Beste dames en heren van de politie,
Jeemig de peemig, het was me het weekje wel. En een topweek waar het het klassieke politiewerk betreft.
Want eerst diende u een 15 jarige deerne te redden uit de klauwen van een (vermeende) slechterik.
Vermeend want in ieder geval onschuldig totdat het tegendeel bewezen is, zo zegt de wet. Maar onttrekking aan het ouderlijk gezag, denk ik, dat we dat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid als bewezen kunnen beschouwen. Niet dan? En u wist precies op het juiste moment, en met de juiste inzet van uw palet aan opsporingsmethoden en middelen, in korte tijd de dader te identificeren, en de verblijfplaats van de 2 te achterhalen, zodat u haar net voor het middenachterlijk uur kon laten instappen in een auto van, wat wij, als hulpverleners in de GGZ noemen, Taxi Snor. Kind veilig, dader vast, en deze jongen ook weer gerustgesteld. Kan ik zo slecht tegen. Kinderen die kwijt zijn. Traumaatje van vroeger dat dan de kop weer opsteekt. Op social media ontplofte jullie accounts zowat. En terecht.
U had het gebak vanwege de goede afloop nog niet achter de kiezen, of hop daar ging u weer. En niet om een bekeuring voor wildplassen uit te delen, zeg maar.
Sterker, elke politievrouw/man met kinderen moet zich haast wel rot geschrokken zijn, toen jullie geconfronteerd werden met de gebeurtenissen op het Spijkerkwartier in Arnhem. Want toen u van de eerste getuigen hoorde dat het vijf of zes jongeren waren die daar een 73 jarige man tot de dood erop volgde, hadden mishandeld, moet u toch even aan uw eigen koters gedacht hebben. Zelf heb ik alleen een hele lieve stiefdochter en binnenkort een kleinzoon erbij, dus ik moest als eerste aan de moeders van die gasten denken. Ik heb ze een open brief gestuurd. Die staat hieronder. Na dit blog gewoon door scrollen, komt u er vanzelf.
En weer ontplofte social media. Dit keer om wraak te prediken en u aan te sporen ze zo snel mogelijk op te pakken.
Alsof dat zo gemakkelijk gaat, dacht ik nog. Maar, ik had het nog niet gedacht of op mijn favo nieuwssite verscheen het bericht dat waarmaakt wat ik erover schreef op Twitter: Het onmogelijke doen jullie vrijwel direct, en alleen wonderen duren iets langer. En dan begin je, ook als politieagent, toch te denken dat je wel heel goed bezig bent nu. Ook social media vond het buitengewoon prettig wat u hier neerzette. En u bent er nog niet, want het onderzoek in beide bovenstaande zaken loopt nog, maar u kijkt u collega’s toch wat vrolijker aan na 2 van deze topprestaties. En weet meteen weer waarom u ooit koos voor het vak van politieagent m/v.
Waar u het niet voor koos, is het uitschrijven van coronaboetes op illegale feestjes.
Maar zelfs dan verliest u uw cool niet. Want waar ik ze per twee met de koppen tegen elkaar had geslagen, om ze vervolgens op water en brood een weekje te laten sudderen in het cachot, daar bleef u kalm uitleggen aan die blagen dat het echt niet kan wat ze doen. En alleen als ze niet konden legitimeren of begonnen te schoppen, slaan of krabben in de richting van u en uw collega’s, gingen ze mee naar het Bureau. Jullie woordvoerder zei zelfs dat jullie vooral het gezondheidsgevaar wilde afwenden en daarom ook weleens geen bonnen hadden uitgedeeld. Echt, waar haal je de puf en het geduldige uithoudingsvermogen vandaan. En hoe doe je dat dan als je thuis komt en je eigen kinderen zijn niet pruimen? Of uw partner m/v heeft zijn/haar dag niet en reageert dat bij thuiskomst op u af? Of erger, uw schoonmoeder is op bezoek en wil het naadje van de kous weten over beide zaken. Want ze moet wel wat te roddelen hebben bij het online klaverjassen. Ik vraag het u af mevrouw/ mijnheer Hermandad.. Ik zou na zo’n lange week coronagezever toch echt vrijwillig mijn dienstwapen moeten afleggen.. En niet vlakbij mijn schoonmoeder op de keukentafel, bedoel ik.
Want plaatsvervangende schaamte, dat was wat ik voelde bij al die berichten over coronafeesten.
Schaamte, omdat wij als maatschappij u na zo’n huzarenstukjes moeten vragen onze kinderen tot de orde te roepen. Schaamte ook omdat ik het geduld niet zou kunnen opbrengen voor dat soort “geneuzel”.
En samen met de zorg staan jullie ook in de frontlinie, vandaar dit bedankje
Dank je wel dat jullie Celine heelhuids terughaalde, de zaak Spijkerkwartier zo voortvarend oppakte en dank dat u die kolere koters van ons aanpakt. Want wij, de generatie geboren tussen 1970 en pak ‘m beet, 1985 kunnen geen kinderen opvoeden niet. Dat komt dat onze ouders allemaal oude hippies zijn. En omdat de corrigerende tik verboden is geworden. Want nou vinden wij er niks meer aan. En ze leren die rotzakken op school doodleuk dat ze met ons ouders, moeten onderhandelen als ze iets willen. En ze krijgen 750x meer informatie tot zich op een dag als wijzelf. En weet je wat voor een irritante kut kinderen je daarvan krijgt? Ja, jij wel. Want jij haalt ze elke avond uit het bos. Dan vond ik dat toch beter. Vroeger. Als mijn moeder nee zei, was het nee. Waarom? Omdat ik het zeg! Daar moet tegenwoordig nog maar eens mee aankomen als ouder. Ze lachen je vierkant uit. Ik heb weleens een manneke van acht op een feestje, over zijn eigen moeder horen zeggen dat ze geen ruggengraat had. Zonder enig gevolg! Als wij dat toen ik jong was waagde te zeggen, dan kreeg je er 1. 2 of 3 kwam ook voor. En gewoon van de dichtsbijzijnde volwassenen. Want zo praatte je niet over je moeder. En daarom zit de jeugdzorg nou helemaal op slot. Sorry daarvoor.
En zo zie je maar: Je hebt geen rode cape of grote S op je buik nodig, om een superheld te zijn.
Ik wens jullie veel plezier met boeven vangen. En nogmaals sorry dat wij onze kinderen niet beter hebben opgevoed. Zeg ik namens alle ouders in Nederland. Goed dat u er bent.
Althans, dat vind ik.
Copyright 2020 VBMEDIA alle rechten voorbehouden. Alleen het onderwerp van dit blog, de Nederlandse politie is een eeuwigdurende licentie afgegeven voor gebruik van dit blog naar eigen inzicht.
