Op LinkedIn verscheen een bericht van professor doctor Jim van Os met daarin een brief van de vereniging tegen kwakzalverij. De vereniging had van Os aangesproken op een van zijn nevenfuncties, het lidmaatschap van een raad van advies, middels een brief die ze hem november 2018 hadden toegestuurd.
Dans naar onze pijpen, of u zult het merken…
Het had van Os, drukbezet als dat ie is, behaagd niet te reageren, wat uiteraard zijn goed recht is. Maar dan heeft u even niet gerekend op de stalkers van de vereniging tegen kwakzalverij. Want, en dat was de brief die van Os op LinkedIn publiceerde, als jij dan niet antwoord op de sommatie van deze vereniging om te stoppen als lid van de raad van advies, dan stappen ze doodleuk naar je werkgever met het verzoek om in te grijpen. Ja dat leest u goed, het is per omgaande reageren en dansen naar de pijpen van de vereniging en anders zullen ze uw werkgever weleens even verwittigen.
Methdodiek
Aan de reacties onder het bericht kun je merken dat deze vereniging zich wel vaker van dit soort methoden bediend. Want het eigen gelijk is heilig en tegenspraak noch discussie wordt getolereerd. En dat wil dan serieus genomen worden als vereniging.. Mijn inziens zet je jezelf acuut buitenspel als je je van dit soort tactieken bediend. Want het ergens niet mee eens zijn is helemaal prima. Daar een boze brief over schrijven, helemaal top! Maar vervolgens, bij geen reactie, je maar tot de werkgever van je slachtoffer wenden om via die weg gedaan te krijgen wat je beoogt, grenst aan stalking.
Legitimiteit en aanzien
Want wat zij vinden is waarheid. Daarmee sluit men sowieso iedere discussie uit. Want van Os geeft legitimiteit aan een club waarvan de anti-kwakzalvers vinden dat die geen legitimering verdienen. Ook haalt hij met zijn lidmaatschap de hele Utrechtse faculteit in aanzien naar beneden. Grote woorden van een marginaal clubje. Want, zo vat ik in mijn eigen woorden samen, de academie waar van Os de raad van advies met zijn lidmaatschap vereerd, is voorstander van een geïntegreerde vorm van geneeskunde, die dus ook plaats bied aan homeopathie, Chinese geneeswijze en dergelijke alternatieve geneeswijze. Maar daar is de werking nooit wetenschappelijk van bewezen, en dus kwakzalverij.
Placebo-effect
Waar het clubje van mevrouw de Jong, de briefschrijfster van het gepubliceerde schrijven, een beetje aan voorbijgaat is het simpele feit dat er ook nog zoiets bestaat als het placebo-effect. En volgens mij heeft de wetenschap daar al best wel veel aandacht aan besteed en dat als feit geaccepteerd. En daarom is het ook dat de dame in kwestie, als wetenschapper en pijnbestrijder, zichzelf op deze manier nogal te kijk zet. Ze heeft het met grote woorden over zaken die zij als wetenschapper behoort te weten en dient te omarmen. Want het placebo-effect is wel degelijk een realiteit van alle dag, en wetenschappelijk onderbouwd of gemakkelijk te onderbouwen.
Alom geprezen
En om dan maar een van de meest gerenommeerde en alom geprezen wetenschappers uit de geestelijke gezondheidszorg als een stout jongetje er proberen aan te naaien bij diens werkgever, is wat voormalig advocaat Moszkowicz zou noemen, abject en infaam. Ik heb beide termen opgezocht, en vind ze passend bij hetgeen mevrouw de Jong namens de anti-kwakzalvers op papier durft te zetten.
Frustraties
Als er met iemand valt te discussiëren over willekeurig welke stelling, dan is het met van Os. Krijg je echter geen antwoord op jouw schrijven, ga dan even bij jezelf ten rade of het misschien aan jou ligt. Of wellicht je argumentatie niet deugt. Maar als een zielig hoopje frustratie je wenden tot diens werkgever, is van een niveau kleuterklas. Als jij niet doet wat ik zeg, ga ik het tegen de meester zeggen… Lekker puh!!! En ondanks dat ik nog nooit van mevrouw de Jong en haar clubje gehoord had, had ik haar titel lezende, haar toch wat hoger ingeschat. Van Os waarschijnlijk ook. En dat zal dan ook de reden zijn waarom er nooit geen antwoord gekomen is op haar eerste brief.
Althans, dat vind ik.
Stefan Vlaminckx
