Correctie: per abuis vermeld ik hier dat Janneke in zorg stage loopt en dat is niet zo. Toch laat ik de column verder gewoon staan, omdat het niet erkennen van fouten maatschappijbreed voortkomt en Jannekes prestatie om voor heel mensen de fout te vertellen ook niet is aangetast. Dus waar u zorgheld leest, moet u held lezen. Ja hoor, ook deze blogger maakt weleens een fout. Excuses aan Janneke en een vette knipoog naar alle lezers. Want zo los je dus fouten op.
In deze open brief aan jou, laat ik onhelder wie jij precies bent, want dat is niet heel relevant. Mocht je na publicatie zeggen van “Joh, kan mij het schelen”, dan zal ik een van je social media kanalen toevoegen aan dit stuk. Wel ga ik al mijn lezers vertellen dat je stage loopt in de zorg, en wat daar gebeurt is. Want dat is een van de meest schokkende gebeurtenissen, die ik sinds mijn start in de zorg in 2012 heb meegemaakt. Bent u als lezer zorg hotemetoot of zorgheld? Blijf vooral lezen!
Stage lopen dus, in een zorginstelling. Een best spannende periode, lijkt mij.
Want dat heeft Rutte slim bezuinigd: Je wordt weliswaar onder begeleiding, meteen in het diepe gegooid. Dat betekent dus kaders, protocollen, administreren en daarnaast ook nog iets met mensen en voor mensen doen. Jij leert nu waarom er kaders en protocollen zijn. En hoe die van levensbelang kunnen zijn. Wat je meteen al leert is, waar gewerkt wordt maakt men fouten. Tot zover niks nieuws onder de zon.
Maar nou komt het: Want wat las ik in een bericht dat je gepost hebt op je social media?
Schrik vooral niet lieve mensen, maar je had tijdens je werk een kleine fout gemaakt, die gelukkig weinig of geen negatieve gevolgen heeft gehad voor de betreffende zorgontvanger(s). Nou is zo’n stageperiode ook bedoeld om het werk te leren doen met zo min mogelijk fouten. Maar als ik vandaag stage ga lopen bij Tesla, kan ik volgende week nog steeds geen perfect gebouwde Tesla afleveren. Tesla zelf ook niet, maar dat even terzijde. Je draait mee met ervaren collega’s in de zorg, juist omdat die het klappen van de zweep kennen. En jou kunnen behoeden of corrigeren bij fouten die gemaakt worden.
Nou is fouten maken in de zorg lang niet zo’n groot probleem als fouten toegeven in de zorg.
Want “fouten bekennen, is claim erkennen” aldus de algemene consensus bij de gemiddelde hotemetoot in zorgland. Dus je zou verwachten dat wordt uitgelegd wat er potentieel aan dood en verderf had kunnen ontstaan, hoe jou ervaren collega’s dat hebben voorkomen en hopelijk ook hoe jijzelf ervoor kan zorgen dat je die fout de volgende keer niet meer maakt. Wederom, niks nieuws onder de zon.
Maar hier komt het schokkende deel van deze brief aan jou, lieve Janneke. Want ze hebben jou je fout wel laten bekennen. En hoe!
Niet tijdens een daarvoor bestemd werkoverleg met een gemoedelijk bakkie koffie. Nee mevrouw de Koekepeer, jou hebben ze je fout laten bekennen ten overstaan van 400+ andere mensen!! En hoorde je het Janneke? Al die meelezende hotemetoten zijn zojuist van hun stoel gevallen. En vanuit hun optiek bekeken terecht natuurlijk!
Toch zit hier ook, en vooral vind ik, het venijn toch weer in de staart.
Want jij schreef erbij, dat jij je zo dom had gevoeld, tijdens je bekentenis ten overstaan van 400+ andere mensen. En dat is dan ook de reden dat ik deze brief aan je schrijf. Want doe dat vooral nooit meer! Het tegenovergestelde is namelijk waar. Je bent een ware held! Dat je het durfde. Dat je het deed. En ik ken jou een klein beetje, dus dat je het nog kan navertellen, dat had ik je niet nagedaan. Toen ik ongeveer op hetzelfde herstelpunt stond als jij nu staat in jouw leven. Ik ga binnenkort proberen of ik überhaupt mijn mond kan opendoen ten overstaan van een zaal. Kun je nagaan.
Ook heb ik uit eigen ervaring geleerd: Gewoon uitkomen voor de fouten die je maakt, dat scheelt heel veel ellende.
Dat verhaal vertel ik je nog wel. Bovenstaande geldt nog altijd niet als gemeengoed in de zorg. Bang als men is voor de consequenties. Toch zou dat wel moeten. Een opener beleid aangaande gemaakte fouten. Want daar kunnen andere van leren. De gedupeerden mee leven en de verzekeraar gaan uitkeren. Althans, zo zie ik dat.
En daarom, lieve Janneke, ben jij niet dom, moet jij je zo ook niet voelen, maar jezelf prijzen dat je het zo goed hebt gedaan! En uitgeroepen worden tot de stage zorgheld van het jaar..
Of het vorige jaar. Wat ik je maar wil meegeven is, dat ik normaal gesproken na zo’n verhaal als dat van jou aangehoord te hebben, gewoonlijk een huwelijksaanzoek doe aan zo’n topwijf als jij. Want jou moeten we niet alleen behouden voor de zorg. Jou moeten we behouden punt. Ik roep de betreffende zorginstelling dan ook op jou onmiddellijk een vaste aanstelling aan te bieden. Want anders wordt je zeker bij het behalen van je diploma, voor meer geld per maand, weggekocht door de concurrentie. En anders help ik daar graag bij! Want dat verdien jij.
Kortom, lieve Janneke: Zie je nou wel dat je het kunt?
Lieve groetjes,
