Twee jaar onderzoek is er gedaan. Maar toch is het onmogelijk gebleken de oorzaak van het treinongeluk in Oss, waarbij 4 kinderen van tussen de 4 en elf jaar zijn omgekomen en een kind en de begeleidster zwaar gewond raakte, te achterhalen. De betrokken elektrische bolderkar Stint is tot het laatste schroefje uit elkaar gehaald en onderzocht maar het technische gebrek waardoor het kreng die dag weigerde te stoppen, is niet gevonden. Wel lijkt er concensus dat een technisch gebrek de oorzaak moet zijn.
Niet vervolgd
Want, en dat noem ik het goede nieuws van vandaag, de begeleidster die het kreng bestuurde, wordt niet vervolgd. Citaat Openbaar Ministerie: ” Zij moet leven met de gedachte dat onder haar verantwoordelijkheid 4 jonge levens zijn verloren en voelt zich daar schuldig over. Dat is volgens ons onterecht”. Ook ik, en de getuigen, nabestaanden en iedere Ossenaar, kunnen prima leven met dat oordeel. Want uit de getuigenverklaringen, dashcambeelden en de uitgebreide verklaring van de begeleidster is gewoon feitelijk vastgesteld dat zij er alles aan gedaan heeft om de ramp te voorkomen, maar dat dat niet is gelukt. Ook haar werkgever valt niks te verwijten.
De fabrikant
Alleen naar de fabrikant loopt nog een onderzoek. Men zoekt in de administratie naar bewijs dat de fabrikant geweten heeft van een technisch mankement, omdat er eerder incidenten zouden zijn geweest met de “bolderkar des doods”. Eerder hebben andere onderzoekers al vastgesteld dat het ministerie van verkeer destijds de innovatieve bolderkar te snel heeft toegelaten. Het ministerie wordt echter niet vervolgd. Wel heeft men beloofd die fout niet nogeens te maken. De vernieuwde bolderkar is daarom ook nog niet terug op de weg. Ook zijn er extra noodstopvoorzieningen en verbeteringen aangebracht die momenteel intensief gekeurd worden.
Pijnlijk en frustrerend
Dat is wat het voor alle nabestaanden is. Het feit dat er geen oorzaak kan worden aangewezen na zo’n intensief en uitgebreid onderzoek, is ook voor het OM, nauwelijks te verteren. Dagenlang onderzocht men de magnetische velden rondom de spoorwegovergang. Alle beelden, getuigenissen en verklaringen. Alle rapporten heeft men uitgebreid bestudeerd. De fabrikant van de boordcomputer heeft men bezocht. En ook de producent van de stint werkte volledig mee. Kortom, men heeft er alles voor uit de kast gehaald.
Rust
De nabestaanden willen nu vooral rust. Om het verdriet te laten slijten. Eraan te wennen dat het gat in hun ziel permanent is en niet meer kleiner wordt. Zij moeten leven met het ergste wat je als ouders kan overkomen. Je kind(eren) verliezen. Want voor 1 ouderpaar was dit niet de eerste keer.
Als buitenstaander
Als buitenstaander en bewoner van Oss, heb ik voor het eerst het gevoel dat het OM daadwerkelijk alles heeft gedaan wat men kon doen om de waarheid te vinden. Ook ben ik nog altijd onder de indruk van het collectieve verdriet en de wake de eerste nacht bij het station waar het gebeurde.
Oss werd een met de kleine zieltjes en de nabestaanden. Werkelijk iedereen was er kapot van.
En terecht natuurlijk.
Althans dat vind ik.
