Tag: WVGGZ

Geplaatst op

Zal ik het doen? Ja hoor komt ie: Hier, pak aan! Knuppel in het hoenderhok.

Op Psychosenet verscheen een nieuwe diagnose voor de DSM5: Psychiaters TunnelVisie Syndroom, kortweg PTVS.

PTVS treedt, erg genoeg, meestal op bij de meer ervaren psychiaters van Nederland. Zij kennen het klappen van de zweep, en dan sluipt deze gloednieuwe psychische aandoening er ongemerkt bij je in. Wij, de patiënten en ex patiënten van psychiaters die gewoon doorwerken met PTVS, wij moeten vandaag toch echt aan de alarmbel trekken. Zoals een patiënt weleens aan een brandalarm knop wil trekken. Toch even het signaal afgeven dat er iets niet goed gaat. Maar de diagnose liegt er dan ook niet om:

PsychiatersTunnelVisieSyndroom, PTVS kenmerkt zich in 100% van de aangetoonde gevallen, door het voorschrijven van (veel te) zware medicatie, snel en onnodig grijpen naar machtsmiddelen. Zwaarder diagnosticeren, classificeren, en ten langen leste declareren, alsmede opnames onnodig lang laten duren, zijn de zwaarste symptomen te noemen.

Maar zeker niet de enige symptomen.

Bij alle patiënten werd verlies van gehoor, gecombineerd met een afname in de empathische vermogens, wat de patiëntengroep al snel laat vervallen naar wereldvreemde vogels met een receptenschrijfmanie.

En om nou niet in de Long PTVS fase te belanden, moet er snel en rigoureus worden ingegrepen. Bijvoorbeeld door eens een cursusje effectief communiceren met je hart. Ook moet je je als psychiater geregeld laten onderzoeken op de symptomen van PTVS. Dit doet u door aan 10 van uw patiënten per maand te vragen of ze u:

  1. Eng vinden
  2. Vinden dat u goed luistert
  3. U voldoende doet met de informatie die u van hen ontvangt
  4. Of ze u in het laatste halfjaar meerdere keren iets hebben aangegeven dat u vervolgens volledig hebt genegeerd
  5. Of u en uw staf alles wat uw patiënten u vertellen of hoe ze handelen, relateert aan de door u gestelde diagnose
  6. Of uw patiënten zich serieus genomen voelen, of zich juist sérieus genomen voelen
  7. Of ze u een rigide, autoritaire, in het eigen gelijk vastgeroeste autistische non communicator vinden

Mocht u meer als 2 van de 7 kenmerken hebben, of alleen kenmerk 7 dan moet u in volledige thuisquarantaine blijven totdat u niet meer besmettelijk bent. Daarnaast dient u behandeld te worden aan uw betwetertje.

Want je kunt er helemaal van herstellen, mits je op tijd en met de juiste methode en wat goed fatsoen, ingrijpt in je betwetertje. Mooi hoe ze ook met deze methode, gewoon een eigen betwetertje, om het betwetertje dat kapot is te vervangen, kunnen aanbieden. Het gaat om je hersenen, dus veiligheid voorop.

Want alles wat een PTVS besmette psychiater doet, is meestal (80% vd gevallen) beter voor de GGZ waar hij of zij werkt, zijn of haar golfhandicap die de big pharma helpt verbeteren onder het mom van congres, studiereis of incentive, of zijn of haar eigen portemonnee. Zelden wordt aangetoond dat de patiënt in kwestie er echt baat bij heeft gehad.

Mijn eigen ervaring als hulpverlener en VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, zeggen het ook:

PTVS is ernstig en zeer wijdverbreid. En dat begint bij de communicatie. Want waarom staan universiteiten toe dat de minst communicatieve studenten worden toegelaten tot de specialisatie psychiatrie? Waarom zit daar niet een intakegesprek aan vast, waarin de kandidaat in Jip en Janneke taal moet kunnen uitleggen dat hij/zij u kankerverwekkende medicijnen blijft pushen, terwijl de klachten waarvoor ze zijn voorgeschreven niet meer aanwezig zijn, u desondanks niets heeft ondernomen om te bezien of en hoe uw patiënt weer van die troep afkomt, en zelfs niet naar minder schadelijke oplossingen heeft willen kijken?

Slaagt u, dan mag u psychiater proberen te worden. Zakt u dan moet u iets anders gaan doen. Lijkt me een heel preventieve maatregel om PTVS geheel uit te roeien.

Want ik probeer het echt een beetje amusant te brengen maar mijn onderliggende boodschap is serieus te nemen.

Want het komt vaak en steeds vaker voor. Niet uit te leggen beleid, opnameduur, alles onder een diagnose scharen, sneller naar machtsmiddelen grijpen en daarbij de rechter een rad voor ogen draaien. En net als in jeugdzorgzaken, gelooft de rechter blind alles wat u uitkraamt. Want u bent de expert. Ja, in het op peil houden van de omzet wel. En daarom is er weleens een leugentje nodig. En een vernauwing in het geweten. En dat moest maar eens afgelopen zijn.

En als laatste, maar zeker niet onbelangrijk: Wordt het niet hoog tijd dat u uw patiënten gaat inlichten over het feit dat u een wettelijke verplichting heeft uw patiënt bij de politie te laten registreren als ernstig psychisch kwetsbaar, indien die patiënt een bepaalde zorgzwaarte nodig heeft, die meer zorg omhelst als basis GGZ? En dat u dat niet hoeft of zelfs mag mededelen aan uw patiënt? Want ik trof een spv-er die snapte dat bij mij vertrouwen te voet komt, en per razendsnelle Chevron weer gaat. En zij meldde mij dat die wettelijke plicht er was. En in 2022, met een aanvullend mensenrechtenverdrag gehandicapten in werking, lijkt me deze openheid voortaan geboden.

Althans dat vind ik.

Stefan Vlaminckx is VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving. Hij blogt over alles wat hem opvalt, aandacht verdiend of gewoonweg een misstand is die aangepakt moet worden.
VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Geplaatst op

WvGGZ, het lijkt wel alsof niemand precies weet hoe het werkt.

Een man woont op een bovenwoning, in een achterstandswijk van een middelgrote stad, in het zuiden des lands. Onder hem woont een psychisch kwetsbare buurman. En het is er een die u, als de gemiddelde burger van dit land, kent als een man met verward gedrag. Met onbegrepen gedrag, vind ik zelf een betere term. Want het lijkt ook op onbegrijpelijk gedrag, maar als je er een beetje verstand van hebt, snap je wat er met de man aan de hand is.

Ook de bovenbuurman heeft er verstand van, en heeft dus begrip voor het gedrag van zijn buurman.

Niet dat dat de boel leefbaarder maakt overigens. Want buurman schreeuwt en bonk keihard op de muren. Overdag, maar ook ‘s-avonds en ‘s-nachts. En vooral dat in de avond en nacht veroorzaken van overlast, maakt de situatie onleefbaar, onhoudbaar en rijp om op in te grijpen, middels het toepassen van de nieuwe WvGGZ. Dat is de sinds januari vorig jaar in werking getreden Wet verplichte GGZ.

Dat begint met een melding bij de gemeente.

En dat is dan ook wat de bovenbuurman doet. Een melding bij de gemeente. Daar, op het gemeentehuis, weet men in eerste instantie niet wat men met het telefoontje aan moet. En de bovenbuurman gaat daarom zelf op onderzoek uit, en weet zo te achterhalen dat een organisatie voor maatschappelijk werk is aangesteld om het meldpunt voor verward gedrag, handen en voeten te geven. Daar doet de buurman voor het eerst een melding in augustus vorig jaar, een maand nadat hij in de bovenwoning was getrokken. Twee adviezen kreeg hij op voorhand: Breng de verhuurder op de hoogte en bel, bij overlast in de avond en nacht, zeker ook de politie. Men zal de melding in onderzoek nemen en hem daarover nog terugbellen. Dit gebeurt op een gegeven moment ook, maar meer als wat mededelingen over wat er om de buurman heen aan overleggen plaats vindt, doet men niet. Buurman werkt nergens aan mee, wat het allemaal erg moeilijk maakt.

Bij de verhuurder, een woningbouwvereniging, treft hij meer actiebereidheid.

Want de behandelaar van het dossier inzake de onderbuurman, vraagt de bovenbuurman om telkens de overlast te melden bij zowel de verhuurder als de politie, zodat er aan dossieropbouw kan worden gewerkt. Want, en dat was de bovenbuurman ook al gemeld bij het aangaan van de huurovereenkomst, de buurman stond als overlastgever bekend, maar de verhuurder had nog niet voldoende dossier om via de rechter om ontbinding van de huurovereenkomst te vragen. Dat zou rap veranderen, maar daarover verderop meer.

Daarop volgde een maanden- en maandenlange periode van melden bij politie en woningbouwvereniging van de enorme overlast die de onderbuurman veroorzaakte.

In die maanden sloopte de onderbuurman ook nog de auto van de bovenbuurman, en bedreigde hem met het in de fik steken van zijn woning. Beide keren volgde dan ook aangifte bij de politie, maar beide zaken werden geseponeerd wegens gebrek aan bewijs. Tot aan het moment dat dit blogbericht geschreven wordt, zijn er tientallen meldingen van overlast gedaan en dus 2 aangiften. Ook zijn er in de periode augustus 2020 tot en met vandaag nog eens drie meldingen gedaan in het kader van de WvGGZ. Niet alle meldingen zijn ook als zodanig verwerkt.

Inmiddels heeft de verhuurder een duimendik dossier. Genoeg om juridisch in te grijpen

En dat doet de verhuurder dan ook. Met een topadvocaat begint men een bodemprocedure. Geen kortgeding want dan moet je heel compact kunnen aantonen dat de overlast gigantisch is, anders laat je ruimte aan de rechter de zaak af te wijzen.

Gelukkig komt men er snel achter dat een voorlopige voorziening aanvragen mogelijk is. Dit doet men dan ook. Tegelijkertijd wordt er, na jarenlange overlast, een rechterlijke machtiging aangevraagd en toegekend, waarmee de buurman gedwongen kan worden opgenomen. De betreffende zorgverlener waarschuwt wel voor het feit dat de buurman snel weer terug kan zijn in zijn woning. Hoe men dit precies bedoeld, blijft onduidelijk.

Conclusie moet wel zijn dat de WvGGZ niet doet wat ie zou moeten doen, namelijk ingrijpen in situaties waarbij de omgeving onleefbaar wordt door een psychisch lijden van een individueel burger.

Ik wijt dat in deze casus vooral aan de betrokken zorgverlener. Want de behandelend psychiater kreeg bij een groot overleg meer als 150 klachten voorgelegd van de politie en de verhuurder, allemaal overduidelijk voortkomend uit het psychisch lijden van de betreffende buurman. Toch zag de psychiater geen reden de buurman gedwongen op te nemen. Dit terwijl zijn buren nul woongenot ervaarden. Ook het feit dat daardoor de kans op agressie in de richting van de buurman steeds sterker toenam, leek geen argument. Dat buurman totaal geen besef heeft wat hij zijn omgeving aandoet, evenmin. Dit terwijl de rechtbank midden Nederland op basis van die laatste 2 argumenten zonder enige terughoudendheid spoedmachtigingen afgeeft.

Waarom blijft de vraag. Waarom werd er niet voortvarender ingegrepen? Waarom werden het uithoudingsvermogen van zijn leefomgeving en het lijden van de buurman zolang genegeerd.

Daar gaan we hoogstwaarschijnlijk nooit achterkomen. Want de AVG verhinderd het delen van informatie met de klagers. Wel moet ik vaststellen dat waar ik eerst bang was voor de reikwijdte van de de wet, ik nu moet constateren dat het juist toepassen van de wet nog heel veel werk behoeft. Want ik hoop niet dat deze casus exemplarisch is voor de werking van de wet en het daarbij behorende netwerk van hulpverleners, maatschappelijke organisaties en overheden.

Inmiddels zit buurman gedwongen opgenomen en is het nu bijna een week rustig. Maar hoogstwaarschijnlijk wordt hij na 35 jaar uit zijn huis, zijn thuis gezet. En dat is een pijnlijke vaststelling, die had voorkomen kunnen worden. Als alle neuzen dezelfde kant op hadden gestaan.

Althans, dat vind ik.

VN ambassadeur rechten van de mens met een handicap en inclusieve samenleving, blogger en ontwikkelaar van het eerste VBHC concept voor in de WMO-bg thuisbegeleiding.
Geplaatst op

WVGGZ en de veroordeelde crimineel met een ernstig psychisch lijden.

Sinds de invoering van de WvGGZ heeft de rechterlijke macht, de rechter voorop, iets nieuws bedacht: Veroordeelde criminelen, ook die als gevaarlijk werden beschouwd, worden steeds vaker naar reguliere GGZ instellingen gestuurd voor behandeling. Blijkbaar interpreteert de rechter de WvGGZ zo, dat dit toelaatbaar is.

Of zou het gewoon een ordinaire bezuiniging zijn?

Sinds Ruttes kauwgomballenbende de baas mag spelen in dit land, heeft men eerst de zelfredzaamheid door onze strot geduwd, en daarmee bergen opnameplekken wegbezuinigd, en nu is dan ook de forensische psychiatrie aan de beurt. Want dat is nou de mores bij de Vaak Veroordeelde Democraten (VVD). De zorgkosten stijgen doordat we steeds ouder worden, en de oplossing is simpel: Je zondert gevaarlijke criminele mafkezen niet meer af van de maatschappij en kwetsbare mensen, maar laat ze juist hun dingetje doen binnen de reguliere GGZ, zodat daar meer slachtoffers vallen, wat er dan weer voor zorgt dat daar mensen gemiddeld genomen iets jonger sterven en zo en geen beroep meer doen op kostbare zorgvoorzieningen, maar ook geen of korter aanspraak zullen maken op de gespaarde pensioengelden.

Dure klanten

Want het zijn dure klanten, die cliënten van de reguliere GGZ. Ze zorgen met hun verwarde gedrag voor extra belasting van het politieapparaat, vreten zich blind aan peperdure antipsychotica. Daarom is die tegenwoordig zo giftig dat je of sterft aan kanker, of ze niet meer inneemt, moet worden opgenomen en daar dan in de handen valt van de kinderverkrachtende Anne Faber moordenaars en ander crimineel tuig met een stoornisje of tig. Dat noemen ze bij de Vaak Veroordeelde Democraten (VVD), een win-win situatie. Ik noem dat het pakken van de kwetsbaren die de kleinste kans geven om ertegen te protesteren. Natrappen als het slachtoffer allang knock-out gevloerd is. En, typisch VVD.

Het orakel uit ‘s-hertogenbosch ziet het lijk al drijven

Ik hoeft niet lang na te denken waar dit toe gaat leiden. Of lijden zo u wilt. Dit gaat namelijk lijden naar een personeels-exodus uit de GGZ richting beroepen met een kleiner risicoprofiel. Dat je je niet hoeft af te vragen of je je kinderen gaat zien afstuderen of trouwen. Dat, als je tegen je kinderen zegt dat je ze na het werk trakteert op een broodje hartfalen, bij de restaurants met de grote gele M, de kans ook daadwerkelijk zo groot mogelijk is dat je dat ook daadwerkelijk kan nakomen. Dat soort werk. En geef u eens ongelijk. Ook verwacht ik dat door deze ontwikkeling, meer mensen langer in behandeling zullen moeten blijven, omdat de invloed van de krankzinnigen maffia hen terugwerpt in hun ontwikkeling richting leven met een psychisch lijden. En uiteindelijk ben je dan toch nog duurder uit omdat zelfredzaamheid niet meer te bereiken is met een goede behandeling bij uw plaatselijke GGZ instelling. Veel zal er veranderen. Maffiosi staan erom bekend goed renderende industrieën geheel over te nemen en gemeenschappen maximaal uit te knijpen. En dat snappen ze bij de Vaak Veroordeelde Democraten (VVD) als geen ander. Don Mark Rutte, de Capo di tutti Capi van de VVD crime family, waant zich dan ook onaantastbaar. De Teflon Don van Nederland.

Maar alle gekheid op een depotinjectiespuitje

De combinatie van bezuinigingen op die zorg van waaruit het kleinste protest te verwachten is, en totaal onbenul over hoe kwetsbaar mensen in de reguliere GGZ worden door dit soort stunts, maakt onze maatschappij steeds blinder voor elkaars behoeften. Elkaars kwetsbaarheden en elkaars wensen en verwachtingen. Zelfredzaamheid wordt dan vanzelf “Je zoekt het zelf maar uit”. Vaak Veroordeelde Democraten (VVD) zijn dat wel gewend. Want die praten nooit. Niet over hun duistere zaakjes, niet met de politie. En zeker niet over de kwetsbaarheden van anderen. Tenzij ze op het punt staan die eens flink te misbruiken voor eigen gewin… Ow, wacht… Dat doen ze natuurlijk al..

Althans dat vind ik.

Nieuwe Start Ervaringswerk en stichting KGVP, werden met het VBHC concept van NSE runner up in de prestigieuze VBHC Prize competition 2020

Geplaatst op

Binnen 14 dagen…

Binnen 14 dagen was het alweer raak! Nog geen twee weken waren we onderweg in het nieuwe jaar, en dus gestart met de WVGGZ, of het was al zover: Cliënt belt dat ie gedwongen opgenomen is. En dat dat onder valse voorwendselen is gegaan. Zogenaamd was hij te zien op videobeelden tijdens het slopen van een auto en het ingooien van ruiten. Een buurtcoördinator van de betreffende zorgverlener had hem herkend. En dus werd hij “op de telex gezet” wat zoveel betekent als gesignaleerd gezet bij de politie, zodat, zodra de medewerkers van Taxi Snor hem ergens zien, hij meteen wordt aangehouden en naar de HIC van de zorgverlener wordt gebracht.

En zo geschiedde…

En dan begint al snel mijn telefoon te rammelen. Cliënt compleet over de emmer. Want hij had het niet gedaan, en alweer werd hem onrecht aangedaan door alweer dezelfde zorgverlener, waar hij niet vanaf kan omdat ze in zijn woonplaats monopolist zijn. Dat de behandelrelatie al vier jaar stuk is, doet er niet toe. Hij staat onder machtiging, en dus ben je geheel overgeleverd aan de, nu ook weer, doodenge grillen van je zorgverlener. En mijn cliënt mag psychisch kwetsbaar heten, maar dit trekt weer zo’n wissel op hem, dat ze hem ook geen herstel gunnen. En dat is niet het eerste wat ik meemaak met deze zorgverlener. Ik zou er een boekje over open kunnen doen, en dat ga ik ook doen. Tegenover onderzoeksjournalisten van Follow the Money. Samen met nog veel meer zorgcowboys bagger.

Toen zijn advocaat mede namens mij ging aandringen de betreffende video te willen zien, kwam er een mededeling..

Van de “geruchten” die er gingen over cliënt, was niks van waar gebleken. Ja ze zeiden het echt. Eerst was het met 100% zekerheid te zeggen dat het cliënt was die op de video hooligan voor beginners in de praktijk aan het brengen was. Cliënt vroeg zich af of dit niet wederrechtelijke vrijheidsberoving was. Ik snapte zijn redenering. Zelf gok ik erop dat ze daar vast wel weer een uitvlucht voor hebben. Wat ik vooral stuitend vind is de absolute nonchalance waarmee ze dit cliënt menen te mogen aandoen.

Ook de houding van de rechter in zaken met psychisch kwetsbare mensen, is op zijn minst vooringenomen te noemen.

Want nooit zal een rechter eens kritisch kijken naar de inbreng van de psychiater. Ooit heb ik samen met deze cliënt een hele berg gegevens, video’s, en feiten verzameld en in een website gepresenteerd, om de rechtbank eens voor te lichten over de laatste nieuwe inzichten op het gebied van het ziektebeeld van client. In die periode was hij een halfjaar niet bij de zorgverlener geweest. Dus was de opdracht aan zijn advocaat dat in te dienen en mij als degene die cliënt dagelijks had gesproken, mede op te roepen om mijn zegje te kunnen doen. Beide zijn niet gebeurd. Ze heeft de stukken niet ingediend en mij niet op laten roepen. Vervolgens liegt de behandelaar het zo bij elkaar, dat het lijkt alsof er een gewone behandelrelatie bestaat en zij zich een gedegen oordeel konden vormen aangaande de toestand van cliënt. En zo keurt de slager niet alleen zijn eigen vlees.. Hij bepaalt ook zelf de kwaliteiten waaraan het vlees moet voldoen.

WVGGZ maakt dat er niet beter op.

Want op het moment dat je als burger in beeld komt bij de gemeente als zijnde iemand die wellicht gedwongen behandeling nodig heeft, dan wordt die beoordeling geheel overgelaten aan de GGZ die daarna ook moet gaan behandelen. Dat werkt frauduleus handelen in de hand. Dat zie je wel weer bij de zelfregulering die accountants zichzelf hadden opgelegd. Bij controle bleek in 60% van de gevallen iets niet te kloppen. Kijk, en als jou financiering onder druk staat, dan is elke patiënt er een. En dus komt zo’n GGZ medewerker niet beoordelen of er behandeld moet worden. Maar wel wat er behandeld gaat worden. En dat was precies niet de bedoeling.

Althans, dat vind ik…