Er is diepgaand onderzoek gedaan naar de jeugdzorg van de afgelopen halve eeuw. En wat blijkt? Wij hebben jeugdzorg waar je bang van wordt. En dat is bijna niet te bevatten. Mishandeling, misbruik, geweld en intimidatie waren aan de orde van de dag. En dit terwijl kinderen in de jeugdzorg al extra kwetsbaar zijn. De vraag is: WTF is er in godsnaam gebeurd?
De goeie niet meegerekend
Nou heb ik jarenlang pleegzorg van dichtbij mogen meemaken, omdat mijn schoonouders toendertijd aan crisis- en pleegopvang deden, en dat was vooral veel en hard werken uit pure liefde voor heel kwetsbare kinderen. Daar kwamen geen misstanden voor. daar werd alleen maar liefdevol opgevangen. Daarom, de goeie niet meegerekend in dit stuk. Die hebben er alleen maar heel hard voor gewerkt, hun pleegkind een beetje terug in het gewone leven te brengen.
Maar wat er zich op sommige plekken afspeelde.
Maar wat er zich op sommige plekken afspeelde, tart werkelijk iedere beschrijving. Vernederingen om maar te vernederen, mishandelingen, zowel door begeleiders als door kinderen onderling. En zo kan ik nog duizend voorbeelden aanhalen. Allemaal hebben ze een ding gemeen; Geen mens controleerde hoe het met die kinderen ging, nadat ze ergens geplaatst werden. Ook ik heb in mijn praktijk, sinds 2012, schrijnende verhalen gehoord en gezien. Vooringenomenheid bij Veilig Thuis, ondanks duidelijke aanwijzingen toch de ouder die het probleem veroorzaakt blijven bevoordelen, en zo voorts en zo verder. Belachelijk, en niet uit te leggen als jij als instituut er bent ter bescherming van een kind.
En er is geen verklaring voor.
En er is geen verklaring voor zulk gedrag van diegene die er zou moeten zijn voor het kind. Alsof men het niet wil zien, of het niet kan zien. Ook op scholen zie ik dat gebeuren. Als het niet in het straatje past, doet men er niks mee. Nogmaals de goeie daargelaten. Ik meldde weleens een sexting geval aan de directie van de school, met zoveel mogelijk details als ik kon geven. Ik kreeg niet eens antwoord, en maanden later, toen ik er weer moest zijn, bleek men niks met de melding gedaan te hebben. Daar ging het imago van de school voor op het belang van de individuele leerling. Als voormalig over het hoofd gezien slachtoffer, maakt mij dit woest. De schade die gemaakt wordt, werkt in veel gevallen namelijk levenslang door.
En als ouder kun je niks
Als ouder kun je niks. Je mag zo’n falende jeugdzorgwerker niet eens ter verantwoording roepen. Of zoals een vader die ik sprak het zei: “Onterecht plaatsen ze mijn kinderen uit, dat bleek na 30 dagen al meteen. Ondertussen was mijn jongste misbruikt in het pleeggezin, en dan mag ik het kreng dat mijn kind dat aandeed niet eens haar kop van d’r romp trekken”. Want geweld lost niks op. En dat klopt, maar wat hier bedoeld wordt, is dat zo iemand ook niet eens haar ontslag krijgt, en het dus gewoon nogeens kan doen, bij een ander gezin. En dat is nou vechten tegen de bierkaai. Bergen macht, en niet of nauwelijks ter verantwoording te roepen.
Verbeter de controle en houdt veroorzakers verantwoordelijk
Laat jeugdzorg onder tuchtrecht vallen, zorg dat misbruik door hulpverleners nooit verjaard. Verbeter de controle en houdt veroorzakers verantwoordelijk. Dat is het punt dat ik maar wil maken. En geen verjaring omdat verhalen vaak pas laat of in ieder geval later tot uiting komen. En straf de schuldigen keihard, zodat anderen het wel uit hun hoofd laten. Want dit moet gestopt worden. Tegen elke prijs, wat mij betreft.
Stefan Vlaminckx
Van dit blogbericht bestaat ook een podcast
