Het wordt hoog tijd dat we onze jongeren wat meer gaan bieden als het niks van nu.

Vorige maand stierf de 14 jarige Pepijn, alleen, in een tentje, ergens in Amsterdam noord. Hij stierf aan een koolmonoxidevergiftiging. Onder invloed van, hoogstwaarschijnlijk, een geestverruimend pilletje stierf hij door het geïmproviseerde kacheltje dat hij had aangestoken om niet onderkoeld te raken.

Hij verdroeg de opeenvolgende lockdowns slecht, kon niks met het aangeboden online onderwijs. Miste zijn vrienden en de sociale interactie.

En die geluiden hoor je steeds meer. Zoals de ouders van Pepijn het haarfijn verwoorden: “De maatregelen treffen jongeren onevenredig zwaar terwijl zij zelf nauwelijks last hebben van een virus dat nooit meer weggaat. En daar moeten wij als volwassenen echt eens rekenschap van gaan nemen, en de politiek haar maatregelen op gaan afstemmen.

Geef het buitensporten vrij

Want buiten een besmetting oplopen, gebeurt je alleen als een besmet iemand je recht in je gezicht blaft. Tenminste, als je net inademde met je mond open. Wellicht dat scholen hierin een rol kunnen spelen als organisator. Sowieso lijkt het me geen gek idee klassen buiten weer met elkaar in contact te laten komen.

Vanaf het begin hebben we onderschat wat dit allemaal doet met onze puberende adolescenten.

Zoveel is mij inmiddels wel duidelijk. Kijk, en ik praat relschoppen niet goed, nooit, maar zou het een met het ander te maken kunnen hebben? Ik vrees van wel.

Ik sluit me dan ook aan bij de oproep van de ouders van Pepijn, om daar zo snel mogelijk iets aan te doen.

Pepijn komt er niet mee terug, maar erger kan alsnog voorkomen worden. En dan liever niet door ze weer gewoon met 25 leerlingen in een lokaal te proppen zonder de juiste maatregelen op het gebied van ventilatie, co concentraties en luchtvochtigheid. Want al hebben ze er zelf niet zoveel last van, ze verspreiden het virus natuurlijk wel.

En wellicht is de jeugd voor laten gaan op de 18-65 jarigen, tijdens het vaccineren niet zo’n slechte gedachte.

Want eenmaal ingeënt, vormen ze als groep meteen geen risico meer voor anderen, wat past bij het onbezonnen zijn, dat hoort bij het zijn van puber. Ook ben je dan meteen van de schoolsluitingen verlost. En de risico’s voor oudere leerkrachten.

Maar ja, da’s leuk bedacht, maar je zal zien dat ook dit voortschrijdend inzicht voorbij gaat aan het kabinet.

Zolang het RIVM meeregeert zie ik het zwaar in. Toch hoop ik dat er, nu ook groen links kennis heeft genomen van Pepijn’s overlijden, er in de tweede kamer nu eens iemand opstaat, en aan de hand van eigen onderzoek liefst met een deskundige terzake om de boel te onderbouwen, die komt met alternatieven voor deze slopende maatregelen. Want niet alleen de jeugd loopt kapot op alsmaar meer minder.

Althans, dat vind ik.

Ik wens de ouders van Pepijn, diens vrienden familie en kennissen, onwijs veel kracht bij het dragen van het ondraaglijke.

Stefan Vlaminckx is VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving. Hij blogt over alles wat hem opvalt, aandacht verdiend of gewoonweg een misstand is die aangepakt moet worden.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.