De politie vroeg nooit aandacht voor het volgende

1600 verdwenen kinderen in 4,5 jaar tijd

De afgelopen 4,5 jaar zijn er 1600 kinderen verdwenen uit de opvang voor asielzoekers in Nederland. 1600 minderjarigen waarvan niemand weet waar ze zijn, hoe ze zijn verdwenen en wat er van hen terecht is gekomen. 1600. Ik moest er echt even van bijkomen toen ik het las.

Want niet een van hen haalde het AmberAlert

Want niet een van hen haalde het AmberAlert, werd gezocht via een politiebericht of haalde de krant. Ook nu niet. De melding kwam van de overheid, maar geen enkel media opende er mee, geen dikke vette chocoladeletter kop verscheen er op de voorpagina van een krant. En dat is op zijn zachts gezegd raar.Want Nederland is deelnemer in de mensenrechtenverdragen van de Verenigde Naties, en het kinderverdrag stelt toch duidelijk dat kinderen recht hebben op bescherming. Maar dat is niet wat me het meest verbaasde aan het bericht over de 1600 verdwenen minderjarigen.

Het feit dat er niemand opstaat om te protesteren

Wat me het meest verbaasd is dat niemand opstaat om te protesteren. Geen kinderrechtenorganisatie, geen georganiseerd protest van iemand. Alsof wij als maatschappij het eigenlijk wel best vinden. En dat terwijl het gaat over kinderen. Want dat er volwassenen bij hun volle verstand, ervoor kiezen de illegaliteit te verkiezen boven het doorlopen van de juiste procedures, nou vooruit. Maar je maakt mij niet wijs dat je diezelfde keuze kinderen laat maken. Die maken zulke keuzes ook niet zelf. Die wordt hen ingefluisterd door volwassenen met een doel, een belang om dat te doen.

Waar zijn ze gebleven?

Waar zijn ze gebleven? Geen mens die het weet. Op aandringen van deze of gene is er ooit weleens wat onderzoek verricht, maar zonder resultaat. Daarom ook had men deze minderjarigen beter moeten beschermen, want nu zijn ze weg en niet meer te vinden. En als illegaal in Europa heb je nergens recht op. geen gezondheidszorg, onderwijs of een dak boven het hoofd. En daardoor zijn zij feitelijk vogelvrij verklaard en ligt dwang en afhankelijkheid van anderen op de loer, met alle gevolgen van dien.

Of dat nog veranderd is nog maar de vraag.

Of dat nog gaat veranderen is nog maar de vraag. Want technisch is er nauwelijks een politieonderzoek mogelijk is. Geen of te weinig aanknopingspunten. Ook is er geen enkel initiatief waar te nemen tot het beter beschermen van deze kwetsbare groep. Waarom dat zo is, is mij een raadsel. Want voor ieder ander kind in Nederland had men allang beschermende maatregelen genomen. Ik denkl dat de bal bij de politiek ligt. Afwachten waar men mee gaat komen.

Stefan Vlaminckx