadat die 2 gebeurtenissen heel mijn leven op zijn kop zette, er helemaal niets tegen te doen was en ze mij alles konden maken, begon er ergens een kwartje te rollen. Sneller en sneller. Harder en harder. Tot het viel. En toen dat kwartje viel heb je mij een nieuw pad gewezen. Het pad waarop ik leerde dat het altijd nog erger kan. En het pad terug naar mijn ware unieke en enige ik. Het pad waarop ik uitsluitend door goed te zijn voor anderen, mocht leren goed te zijn voor mijzelf.

Al wilde mijn kop niet, mijn lijf begon vanzelf

En op dat pad ben ik gebleven. Ondanks het feit dat je me alsnog de ene hindernis na de andere val liet maken. Het zo zwaar aanzette dat ik alleen nog maar overeind bleef omdat het goed doen voor anderen mij steeds weer tot verplichtingen bracht, die nagekomen moesten worden. En al wilde mijn kop niet, mijn lijf begon ze vanzelf te voldoen. En daar liep ik weer, met mijn tas om mijn schouders richting treinstation. Soms kon ik pas een trein later mee, zo traag kwam ik vooruit. Maar nooit kwam het voor dat ik niet ging want anderen rekende op mij en die teleurstellen oversteeg falen.

Goed betaalde opdracht

Dat resulteerde een paar maanden geleden in het aflopen van mijn reclasseringstoezicht waardoor een sepot verkregen werd. Geen strafblad dus. Ook behaagde het jou, lieve Karma, om mij middels een aanstelling door de rechter mijn eerste goed betaalde opdracht tot een goed einde te brengen. Een onbevredigend einde nog wel. Maar toch goed omdat ik me als goed hulpverlener heb gehouden aan alle wetten van geduld prudentie en eerlijkheid, die horen bij mijn zelf verkozen vak.

Bekroond met samenwerking

Dit feit werd vorige week bekroond met een samenwerking met de allergrootste in mijn tak van sport. De Johan Cruijff of Lionel Messi van mijn vak. Samen werken we aan het terug in de maatschappij brengen van een door alle anderen allang afgeschreven patiënt/cliënt die zich door niemand wilde laten helpen behalve door mij. En nu dus door ons. Ook zorgt deze samenwerking weer voor omzet in mijn zo vurig gewenste eigen bedrijf. En als ik mijn best blijf doen, langdurig veel omzet. Ik kan er gerust een leuke assistente voor inhuren en nog steeds zelf blijven eten, omzet.

Door jou beloond

Ik wordt dus door jou, mijn lieve Karma, beloond omdat ik terug ben gekomen van ver. Zeg maar gerust van heel ver. Maar nog vond je het niet genoeg. Want je straft genadeloos maar beloond genadelozer. Want deze week ontruim ik mijn woning na een langlopend conflict voortvloeiend uit de enorme douw waarmee ik dit verhaal begon. Moreel liet je mij wel winnen maar technisch ging ik op punten onderuit. Dit resulteert erin dat diezelfde verhuurder die mij, liefst met politie en deurwaarder, laat verwijderen uit deze woning, ervoor moet zorgen dat ik voor eind juni weer wordt ge-herhuisvest. Dat wil die verhuurder niet, want die moet jij nog bijbrengen wat voor een bitch je soms kunt zijn. Maar goed, ik vertrek vrijwillig. Vrijdag moet ik opleveren. Uitzicht op wat anders had ik niet, als alleen een onbaatzuchtig beschikbaar gestelde noodoplossing, waar ik uiteraard in dankbaarheid gebruik van zou gaan maken. Zou, want vandaag, einde van de eerste zware verhuisdag, kwam er een mail. Van een makelaar. Of ik nog interesse had in een te huur staande studio in Den Bosch. Woensdag ga ik kijken en accepteren. Daarmee vervul je mijn grootste wens: terug naar huis. Daar waar ik hoor en graag wil zijn.

Dank

Daarom, dank lieve Karma, voor deze gigantische les in nederigheid en vechtlust. Ik zal ‘m nooit vergeten en jou met respect blijven eren.

Stefan Vlaminckx