Wij hadden een succesvol jaar, en dat is ontzettend slecht nieuws.

Zo, kerstavond, iets voor het middennachtelijk uur zit ons jaar werken 2021 erop. En om Ivo Niehe te citeren: “Het was een belachelijk succesvol jaar!”. En u gaat hier lezen hoe erg dat eigenlijk is.

Want onze core business is belangenbehartiging en anderen overtuigen dat onze aanpak in thuisbegeleiding de standaard zou moeten zijn.

En met name op het vlak belangenbehartiging heb ik veel, zeg maar gerust heel veel werk verzet. En ik kan niet anders zeggen dan dat veel succes heeft opgeleverd. Wat dus betekent dat er zeker voor een flink aantal individuele mensen in heel het land, een meestal flinke verbetering is gerealiseerd. Dat werkt ook door voor anderen mensen, dus dat is heel goed nieuws, maar wat is er nog veel te verbeteren aan de positie van mensen met een psychisch lijden, hen met een al dan niet aangeboren hersenletsel en zij die we scharen onder de noemer geestelijk gehandicapt. Want ik heb me menigmaal afgevraagd wie er nou gek was, zijn hersenen niet gebruikte of daadwerkelijk een flink gebrek in de cognitieve vermogens had. Mijn doelgroep of de bierkaai m/v/x waartegen ze vochten. Gelukkig werd dat soort ellende dik gecompenseerd door alle welwillende gemeente- UWV- politie- maatschappelijk werk- en overige medewerkers die ik op mijn pad mocht vinden. Want mijn god, wat zijn er toch veel goede, lieve en betrokken mensen werkzaam in wat ik dan maar even het sociaal domein plus, wil noemen.

Maar bewindvoerders, schuldhulpverlening en daaraan verbonden organisaties en bedrijven hebben nog veel te leren.

Want waar bijvoorbeeld gemeenten wel beleid aanpassen aan de nieuwe regels vanuit het aanvullende mensenrechtenverdrag gehandicapten, blijft het bij bovengenoemde organisaties nog altijd bij individuele houtje touwtje oplossingen die men vooral niet ergens goed vast wil leggen. Vooral bij een schuldenproblematiek blijft men de schuldenaar en diens gezin ernstig en tegen elke daarvoor vastgestelde regel in benadelen zowel als ze kunnen. En dat houden ze vol totdat, meestal door een derde ingeroepen door de schuldenaar, er geklaagd wordt. Dan passen ze het voor die ene klant aan naar hoe het hoort, maar alle anderen die niet klagen die bloeden. Althans, hun kinderen, voertuig, en ook de ouders van zo’n gezin. Kortingen op het al minimale bedrag leefgeld omdat er nog maar een regelingtje is opgetuigd, onder het motto er zal toch betaald moeten worden. Nou, mooi niet! Want als je niet kan vreten, zeggen we hier in Brabant, kun je ook niet werken en dus niet aflossen. Als jij jouw kind niet kunt laten trakteren op school, geen kinderfeestje kunt geven met zijn verjaardag en geen winterjas kunt aanschaffen dan er iemand iets verkeerd. En dat is dus nooit de schuldenaar. En ik doe dit werk nu sinds 2012 en ik vind het laag bij de grond hoe hoogopgeleide “hulpverleners” zonder blikken of blozen dit afknijpbeleid blijven verdedigen. En uitvoeren. Dat zou strafbaar moeten worden gesteld.

Ook de Nederlandse regionale pers heeft dit jaar niets willen leren over patiëntenrechten en het VN mensenrechtenverdrag voor gehandicapten.

Maar, daar heb ik gelukkig de korpsleiding Nederlandse politie als partner in crime gevonden. Want de politie en diens leiding wilde wel horen dat de berichtgeving rondom mensen met verward gedrag veel meer schade maakt als dat het nieuwswaarde opleverden. En dus merk ik al een duidelijke afname van het aantal krantenartikelen die als opening hebben: “Verwarde man” gevolgd door een feitelijke opsomming van de gebeurtenissen, maar zonder ook maar enige nuancering. Om over de toestemming die ze feitelijk hadden moeten vragen voordat ze zo’n patient te kijk zetten, maar helemaal te zwijgen. DPG media, de monopolist regionaal nieuws in Nederland wilde het allemaal niet horen. En vandaar dat ik ze hier de Dikke Faalbokaal 2021 opspijker. En hopelijk de aanvoer van kopij vanuit de politie flink verminderd. En dat is niet het enige waar ik de Nederlandse politie dankbaar voor ben dit jaar. Maar daarover een andere keer meer.

Een goed advies van een deskundige wordt in deze tijd van complotdenken en Engeliaans voorliegen, allang niet meer als goed advies aangenomen.

Toch ga ik mensen die leven van een klein inkomen een welgemeend stemadvies geven: Stem links. Want u kunt wel allemaal achter Baudet en Rutte blijven aanlopen, maar rechtse partijen zijn er voor een andere doelgroep als waar u als monetair uitgedaagd burger toebehoort. En dat heeft u de afgelopen kabinetten Rutte wel gemerkt ook. Want Rutte haalt het geld het liefst weg bij mensen die niet of nauwelijks protesteren. En daar zijn de toeslagenaffaire, de jeugdzorg ineenstorting en het tarief dat u als pakketbezorger per colli betaald krijgt, hele goede voorbeelden van. Maar ja, zo blijft u wel 14 uur per dag aan het werk en ziedaar, geen tijd om te protesteren.

Is er nog licht aan het eind van de tunnel, wilt u wellicht weten?

Dat valt te betwijfelen, want electromonteurs zijn, net als alle andere beroepen waarbij je je handjes flink moet laten wapperen, nauwelijks nog aan te komen. En die zullen dat licht toch echt aan moeten leggen. En als u dus in zo’n beroepsgroep zit, nu is de tijd om gewoon eens om loonsverhoging te gaan vragen bij uw baas. Want nee kunt u krijgen, maar voor jou tien anderen, van u ook. En ik herhaal hier nog maar even dat als u als HBO V niet hetzelfde krijgt als een kleuterjuf bij de volgende CAO, u van die V een dikke middelvinger moet maken. En die omhoog houden totdat het geregeld is.Wij, de VN ambassadeurs rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, zijn niet meer te stoppen.

En met algemene stemmen hebben wij besloten dat u als burger zonder rugzak, label of indicatie ook mag meeprofiteren van al het goeds dat wij proberen te realiseren voor onze doelgroep. Dat vonden wij wel zo inclusief.

Is er dan helemaal geen hoop meer voor de mensheid?

Jawel hoor. Ik daarbij aan mensen als Mathilde, die kwetsbare vrouwen probeert te helpen. Ik denk aan Patty, die stad en land afreist met een tentoonstelling over geweld dat nergens thuishoort. Ik denk aan Eline, de verpleegster van de chirurgie van het Jeroen Bosch ziekenhuis, omdat ze zo ontzettend lief voor mij was. Ik denk aan Ingrid, Sandra en Jacomijne van de gemeente ‘s-Hertogenbosch, die wel willen luisteren als het er op aankomt. Lianne, een straatpastoor die zich bekommert om zwervers en daklozen. Ik denk aan Theun, een thuisbegeleider extra ordinaire. Wendy, Jolanda, Erika en Bob. Jessica Jesse en Jessie, die allemaal zorghelden mogen heten. En ik denk deze keer ook eens aan mezelf. Want ik heb me kapot gewerkt. En daar ben ik best trots op. Maar door deze mensen weet ik zeker dat er nog hoop is. Daar veranderen zelfs 12 kabinetten Rutte niks aan. Wel opvallend weinig mannen, valt me nu op. Dus jongens, wij hebben nog een wereld te winnen.

Ik wens u een gezegend 2021

Althans, dat vind ik.

Stefan Vlaminckx is VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving. Hij blogt over alles wat hem opvalt, aandacht verdiend of gewoonweg een misstand is die aangepakt moet worden.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.