En gelukkig maar, zo kan ik eindelijk zeggen. Gelukkig maar, omdat ik me als mensenrechten ambassadeur voor notabene de VN, weleens het ongemakkelijke gevoel heb onderdrukt om keihard van de toren te schreeuwen dat dit allemaal zo echt niet kan. Vandaag neem ik u mee in mijn overwegingen waarom ik dat tot nu toe niet heb gedaan, maar vandaag de dag toch echt hardop durf te roepen: Onze grondrechten worden ingeperkt, en niet zomaar een beetje ook.
Vechten deed ik in stilte, omdat het, voor mijn gevoel niet anders kon.
Ik kom op voor de mensenrechten van mensen die vallen onder het aanvullende mensenrechtenverdrag gehandicapten. En sinds maart vorig jaar zijn mij een aantal zeer schrijnende situaties voorgehouden, vaak met steeds dezelfde 2 vragen; Mag dit, en kunt u helpen er iets aan te veranderen. Op de eerste vraag had ik meestal geen antwoord, omdat ik het niet wist. Mijn rechtsgevoel en het gestelde in het aanvullende mensenrechtenverdrag gehandicapten zei dan wel van niet, maar daar staat geen letter in over een wereldwijde pandemie, of wat te doen als je land in een soort van permanente noodtoestand terecht zou komen.
Eerst laat je het, net als de rest, gelaten over je heen komen, vervolgens twijfel je jezelf suf want wat weet ik nou van virussen, pandemieën of maatregelen om die twee te bestrijden. En ik heb, nog altijd, voldoende vertrouwen in ons land, onze democratie en onze rechtsstaat om ervan uit te gaan dat de genomen besluiten zijn genomen in ons aller belang, op basis van de beste informatie beschikbaar op dat moment. En ze leken te werken ook. En moest er dus dringend iets veranderen aan de situatie van een individu, in een specifieke situatie, hielp ik dat voor elkaar te krijgen. Maar zonder daar dus veel ruchtbaarheid aan te geven. Gewoon, brief schrijven, nog eens, desnoods een derde, gevolgd door een boze vierde of vijfde. Net zolang totdat er resultaten werden behaald. Altijd in volledige samenwerking met de belanghebbenden, zoals ouders, broers of zussen, opa’s en oma’s. Veel bellen hielp, in combinatie met voornoemde brieven en heel soms een dreigementje van een advocaat of jurist, hielp ook enorm.
En ik heb mijn oren en ogen echt niet in mijn kontzak zitten. Ik zag en zie heus wel dat er fouten worden gemaakt.
Hugo de Jonge die te snel iets roept, Jaap van Dissel die totaal zit vastgeroest in zijn “Grote druppel adagium”, het teveel spelen van de angst kaart. Ik stond er niet verbaasd van dat mensen gingen denken dat ze voor de gek gehouden of zelfs onderdrukt werden. De hele situatie rondom coronageddon schreeuwde om meer uitleg, onderbouwing en goede communicatie. Een van de grootste fouten is in mijn ogen dan ook de communicatie geweest. Wat niet is gebeurd is dat we ergens in gerommeld zijn. Ik ben ervan overtuigd, en ik weet dat dat in veel kringen toch echt anders wordt gezien, maar dat zij dan maar zo, dat iedereen heeft gehandeld met het algemeen belang voor ogen en het hart op de juiste plek. En dat zo de maatregelen tot stand zijn gekomen en ons hebben gebracht waar we nu zijn.
Toch worden onze grondrechten nog altijd ingeperkt, en hebben de eerdere inperkingen flinke schade aangericht.
Maar pas vandaag, na het terugkijken van de livestream van het kort geding dat een collectief onder leiding van een Bredase advocaat, had aangespannen tegen de Staat om de QR code maatregel te laten opschorten hangende een bodemprocedure over de rechtmatigheid van die maatregel, besefte ik me pas goed dat de Staat heeft gekozen om voor zoveel mogelijk mensen, zoveel mogelijk bewegingsvrijheid mogelijk te maken, door de maatregelen zo in te regelen als nu het geval is. Nog steeds denk ik wel dat ze het overdrijven, maar niet dat ze dat doen om moedwillig vaccinatie af te dwingen of mensen uit te sluiten. Met de kennis van nu zou het zeker beter kunnen, maar je moet onze beslissers ook wel de ruimte geven uit hun eigen angstpsychose te komen. Wat ik bedoel te zeggen is dat komende maanden het beleid er alleen maar beter, reëeler en beter onderbouwd van gaat worden als blijkt dat grote besmettingsgolven uitblijven. Want dat langzaam maar zeker iedereen kennis zal moeten gaan maken met het virus, en dus besmetting moet gaan oplopen is, volgens mijn overtuiging, evident om de bevolking echt te beschermen tegen dit nieuwe coronavirus. Zo gaat het al zolang de mensheid bestaat. We bouwen weerstand op door in aanraking te komen met onwelgevallige ziekteverwekkers. Vaccins zoals we nu bijna allemaal hebben genomen zorgen slechts voor een zachte landing. Een vermindering van de zwaarste gevolgen.
De Staat erkend, bij monde van de landsadvocaat, dat onze grondrechten worden beperkt door de maatregelen rondom corona
Tijdens het kort geding was daar helemaal geen discussie over. De Staat erkende volmondig dat er aan de grondrechten getornd is. Zij hebben daar, mede op basis van een OMT advies, met invoering van de QR code maatregel zoveel als mogelijk, geprobeerd daar een eind aan te maken, althans voor zoveel mogelijk mensen, zoveel mogelijk bewegingsvrijheid te realiseren. De rechter heeft in kort geding in ieder geval, de maatregelen niet als onrechtmatig beoordeeld, en is het nu afwachten op de uitspraak in de bodemprocedure.
Ik hoop op twee dingen: Dat wij het volk stoppen met ons kwaad te maken op elkaar, en dat we niet weer een winter krijgen zoals vorig jaar.
Eigenlijk drie: Ik zou wel een uitspraak willen van de rechter dat het nu wel welletjes is geweest, en dat ze de meeste, zo niet alle binnenlandse maatregelen moeten schrappen, QR code toegang vrijwillig wordt, en ons laat terugkeren naar de situatie pre corona.
Want ik, een mening op persoonlijke titel, vind de mensenrechten inperkingen niet meer opwegen tegen de risico’s van het virus. Als VN ambassadeur spreekt ik mijn twijfels uit over het nut van de maatregelen, in die zin dat alles erop lijkt te duiden dat het een seizoensgriep is die weliswaar nu het seizoen weer meeheeft, maar nooit meer zoveel druk op de zorg zal leggen als dat er gelegen heeft. Onmogelijk, zo lijkt me, met zo’n hoge vaccinatiegraad als hier in Nederland. En wat betreft de niet gevaccineerden: Iedereen moet en zal, vroeg of laat, in aanraking komen met het virus. En dat is goed. En als jij je niet hebt laten vaccineren, ga ik ervan uit dat jij dat dan ook niet nodig hebt, en dus ook een laag risico loopt op opname in het ziekenhuis, laat staan de IC. Dat zie ik als vertrouwen hebben in je medemens. Zo heb ik wel meer gekke standpunten. Ik vind ook dat je als niet gevaccineerde voldoende keuzes hebt gekregen om toch mee te doen, en ben in die zin dan ook niet tegen de maatregel. Ik moet er als VN ambassadeur wel vanuit gaan dat wat de regering doet, zeker na een eerste beoordeling door een rechter, goed is. Zo werkt dat nou eenmaal. Vandaar dat ik twijfel aan het nut, maar dus niet zeg dat de maatregelen niet deugen. Wel constateer ik een duidelijke inperking van onze grondrechten, maar moet er vanuit dat de Staat inderdaad de beste uit twee slechte heeft gekozen.
Dat is een genuanceerd standpunt. En dat kan bijna niet meer in gepolariseerd Nederland.
Terwijl ik dit schrijf, liggen de diensten van Facebook eruit. En het schijnt allemaal hun schuld te zijn aldus een klokkenluider. Althans, waar het die polarisatie betreft. Facebook is verantwoordelijk voor 6% van al het geweld in de wereld. Je zou er haast accijns op heffen, het in een lelijke verpakking verpakken en zorgen dat het zo beperkt mogelijk bereikbaar maken. En uiteraard een banner erop: Let op, wij kunnen u opjutten. Want mensen opjutten is goed voor de advertentie views. Ja, ik verzin het niet.
Hoe dan ook, doe ’s lief, zou ik willen zeggen.
Want er met gestrekt been ingaan, is slecht één van de vele manieren van discussiëren, wil ik maar zeggen. En dan ook nogeens een manier waarmee je zuinig moet omgaan. Want het is allemaal een beetje omgeslagen van af en toe wel naar, waarom niet? En dat moest maar eens stoppen.
En zo heeft u eens mee kunnen lezen hoe ik in de wedstrijd zit. En we staan nog steeds met 3-0 achter, dus wees er gerust op dat ook post corona deze VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving met tanden, terug blijft bijten. Maar ook het likken bij de baas als best practice, niet onderschat. Het zal me een rotzorg zijn. Als het de positie van mijn doelgroep verbeterd, dan moet het maar. Je moet het alleen niet door de strot willen duwen. Met hapklare brokjes uit je hand laten eten gaat veel beter.
Dus heeft u een schrijnend probleem, laat het zeker weten. U hebt hier kunnen leren dat we genuanceerd met u samenwerken om uw situatie te verbeteren. En niet opgeven voordat voor u een maatwerk oplossing is gerealiseerd. En dat kost ook nog eens niks. En hopelijk heeft u mij dus snel niet meer nodig. Maar da’s logisch.
Althans, dat vind ik.
Stefan is te bereiken op Whatsapp via onderstaande knop en per mail via nieuwestartervaringswerk@gmail.com of telefonisch op 0736994348
NSE ambulante begeleiding en VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving Stefan Vlaminckx zijn op werkdagen bereikbaar van 10 tot 22 uur. Geen gehoor? Spreek wat in.
