Open brief aan “de Vijf van Arnhem”

Mannen,

Gisterenavond bereikte ons het bericht dat jullie, een meerder- en vier minderjarigen, zijn opgepakt voor de mishandeling met dodelijke afloop, van een 73-jarige man in het Spijkerkwartier te Arnhem. Uiteraard zijn jullie onschuldig tot het tegendeel bewezen is, maar omdat het lijkt vast te staan dat er vijf betrokkenen hebben geparticipeerd in de mishandeling, en jullie vijf nu vastzitten, ga ik er in deze brief vanuit dat de politie een tweede huzarenstukje heeft geleverd deze week, na het terugvinden van de 15 jarige Celine uit Berghem, door jullie razendsnel op te sporen en vast te zetten.

What the fuck?

What the fuck ging er in jullie om? Dat is wat ik, jullie ouders, familie, vrienden en alle anderen die jullie kennen, zich op dit moment vertwijfeld afvragen. Hoe kom je erbij, na het zich laat aanzien, met vijf man sterk, om helemaal los te gaan op een bejaarde man? Of: hoezo hield jij je maat niet tegen die helemaal losging op het slachtoffer? Want zo ben je niet opgevoed, zo durf ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vast te stellen. Want al ben je opgegroeid in de laatste holbewoners enclave, dan nog leer je twee dingen: Vijf tegen een is gemeen. En je gaat nooit alleen maar toe staan kijken als er een medemens overduidelijk in levensgevaar verkeert. En ik weet zeker dat een meerderheid van jullie groep daar ook echt wel even bij heeft stilgestaan bij wat ik noem, de stem uit je geweten.

Ook ben ik ervan overtuigd dat 1 van jullie de leiding heeft genomen in het uitlokken van deze gruweldaad.

Dat maakt van vier van jullie meelopers die zich blijkbaar niet onder de groepsdruk, opgebouwd door de natuurlijke leider, hebben kunnen uitworstelen. En ik snap daar helemaal niks van.

Want we leven in 2020, wat betekent dat jullie zo ongeveer 2x zo slim, en 750x beter geïnformeerd zouden moeten zijn over hoe de wereld in elkaar zit, als dat ik was op jullie leeftijd.

Want ik, geboren in 1972, had niet de moderne middelen die jullie nu tot je beschikking hebben om zaken op te zoeken, nieuws tot je te nemen en zaken op te slaan. Wij hadden wel een soort Google op school. Die stond in grote rekken op de gang. En heette encyclopedie. Grote dikke boeken waar kennis en informatie op alfabetische volgorde stond opgeschreven en een zoekopdracht geen 0,0009 seconde duurde, maar gerust een stijf kwartiertje. Jullie ontvingen, want da’s voorlopig wel afgelopen, 750x meer informatie per dag als ik op jullie leeftijd. En dat is te merken ook, want jullie generatie heeft bijdehand zijn tot grote hoogte weten te brengen. Tenminste, bij de rest van jullie generatie dan. Want jullie zijn overgeslagen. Anders was dit nooit gebeurd. Want de anderen weten, als het goed is, dat je kankerlang ellende op je nek laait, als je flikt waar jullie van verdacht worden. Sowieso het risico allemaal onder volwassenen strafrecht te worden beoordeeld. En dat jeugddetentie maar een jaar is, maar jij tot je 21ste geen klop kan doen of je krijgt klop. En had je kunnen weten dat ook daarna het niet voorbij is, als justitie dat niet wil. Kortom, hoe dom kon je zijn.

Maar weet je wel wat jullie je arme moeder hebben aangedaan nu? En je vader ook. Maar ik focus bewust ff in op jullie mam. Want die zal toch het grootste deel van de zorg voor jullie hebben uitgevoerd.

Ik zie de verbijstering vanaf hier in Brabant, op haar gezicht staan. Ook kan ik vanuit hier haar onmacht verdriet en woede zowat waarnemen. Na het slachtoffer en diens nabestaanden, is zij het grootste slachtoffer. Want zij heeft jou negen maanden gedragen. Er alles aan gedaan jou te laten opgroeien tot een enigszins net en normaal menneke. En als het er zo langzaamaan op begint te lijken dat zij de teugels wat kan laten vieren omdat van jou zo langzaamaan verwacht mag worden dat je niet om de paar uur je poepluiertje door haar hoeft te laten verschonen en als puber weet wat normen en waarden zijn. Je brein moet nog groeien, dus je kan fouten maken, maar dat stukje slaan jij en je matties over. Jullie flikkeren met deze daad ineens al dat harde werken van jullie mam zo over de reling van de Generaal John Frostbrug in de Rijn. En weg is weg. Want de komende jaren bepaalt de cipier wel of en wat jij denken en vinden moet. En ook op de bajesschool leer je niet zoals je buiten doet. Omdat ze daar er toch ook een beetje vanuit gaan dat je ” een of meerdere beetjes dom bent” als je de daad pleegt die jullie gepleegd hebben. Zeg maar geen Einstein, en zelfs geen Zweistein maar met een beetje geluk nog net een Dreistein. Gewoon oerdom dus. Kijk en zo’n ambtenaar is alleen te motiveren voor mannen die zichzelf ook een beetje dom vonden en er alles aan willen doen niet tot jullie niveau af te zakken. Maar jullie zullen je dubbel zo hard moeten bewijzen dat je spijt van je daad hebt en echt als een beter mens eruit wil komen.. En dat zit jullie mam zich thuis nu ook te bedenken. Samen met de vraag waar ze gefaald heeft. De douw die jullie aan je eigen moeder uitdelen nu, die gaat haar onherstelbaar beschadigen. En je vader schommelt tussen moordlust en wanhoop gok ik zo. Ik schreef gisteren op Facebook nog dat als een van jullie mijn zoon was geweest je nu blij moest zijn dat de politie je eerder heeft gepakt als dat ik achter je daad ben gekomen. Want ik had je helemaal gesloopt.

En wat is dan het resultaat van het een paar minuten inhakken op een man die jouw luizenleventje mede mogelijk heeft gemaakt, door harder te werken als dat jij ooit nog hoeft?

1 dode, zes families helemaal kapot en had ik jullie mam al genoemd? En daarnaast jullie eigen toekomst weg. Foetsie. Gelukkig moeten jullie nog een heel lang leven, leven met die kennis op zak. En waar ik eerst woonde, noemen ze dat straf van lief heertje. Het waarom van deze gruweldaad zal mij wel nooit helemaal duidelijk worden. En ik weet bijna zeker dat tenminste een aantal van jullie het eigenlijk ook niet weten.. En dat maakt het voor alle mensen die jullie dit hebben aangedaan, een nog groter leed als dat het al is.

Daarom sluit ik mijn brief aan jullie af met het toewensen van veel kracht en sterkte aan de nabestaanden van het slachtoffer.

En hoop ik dat jullie mam de kracht zal vinden je niet een keer op te zoeken in de bak. Want dat zal niet gemakkelijk voor haar zijn. Want zij is veroordeeld tot levenslang van jou houden. Snapte?

Althans, dat vind ik.

Stefan Vlaminckx is blogger, bezorgd burger, VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en verbijsterd over de daad van deze vijf.

Eén antwoord op “Open brief aan “de Vijf van Arnhem””

Reacties zijn gesloten.