Vandaag en gisteren namen we afscheid van je. Massaal. En dat deed mij goed. Ik hoop je nabestaanden ook.
Nu de eerste schok geweest is, ben ik boos. Want dat prachtige levensmotto van je, op basis waarvan je onder andere de beslissing nam je niet te laten beveiligen, paste je, en heb je ten volle geleefd.
Maar zoals jij mensen op tv de maat nam als ze hun kennis of feiten niet op orde hadden en je daar oprecht boos over kon maken, zo zit ik nu met eenzelfde gevoel. En zou ik daar heel graag met jou over in discussie willen.
Want je zat allang niet meer in de misdaadverslageving zoals jaren terug. Je werkterrein had zich flink verplaatst naar coldcase onderzoek, belangenbehartiger en tv persoonlijkheid met een mening.
Zoals ik het begrijp, weigerde je beveiliging omdat je dat buigen vond voor terreur en dat nooit, was jouw motto.
Maar lieve, bovenste beste Peter, rust je nu in het geloof dat Kelly en Royce, je vrouw en je kleinkind het offer waard zijn dat je bracht? Nou, daar had ik wel met je over in discussie gewild. Want mijn respect voor jou zal er niet onder lijden. Maar ik vind het zwaar dat jouw principe dit gevolg kreeg. “Het komt goed pap” schreven je kinderen en daar geloof ik heilig in. Maar ik was zonder meer met je in discussie gegaan of je je niet vergist had. En dat had 2 kanten op gekund: Je had me na het brengen van mijn argumenten me grootmoedig gelijk gegeven. Of je had je standpunt nog maar eens met jouw eeuwige strijdbaarheid verdedigd.
Toch ben ik ook minder verdrietig, juist omdat ik las dat je nabestaanden zich met trots achter je scharen en dan is het belangrijkste gebeurt: Je tegenstander heeft dit niet gewonnen maar slechts zichzelf nog verder verlaagd.
Dus, voor het laatst: Dank je wel voor alles, Ga met God, en rust met het gegeven dat je er alles hebt uitgehaald, en voor mij en velen met mij, het verschil hebt kunnen maken.
Ik bedank als laatste je familie vrienden en allen die ons de kans boden afscheid van je te mogen komen nemen. En wens ze de kracht dit enorme verlies een plaats te geven die het verdient. Met trots in het hart en met een rechte rug alles uit de toekomst halen. En zo ook aan je terugdenken. Want het stond er: Je was een geweldige vader. Dus mission accomplished.
