Pieter Omzigt en hoe het CDA zichzelf in beide voeten schoot.

Link naar de pagina van EenVandaag met de uitkomsten van het opiniepanelonderzoek over de gevolgen van de breuk tussen het CDA en Pieter Omzigt.

In Den beginne was er niets.

Niets aan de hand bij het CDA, wordt daarmee bedoelt. Totdat iemand binnen de top van de partij bedacht dat het beter was hem op een onverkiesbare plaats op de lijst voor de aankomende verkiezingen te zetten. Vooral omdat heel kritisch zijn in politiek Den Haag je kansen op kabinetsdeelname ernstig verkleinde. En kritisch was hij geweest. De kiezers van het CDA kozen, na flinke ophef in de pers over de kwestie, echter anders. Omzigt kwam op voorkeursstemmen alsnog de kamer in.

A star is born.

Ook in de nieuwe periode maakt Omzigt furore als de pitbull parlementariër, die als een van de weinigen, doet wat een parlementariër behoort te doen: Zonder aanziend des persoons, partij of belang de regering kritisch controleren en aanspreken op hun verantwoordelijkheid. En met die werkwijze en in samenwerking met andere gelijkgestemden, weet hij de toeslagen-affaire bloot te leggen.

Dat werd hem, binnen het CDA, niet in dank afgenomen.

Sterker, die onverkiesbare plek op de kieslijst destijds, had hij nooit gekregen als hij zich netjes aan de fractiediscipline had gehouden en niet steeds de vuile was buiten had gehangen. Feitelijk werd hij dus afgestraft voor het te goed doen van zijn werk.

En smeerpijpen als dat het zijn, daar bij het CDA, bleven de anti Pieter viezerikken zagen aan zijn stoelpoten binnen de partij. Natuurlijk konden ze niet om de beeldvorming rondom de nieuwe politieke Messias heen, en dus voerde ze voorstellen van zijn hand door, mits ze niet ingingen tegen de dubbele agenda die de partij voerde. Want was dat wel het geval, dan besliste men op het allerlaatste moment toch net anders, zonder Pieter Omzigt daarover te consulteren. Ook werd hij, zo las ik in zijn CDA opheffingsmemo, van cruciale overleggen en beslissingsmomenten uitgesloten. Dat, in combinatie met de Rutte doctrine en de roddel en achterklap binnen de partij over hem, sloopte zijn draagkracht en incasseringsvermogen. Resultaat: Burnout.

Ook de partijleidersverkiezingen, waarvoor hij werd gevraagd door de leden, werden door de partijtop zo gemanipuleerd dat zijn kansen zo klein mogelijk werden gemaakt.

Hugo en Mona wel ondersteunen waar Pieter het zelf maar moest uitzoeken, met gelikte video’s is daar maar 1 voorbeeld van.

En ik ben ervan overtuigd dat ook de uitslag niet de werkelijke keuze van de partijleden weergaf. Notabene mevrouw Omzigt stond geregistreerd als stemmer op Hugo de Jonge. Dan probeer je het niet eens meer te verbergen, zeg maar. Dan geef je de beheerder van het CDA messenblok een carte blanche, om zoveel mogelijk messen te douwen in de rug van je populairste politicus. Bang als de ratten zijn, volgende regeerperiode niet meer Teflon Don Mark zijn hielen te mogen likken. Want ze krijgen er zulke fijne gevoelens in hun kleine slappe pikkies van, aan de macht zijn, daar bij het CDA.

De basis van dit corrupte en smerige spelletje vind zijn oorsprong in het voormalig CDA bolwerk Limburg.

Daar is zo met je macht, medeburgers, tegenstanders en de wet omgaan dagelijkse praktijk. Omdat die Limburgers denken, ze verstaan ons toch niet, denken ze ook dat ze alles maar kunnen flikken. De schandalen zijn niet meer te tellen. En dat klopt, we verstaan er ook geen zak van. Maar dat domme volk was even vergeten dat ze het wel allemaal in goed Nederlands op papier dienen te zetten. En dat verstaan we in de rest van het land prima. En dus kwamen de meeste schandalen uit. En toen dat eindelijk tot het gekneusde volk (schudden ze niet, dan lopen ze wel onder) was doorgedrongen, was het CDA ook meteen grootste partij af in het maffiabolwerk Limburg.

En nu Pieter Omzigt het ook zat is en daadwerkelijk vertrekt, krijgen de CDA ratten de rekening gepresenteerd.

En die blijkt dodelijk hoog te zijn. Koste wat het kost vasthouden aan de macht en criticasters uit eigen gelederen proberen te sensibiliseren, komt met de ultieme prijs: Namelijk een dodelijke leegloop van kiezers richting de nagelnieuwe Pieter Partij. Dat is nog niet alles. Onderzoek van EenVandaag wijst uit dat de Pieter Partij potentieel genoeg heeft voor een absolute meerderheid in het Nederlandse parlement. Hij trekt links en rechts massa’s kiezers weg bij de splinters die nu de tweede kamer bevolken.

“En wat hebben we nu geleerd, spelende vrouw?” zou meneer Kaktus vragen.

Dat je niet met vuur moet spelen als je in een kruitvat zit. En ook dat integriteit een werkwoord is. En er hele enge viezerikken in het centrum van de macht rondglibberen. En die zien er uit als normale mensen. Maar, zo blijkt maar weer, al polijst je een drol, het blijft een drol. En in het geval van het CDA zo’n dampende stinkerd die niet bepaald naar bloemetjes ruikt.

Dat het CDA mag rusten in vrede.

Althans dat vind ik.

Stefan Vlaminckx is VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving. Hij blogt over alles wat hem opvalt, aandacht verdiend of gewoonweg een misstand is die aangepakt moet worden.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.

Er zitten scheurtjes in Mark’s teflonlaag

We hebben er tien jaar op moeten wachten, maar nu is het dan toch zover: Mark’s teflonlaag begint dan toch (eindelijk?) scheurtjes te vertonen.

Tien jaar lang wist hij handig langs problemen te komen. Tot nu.

Want vandaag ligt hij niet alleen onder vuur. Deze keer treffen de kogels nog hun doel ook. Want de minister president krijgt maar niet goed gepraat wat ie fout heeft gedaan, namelijk Pieter Omzigt proberen pootje te lichten. Want het was hij, die Omzigt ter sprake bracht tijdens de verkenningsgesprekken. En er lijkt zich nu toch echt een meerderheid in de tweede kamer af te tekenen die dat niet gaat pikken. Het vertrouwen lijkt ver te zoeken.

https://www.dietistenpraktijkinevenwicht.nl/ een voorkeursleverancier van Nieuwe Start Ervaringswerk

De kamer is en blijft kritisch over het feit dat Rutte gezegd heeft dat “we wel iets moeten met Pieter Omzigt”. Een ministerspost, het voorzitterschap van de tweede kamer, of ambassadeur in Veelverderweggistan. Wat Rutte bedoeld is dat het natuurlijk niet nogeens mag gebeuren dat een lid van een coalitiefractie het kabinet ten val brengt. Je zou denken: Zorg ervoor dat er op door jou ingevoerde wetten en het daarbij behorende beleid niets is aan te merken. Maar zo werkt het blijkbaar niet in de ogen van Don Teflon.

En dat is wat mij zo stoort aan de persoon Mark Rutte.

Hij speelt spelletjes. En als dat uitkomt komt ie met een een smile en een smoes, en gaat ie over tot de orde van de dag. Dus ik ben blij dat hij er vandaag niet mee wegkomt. Want dat had al veel eerder kunnen en moeten gebeuren. Want onder zijn leiding wordt de kamer maar zeer matig geïnformeerd. Onder zijn leiding wordt structureel daar gesneden in budget en beleid waar het minste protest te verwachten valt. Zorg, arbeidsuitgedaagden, ouderen en overige kwetsbare groepen mochten zich verheugen in Ruttes niet aflatende bezuinigingsdrift.

En nou zijn de rapen pas echt gaar. Want van Pieter Omzigt blijf je af.

Sowieso is het wel heel aanmatigend om je uit te spreken over een gekozen volksvertegenwoordiger. Daar gaat de kiezer over. En die koos Pieter Omzigt met genoeg voorkeurstemmen de kamer in, dat hij in zijn eentje vijf zetels voor het CDA heeft binnengehaald.

Maar Pieter Omzigt is lastig, in de ogen van de minister president. Want hij legt bloot wat teflon Mark liever onder de pet had gehouden. En blijkbaar komt er meer, want Pieter Omzigt boezemt angst en vrees in. Er is geen andere verklaring. Het lijkt erop dat er voor Pieter Omzigt nog genoeg bloot te leggen is. En dat wil Rutte alvast zien te voorkomen. Zo is de beeldvorming van het moment, tenminste.

Wat ik me afvraag is, en nu dan?

Want gaat ie ook weg als de kamer het vertrouwen in hem opzegt? Dat lijkt me niet. Gaan de andere partijen nou niet meer met hem praten, over de formatie van een nieuw kabinet? Ook dat denk ik niet. En dus is de vraag gerechtvaardigd, wat nu? Want als jij je vertrouwen opzegt, maar vervolgens wel weer aan tafel gaat met diegene in wie jij het vertrouwen hebt opgezegd, wat betekent dat dan?

Het lijkt mij een onmogelijkheid. Maar wel een die we heel snel na dit debat waarheid zien worden.

Want het is ongepast, ongehoord en het nekt het vertrouwen. Maar ze gaven flink gas, zetten een pas, deden een plas, en alles bleef zoals het was..

Een gotspe.

Althans, dat vind ik.

Stefan Vlaminckx is VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving. Hij blogt over alles wat hem opvalt, aandacht verdiend of gewoonweg een misstand is die aangepakt moet worden.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
https://kgvp.nl https://nieuwestartervaringswerk.nl

De toeslagenaffaire toont aan dat de opeenvolgende kabinetten Rutte het niet zo nauw nemen met het goed informeren van de tweede kamer.

Pieter Omzigt (CDA) en Renske Leijten (SP) werkte zich een slag in de rondte om de toeslagenaffaire te onderzoeken en geheel bloot te leggen. Gisteren bereikte ze het voorlopig hoogste punt: Het rapport van de ondervragingscommissie verscheen. En het is een meedogenloos hard rapport, vol met verwijten aan zowat alle betrokkenen, geworden.

Ministeries, bewindslieden, ambtenaren en zelfs de rechterlijke macht moesten het ontgelden.

Als betalend lid steun ik Follow the Money. Doe je ook mee? Ga naar ftm.nl en wordt lid.

Iedereen heeft zo zijn fouten gemaakt. De wetgeving was veel te hard. De menselijke maat ontbrak, er is etnisch geprofileerd, en problemen die opdoken werden genegeerd, net als de signalen vanuit de uitvoerende macht (lees: de belastingdienst). Ook de rechter bood de onterecht van fraude beschuldigde mensen geen enkel soelaas. En zo kon het kapotmaken van complete gezinnen, jarenlang doorgaan. Met vele echtscheidingen, gedwongen verkopen van woningen en zelfs zelfmoord tot gevolg. Volgens de verslaggever van het NOS journaal was het woord buikpijn dan ook het meest gehoorde woord, na presentatie van het rapport.

Wat mij het meeste aangreep, los van het leed dat is veroorzaakt, is de handelswijze van de opeenvolgende kabinetten Rutte.

Want die namen en nemen het niet heel erg nauw met het goed en eerlijk informeren van de tweede kamer. Pieter Omzigt zit nog altijd op cruciale gegevens te wachten, die het kabinet weigert te leveren.

Maar dat is niet het ergste. Volgens Pieter Omzigt zijn er kabinetsberaden geweest die hadden moeten gaan over hoe de slachtoffers van deze ellende geholpen konden worden, maar vooral gingen hoe Pieter Omzigt en Renske Leijten terug in hun hok konden worden gejaagd.

Niet dus, zo is gebleken en da’s maar goed ook. Sterker, Leijten was voornemens na deze periode in de tweede kamer, te vertrekken uit de landelijke politiek. Zij heeft zich inmiddels bedacht en staat in maart weer gewoon verkiesbaar op de lijst van de SP. Want dit moet eerst worden opgelost.

Maar wat niet op te lossen is, is de bedenkelijke moraal van Rutte en consorten. Kijk, van de Vaak Veroordeelde Democraten kun je nog verwachten dat ze er, wettelijk gezien, de kantjes vanaf lopen. Want die lijken er het adagium op na te houden dat als je er niet voor gepakt wordt, het niet strafbaar is.

Maar in die achtereenvolgende kabinetten Rutte zaten altijd ook verschillende coalitiepartners. Waaronder zelfs de ChristenUnie. En van die coalitiepartners, zou je denken, mag je toch wat meer verwachten. Een beter afgesteld moreel kompas bijvoorbeeld. Maar helaas, ook zij keken helaas een andere kant op. Macht corrumpeert, zo blijkt maar weer.

En nu? Aftreden zou je denken.

Maar helaas, dat zal niet gaan gebeuren. Met de coronacrisis als dekmantel zullen ze hoogstwaarschijnlijk de rit uitzitten tot na de volgende formatie. Dit terwijl er eigenlijk geen andere mogelijke consequentie kan zijn als het aftreden van het gehele kabinet. Want wie zo zijn eigen burgers laat creperen verdiend niet beter.

Want de daders achter slot en grendel opbergen kan ook niet. Een expert zei daarover dat een ambtenaar hooguit kan worden ontslagen, met behoud van een financiële compensatie die wij als maatschappij dan weer op mogen brengen. Dat geldt ook voor een eventueel aftredend kabinet hoor. Die krijgen daarna gewoon een riant wachtgeld.

Grote druk erop zetten om de slachtoffers zo snel mogelijk gecompenseerd te krijgen is het enige alternatief.

En ook het enige juiste om te doen. En wellicht wetgeving initiëren om te voorkomen dat dit ooit weer gebeurt. Bijvoorbeeld door een vlaktaks in te voeren. Een belastingtarief inkomstenbelasting, zodat toeslagen niet meer nodig zijn. Want nu hebben maar liefst 7 miljoen mensen recht op een of andere toeslag of andersoortige compensatie vanuit de Staat. Dan haal je teveel geld op, lijkt mij. Dat kun je beter veranderen in een situatie waarbij niemand of slechts enkele specifieke gevallen nog iets terug moeten ontvangen van de Staat.

Gelukkig hebben we nog enkele parlementariërs zoals Omzigt en Leijten

Want zij geven een nieuwe betekenis aan het controlerende werk van de tweede kamer, aldus voorzitter Arib van diezelfde tweede kamer. Maar ik vrees met grote vrezen voor de toekomst, nu blijkt dat onze leiders zich bedienen van zulke praktijken als nu zijn blootgelegd.

Ik wens de slachtoffers een snel herstel van deze dreun en een ruime compensatie die recht doet aan het onnoemelijke leed dat hen is aangedaan. Want dat hebben zij inmiddels dik verdiend.

Althans, dat vind ik.

Stefan Vlaminckx is VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving. Hij blogt over alles wat hem opvalt, aandacht verdiend of gewoonweg een misstand is die aangepakt moet worden.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.