Afgelopen week viel ie keihard van zijn voetstuk: Nationale knuffelmarokkaan Ali B (ouali). Zijn artiestennaam had ie in ieder geval gekozen met vooruitziende blik.
Bouali blijkt een typische #metoo-er
Want ik twijfel niet aan de over hem vertelde verhalen. Allereerst omdat Tim Hofman zijn werk uitstekend gedaan heeft. Maar vooral, omdat twee dames onafhankelijk van elkaar eigenlijk dezelfde modus operandi (criminele werkwijze) bloot leggen. Onafhankelijk van elkaar. En daarmee vind ik het zogenaamde schakelbewijs wel rond.
Het verdriet, de pijn en schaamte, maar vooral de levenslange schade zijn groot.
En dat allemaal omdat wij, het publiek, hem zo hoog op het schild hebben gehesen dat hijzelf is gaan geloven in zijn eigen onaantastbaarheid. Het doet mij denken aan de vele, met name, jonge meiden die menen dat wat bekende mensen op de socials laten zien, het werkelijke leven is. Rolmodellen als Isa Hoes, en Doutzen Kroes hebben zich daartegen ook al meer als eens uitgesproken. Ook Nikki ‘Tutorials’ de Jager maakt zich sterk voor het “Wees jezelf” adagium.
Bouali vindt zichzelf ook zichzelf
En dat is heel verdrietig. Dat je zo megalomaan bent geworden dat wat jij doet, jouw nieuwe normaal is. Ook voor de Marokkaanse gemeenschap in Nederland is hij niet bepaald voorbeeld. Want zo heeft zijn moeder hem zeker niet opgevoed. En het is nou ook niet bepaald volgens de de richtlijnen van het geloof.
Zijn Videoland docu is inmiddels verwijderd
Zijn muziek is in de ban gedaan. Net als die van Borsato overigens. En is dat terecht? Gezien het schakelbewijs van meerdere onafhankelijke verhalen lijkt me dat wel. Wel hoop ik erop dat er snel een rechter gaat kijken naar de bewijslast. Dat is wel zo goed, zeker voor de slachtoffers.
